T: Dziwna historia śniegowego bałwana.
Cele:
uczeń:
- zna treść baśni,
- potrafi rozpoznać wydarzenia związane z poznanym tekstem,
- umie odczytać ukryty sens baśni,
- rozumie pojęcie tolerancji,
- potrafi odwołać się do swoich doświadczeń osobistych w dyskusji o tolerancji,
- wykonuje samodzielnie pracę plastyczną na wskazany temat,
Metody:
- oglądowa,
- problemowa,
- dyskusja,
- działań praktycznych,
Środki:
- płyta DVD z adaptacją baśni Andersena,
- kartka ze zdaniami PRAWDA – FAŁSZ,
- materiały plastyczne,
Uwagi:
- scenariusz przeznaczony na dwie jednostki lekcyjne,
- przebieg części plastycznej uzależniony jest od pogody – przy śnieżnej lepienie bałwana na dworze, przy braku śniegu – wykonywanie bałwana z masy solnej.
Przebieg zajęć:
1. Oglądanie animowanej adaptacji baśni H. Ch. Andersena pt: Bałwan ze śniegu.
2. Sprawdzanie treści baśni na zasadzie zdań PRAWDA – FAŁSZ.
Np. Bałwan został postawiony na leśnej polance.
Przyjacielem bałwana był koń.
Podwórzowy pies nigdy nie przebywał w domu.
Bałwan zakochał się w dębowym stole.
Baśń o bałwanie ma szczęśliwe zakończenie.
Gdy bałwan się roztopił, okazało się, że miał w środku lśniący kryształ.
3. Wskazanie głównych bohaterów baśni i ich charakterystyka pod kątem cech wspólnych i przeciwstawnych. Sformułowanie wniosku, że postacie są dobrane na zasadzie kontrastu.
4. Rozmowa o tolerancji wobec innych, takich, którzy są „kontrastowi” względem nas, bo mają inną wiarę, kolor skóry, stan zdrowia, zainteresowania, upodobania itd. Odwołanie się do osobistych doświadczeń dzieci.
5. Wymyślanie innego, optymistycznego zakończenia baśni.
6. Wykonywanie bałwanów z masy solnej lub ze śniegu. Nadawanie im indywidualnego wyglądu w zależności od inwencji dzieci (ludzie są różni, niech bałwany też będą różne).
7. Prezentacja prac połączona z ich omówieniem przez autorów.