Poranny krąg - polisensoryczna stymulacja według pór roku - jesień. Scenariusz zajęć

SCENARIUSZ DO ZAJĘĆ W ZESPOLE REWALIDACYJNO- WYCHOWAWCZYM DLA OSÓB Z GŁĘBOKĄ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ

TEMAT: „Poranny krąg”- polisensoryczna stymulacja według pór roku (JESIEŃ).

CEL GŁÓWNY:
- wielozmysłowe poznawanie otaczającego świata przyrody jesienią,

CELE SZCZEGÓŁOWE:

- rozbudzanie możliwości percepcyjnych dziecka i zainteresowania otoczeniem, przyrodą,
- podnosi własną aktywność
- nawiązywanie kontaktu z uczennicami, podtrzymywanie każdej formy komunikacji;
- rytualizacja, budzenie poczucia bezpieczeństwa,

METODY: stymulacji polisensorycznej obejmującej dotyk, wzrok, słuch, węch i smak, zabawy paluszkowe

FORMY: zindywidualizowana, grupowa

ROLA NAUCZYCIELA: kieruje, prowadzi, pomaga, wspiera, czuwa nad całością.

ROLA UCZNIA: na miarę swoich możliwości aktywnie uczestniczy w zajęciach.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: dekoracja sali, kominek, świeca, olejek lawendowy, oliwka do masażu, kolorowe liście, dary jesieni (kasztany, orzechy żołędzie, jarzębina, lawenda), suszarka do włosów, instrument muzyczny- maczuga deszczowa, żółta chusta, lampa UV, przedmioty fluorescencyjne, miód, łyżeczka, odtwarzać, płyty z nagraniami o tematyce jesiennej, tekst wiersza J. Tuwima pt.” Dwa wiatry” i L. Krzemienieckiej pt. „Bukieciki”, pacynki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. Nauczycielka zaprasza dzieci do kręgu w zaciemnionej sali. Zapala lampkę zapachową- zapach lawendy. Obchodzi z lampką siedzące w kręgu dzieci, przybliża do ognia w bezpiecznej odległości ręce dziecka. Zwrócenie uwagi na cechy ognia (jasny, ciepły),na jego kolor, na to że ogień może być przyjemny, ale i niebezpieczny. Zwrócenie uwagi na uspokajający zapach lawendy.

2. Nauczycielka śpiewa piosenkę powitalną: np. „Witaj Asiu, ...” witając w ten sposób każde dziecko z osobna. Tekst powitalnej piosenki (na melodię „Panie Janie”):

Witaj...(imię dziecka), witaj...(imię dziecka),
Jak się masz, jak się masz,
Wszyscy cię witamy, wszyscy cię kochamy,
Bądź wśród nas, bądź wśród nas.

Podczas śpiewu masuje każdemu dziecku rączkę olejkiem lawendowym – stymulacja dotyku; prosi każde dziecko o powąchanie rączki – stymulacja węchu.

3. Opowiadanie nauczycielki o jesieni z wykorzystaniem pacynek „Piotrusia i Agatki”. Obserwacja pogody, wymienienie zmian zachodzących jesienią w przyrodzie. Badanie, rozpoznawanie i nazywanie darów jesieni.

• Nauczycielka:
- Od kilku dni mamy kalendarzową jesień. Chociaż nie wszystkie liście zmieniły już kolor z zielonego na żółty czy czerwony (po tym najłatwiej poznać, że jest już jesień), to możemy już stwierdzić że zawitała do nas kolejna pora roku. Dni są coraz zimniejsze i krótsze, wieje silniejszy wiatr i coraz częściej pada deszcz. Przyroda powoli szykuje się do zimowego odpoczynku.
Może zapytamy Piotrusia i Agatki czy byli ostatnio na spacerze i zauważyli jakieś zmiany w związku z nadejściem jesieni?

•Pacynka Piotruś(fragment wiersza Lucyny Krzemienieckiej pt. „Bukieciki” ):
- Posypały się listeczki dookoła,
To już jesień te listeczki
z wiatrem woła:
- Opadnijcie moje złote i czerwone,
jestem jesień przyszłam tutaj,
w waszą stronę.
Lecą listki, lecą z klonu i kasztana.
Będą z listków bukieciki
złote dla nas.
Nazbieramy, nastawiamy na stoliku
Tych jesiennych, tych pachnących
bukiecików...

