Scenariusz zajęć koła teatralnego. Ćwiczenia ekspresji scenicznej

Temat zajęć: Bawimy się w udawanie. Ćwiczenia z zakresu ekspresji scenicznej i animacji przedmiotu.

Zagadnienia do realizacji (cele zajęć):
1. Kształtowanie swobodnej ekspresji scenicznej poprzez:
- Zabawy naśladujące zachowania zwierząt
- Zabawy naśladujące zachowania ludzi
- Zabawy naśladujące mechanizmy i urządzenia
- Zabawy naśladujące zjawiska przyrody.
2. Animacja przedmiotu: zmienianie funkcji przedmiotu.
3. Integrowanie zespołu

Metody pracy:
- demonstracji
- wyjaśnienia
- naśladownictwa

Pomoce wykorzystane podczas zajęć:
- poste instrumenty muzyczne: dzwonki, trójkąt, bębenek itd..
- schematyczne ilustracje zwierząt i zjawisk przyrody
- parasole
- krzesła
- papierowe kule
- gazety
- rama od obrazu.

Przebieg zajęć:

1. Powitanie. Każde dziecko wita po imieniu pozostałych uczestników zajęć, wykorzystując wybrany przez siebie instrument muzyczny. Na znaną lub przez siebie wymyśloną melodię wyśpiewuje powitanie. Np. Witam Olę, witam, Kubę, witam Kingę itd.

2. Zabawy naśladujące zachowania zwierząt:
Osoba prowadząca prezentuje ilustracje zwierząt, które należy naśladować. Każdej demonstracji towarzyszy krótki opis:

Kot. Kotek łasi się do ławki, do ściany, mruczy, pręży grzbiet, rusza wąsami. Kiedy dostanie mleczko chłepcze zadowolony. Potem zwija się w kłębuszek i śpi.

Zły pies. Pies jest przywiązany na łańcuch, który go ogranicza. Szarpie za łańcuch, ie może podbiec i ugryźć. Szczerzy zęby, warczy, szczeka. Skacze na płot. W końcu nudzi się tym zajęciem, ziewa, podwija ogon pod siebie i idzie spać do budy. Czasem ziewnie, czasem warknie i się zdrzemnie.

Ślimak. Jest oślizgły. Łazi powoli, kurczy się i rozszerza. Włazi w każdy kąt: pod biurko, na ławkę, pod inne ślimaki, wypełza na korytarz.

Konik polny. Przeciwieństwo ślimaka, jeżeli chodzi o ruch, a zupełne podobieństwo pod względem charakteru: wskoczy w każdy kąt, przebiegnie cały korytarz i nim się spostrzeżesz jest już z powrotem.

3. Zabawy naśladujące zjawiska przyrody.
Osoba prowadząca prezentuje ilustracje przedstawiające różne zjawiska przyrody. . Każdej demonstracji towarzyszy krótki opis:

Drzewo. Dziecko jest wsadzonym w ziemie nasionkiem. Wypuszcza kiełek, potem łodyga pnie się w górę. Gałęzie są coraz grubsze i mocniejsze. Pień jest twardy i stoi bardzo mocno. Formuje się korona. Wyrastają liście, które grzeją się na słońcu.

Upał. Dziecko jest upałem. Wisi nad ziemią. Rozciąga się na wszystkim, włazi pod ławki, pod parapet, za kubeł od śmieci. Ściele się po podłodze. Poci się, sapie, dyszy, pycha, fuczy i syczy.

Bryła lodu. Świeci słońce. Coś niedobrze. Z bryły zaczyna kapać. Kapie z końców palców, z czubka nosa. Bryła topnieje, staje się mała, coraz mniejsza. Kurczy się, po chwili na podłodze zostaje tylko mała kałuża.
Trzęsienie ziemi. Dziecko leży nieruchomo. Nagle wstrząs wstępny: trzęsie się brzuch, biodra i pośladki. Potem cisza. Wtem apogeum: drgawki narastają, przechodząc przez całe ciało od stóp do głów. Po chwili wszystko ustaje. Cisza. Po czym nagle wstrząsy wtórne. Koniec. Trzęsienie jest bardzo z siebie zadowolone, że tak pięknie się wytrząsło.

4. Zabawy naśladujące mechanizmy i automaty.

Przypomnienie dzieciom, że cechą wspólną dzisiejszych zabaw jest brak rekwizytów i bardzo oszczędne operowanie głosem. Właściwie może on jedynie służyć jedynie do wydawania dźwięków naśladowczych. Podczas tej części zajęć wybrane dzieci podają pomysły urządzeń, które można naśladować, przytaczają opisy, które mogą ułatwić kolegom naśladowanie.

Przykładowe propozycje dzieci: walec drogowy, mikser, popsuty zegar, hulajnoga, komputer, dźwig, suszarka do włosów.

5. Zabawy odtwarzające zachowania ludzi.

W tej części zajęć dzieci kolejno, samodzielnie odtwarzają różne sytuacje i role życiowe, pozostała część grupy odgaduje.

Przykładowe propozycje dzieci: mycie naczyń, poranny prysznic, spacer z psem, mycie zębów, wbijanie gwoździ, w teatrze, na zakupach w supermarkecie, wyrwanie zęba.

6. Podsumowanie pierwszej części zajęć.

Uczestnicy oceniają, które zabawy były najfajniejsze, co spławiało im trudności. Tu dochodzimy do porównania, czy gdybyśmy mieli do dyspozycji rekwizyty byłoby łatwiej odgrywać pewne scenki. Oglądanie fotografii z naszych przedstawień, zwrócenie uwagi na wykorzystywane przez nas przedmioty, jakie dawaliśmy im funkcje (np. drabina – góra, worki na śmieci – bajorko, pałka – berło itd.) – dyskusja na temat użyteczności i sposobów wykorzystania różnych przedmiotów jako rekwizytów w teatrze.

7. Zabawy zmieniające funkcje przedmiotów.

Lądowanie na spadochronie – rekwizyt: parasol
Jazda samochodem – rekwizyt: krzesło
Zabawa śnieżkami – rekwizyt: papierowe kule
Pływanie na tratwie – rekwizyt: gazety
Zapowiedź spikera – rekwizyt: rama od obrazu.