•Pacynka Agatka:
- Ale nie tylko liście można znaleźć podczas spaceru. Piotrusiu pokaż koszyczek z tym co udało nam się dla was nazbierać.

• Pacynka Piotruś:
- Tak, mamy tu też kasztany, żołędzie, orzechy włoskie i laskowe, jarzębinę, a nawet takie małe i bardzo pachnące niebieskie kwiatki. Agatko, jak one się nazywały?

• Pacynka Agatka:
- To lawenda Piotrusiu.

Nauczycielka podchodzi kolejno do każdej dziewczynki i pokazuje kolejno każdy „skarb”. Daje go dotknąć, powąchać, obejrzeć.

• Nauczycielka:
- Dziękujemy Wam Agatko i Piotrusiu za pomoc, do zobaczenia następnym razem.

4. Spotkanie z żywiołem - powietrze.
Nauczycielka zwraca się do dzieci siedzących w kole:

• Nauczycielka:
- Jesienią liście zmieniają kolory z zielonych na żółte, czerwone, brązowe. Większość drzew w naszej okolicy jest jeszcze zielonych, ale powoli będą się zmieniały. A żeby opadły potrzebny jest wiatr. (nauczycielka włącza odgłos wiatru)
- Teraz pobawimy się wiatrem. Zobaczcie, trzymam w ręku suszarkę do włosów. Zaraz poczujecie wiatr na sobie.

Nauczycielka posługując się suszarką do włosów imituje podmuch wiatru. Podchodzi do każdego dziecka i dmucha na jego twarz, rozwiewając włosy, na ręce i nogi, pod koszulkę. Podmuch powietrza z suszarki jest raz ciepły, raz zimny. Kieruje także podmuch powietrza na zawieszone pod sufitem kolorowe liście, jak również prawdziwe liście przyniesione ze spaceru. Dzieci obserwują, jak poruszane „wiatrem” liście wirują, kołyszą się, obracają.

5. Zabawy z chustami:
• Nauczycielka:
- My sami także możemy stworzyć w naszej sali wiatr. Potrzebne będą nam do tego chusty. Najlepiej w kolorze żółtym, który symbolizuje kolor jesieni.

Nauczycielka w trakcie zabawy z chustami recytuje wiersz J. Tuwima pt. „Dwa wiatry”, odpowiednio go inscenizując:

• Nauczycielka:
- Jeden wiatr - w polu wiał,
Drugi wiatr - w sadzie grał:
Cichuteńko, leciuteńko,
Liście pieścił i szeleścił,
Mdlał...

Jeden wiatr - pędziwiatr!
Fiknął kozła, plackiem spadł,
Skoczył, zawiał, zaszybował,
świdrem w górę zakolowa
I przewrócił się, i wpadł
Na szumiący senny sad,
Gdzie cichutko i leciutko
Liście pieścił i szeleścił
Drugi wiatr...

Następnie nauczycielka zakłada chusty w kolorze żółtym, symbolizującym kolor jesieni na głowę, ramiona dziewcząt, zachęca je do samodzielnego zdjęcia chust z ramion. Nazywa także części twarzy dotykając je przez chustę.

5. Demonstracja instrumentu (maczuga deszczowa)
• Nauczycielka:
- Jesień, to taka pora roku kiedy często pada deszcz. Przygotowałam dla was instrument który brzmi jak delikatny jesienny deszcz.

Nauczycielka demonstruje różne sposoby gry na tym instrumencie (gra z rożnym natężeniem, w różnym tempie, podchodzenie do dziewcząt z różnych stron). Zaprasza dzieci do gry na instrumencie.

• Nauczycielka:
- Teraz niech każda z was sama spróbuje wydobyć dźwięk z tego instrumentu.

6. Zaciemnienie sali, szukanie z lampką dzieci, wymawianie ich imion.

7. Zapalenie lampy nadfioletowej –pokazywanie dzieciom zawieszonych na sznurkach fosforyzujących liści, pasków papieru fluorescencyjnego- wprawianie ich w ruch na różne sposoby.

8. Stymulacja smaku - podanie dzieciom miodu. Ćwiczenia narządów mowy: (oblizywanie warg, cmokanie, mlaskanie itp.)

• Nauczycielka:
- Chciałabym, żebyście spróbowali teraz słodkiego, żółtego miodu. Kiedy przychodzimy w chłodny jesienny wieczór do domu możemy rozgrzać się pijąc herbatkę z takim miodem.

9. Zgaszenie lampki zapachowej.

10. Relaksacja przy muzyce.