Renowator mebli. Program edukacyjno-terapeutycznych zajęć technicznych

„RENOWATOR MEBLI”

PROGRAM EDUKACYJNO-TERAPEUTYCZNYCH
ZAJĘĆ TECHNICZNYCH

DLA UCZNIÓW
Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ
W STOPNIU UMIARKOWANYM
NA III ETAPIE EDUKACJI

SPIS TREŚCI

I. WPROWADZNIE
II. OGÓLNE ZAŁOŻENIA PROGRAMU
III. CELE EDUKACYJNE
IV. PODSTAWA PROGRAMOWA A PROGRAM ZAJĘC TECHNICZNYCH
V. TREŚCI PROGRAMU I OSIĄGNIĘCIA SZCZEGÓŁOWE UCZNIÓW
VI. WARUNKI REALIZACJI PROGRAMU
VII. PROCEDURY OSIAGANIA CELÓW
VIII. HARNONOGRAM DZIAŁAŃ
IX. EWALUACJA
X. BIBLIOGRAFIA

„Ciesz się tym, co już osiągnąłeś, idź za tym,
co Cię cieszy, a kolejne kroki przyjdą jeszcze łatwiej
i dadzą Ci nie mniej radości i satysfakcji.”
Marcin Pietraszek

I. WPROWADZENIE

Pracując z uczniami z niepełnosprawnością intelektualną wielokrotnie miałam okazję przekonać się, że zajęcia warsztatowe to forma pracy, która jest doskonałą lekcją samodzielności
i przygotowania do radzenia sobie w dorosłym życiu. Podczas codziennych zajęć w domu uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną nie zawsze mają okazję zdobywać podobne doświadczenia. Dorośli uważają, że sami wszystko zrobią lepiej i szybciej, tymczasem mało kto zdaję sobie sprawę z tego uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną mają ogromne problemy
z wykonywaniem najprostszych czynności i jakie ma to znaczenie dla pełnego
i satysfakcjonującego funkcjonowania w dorosłym życiu.
Samoocena odzwierciedla nasze poczucie kompetencji w różnych obrazach. Obejmuje ona poczucie skuteczności własnego działania, które kształtuje się dzięki informacjom zwrotnym uzyskiwanym od innych ludzi. Na tej bazie budujemy poczucie własnej wartości i obraz samego siebie. Mając na uwadze powyższe stwierdzenie, można by powiedzieć, że tyle nasi uczniowie będą mieli w sobie poczucia własnej wartości, godności, ile dadzą im inni- również my.
Zatem przesłanką do opracowania niniejszego programu stało się przekonanie, że zadaniem szkoły jest tworzenie warunków niezbędnych do zapewnienia uczniowi komfortu psychicznego
i poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego oraz warunków i sytuacji sprzyjających i doskonalących jego niezależność i zaradność życiową.
Program własny „Renowator mebli” to ciekawa forma nauki połączona z doskonałą zabawą, która jest atrakcyjną alternatywą dla bardzo często nieefektywnego spędzania wolnego czasu przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną.
Uczniowie, do których skierowany jest program posiadają wysoką sprawność manualną oraz kompetencje aby przyswoić wiedzę i opanować umiejętności programowe . Zaproponowana przeze mnie nowa forma pracy będzie doskonałą okazją do utrwalania, a także rozwijania opanowanych przez uczestników wiadomości i umiejętności. Uczestnicy zajęć zostaną wyposażeni w podstawowe umiejętności obróbki drewna, a także dowiedzą się w jaki sposób nadać drugie życie niepotrzebnym rzeczom codziennego użytku i przemienić je w unikatowe przedmioty.
Poszerzenie konkretnych umiejętności i kompetencji wpłynie niewątpliwie na wysoką samoocenę uczestników zajęć warsztatowych i doskonale wpisze się w koncepcję rozwijania kompetencji i podnoszenia atrakcyjności naszych wychowanków na rynku pracy. Dodatkowo zdobyta przez uczniów wiedza, umiejętności, zachowania i motywacje ułatwią im w przyszłości umiejętne pełnienie ról społecznych.

II. OGÓLNE ZAŁOŻENIA PROGRAMU

Celem edukacji uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym jest utrwalanie i poszerzanie zakresu posiadanej wiedzy, kształcenie kompetencji społecznych, zdolności adaptacyjnych i nabywanie nowych umiejętności umożliwiających na miarę możliwości samodzielne, niezależne funkcjonowanie.
Niniejszy program zajęć technicznych skierowany jest do uczniów klasy gimnazjalnej. Zespół gimnazjalny liczy sześciu uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym. Będą oni uczestniczyli w zajęciach programowych w wymiarze 2 godzin tygodniowo. Realizując postawione przed nimi zadania krok po kroku odnowią meble
w pracowni klasowej, a także wykonają dodatkowe elementy wyposażenia i dekoracji klasy takie jak ścianki boazeryjne oraz półki.
W miarę możliwości uczniowie wezmą także udział w warsztatach zorganizowanych
w lokalnych zakładach zajmującymi się obróbką drewna i produkcją mebli.
Program edukacyjno-terapeutycznych zajęć technicznych został opracowany w ten sposób, aby można było zróżnicować ofertę skierowaną do uczniów.
W rozdziale V. Treści programu i osiągnięcia szczegółowe ucznia zaproponowano podział na konkretne bloki tematyczne.
1. Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas zajęć techniki. Planowanie pracy.
Przygotowanie niezbędnych materiałów i narzędzi.
2. Posługiwanie się narzędziami i materiałami do obróbki drewna.
3. Naprawa i renowacja wyrobów stolarskich.
4. Zajęcia warsztatowe w zakładach pracy zajmujących się obróbką drewna i produkcją mebli.

III. CELE EDUKACYJNE

Celem edukacji ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym jest budowanie jego tożsamości, rozwijanie autonomii i poczucia godności, wdrażanie go do funkcjonowania społecznego oraz do rozumienia i przestrzegania norm społecznych,
a w szczególności wyposażenie go stosownie do jego możliwości w takie umiejętności
i wiadomości, które pozwolą mu na postrzeganie siebie jako niezależnej osoby, oraz aby mógł nabywać umiejętności i uczyć się czynności, przydatnych w dorosłym życiu.
1. Cele ogólne
1) Kształtowanie właściwej sfery zachowań oraz postaw wobec pracy (odpowiedzialność, sumienność, rzetelność wykonywanej pracy, przestrzeganie dyscypliny pracy, poszanowanie pracy własnej i innych).
2) Opanowanie podstawowych umiejętności zgodnie z możliwościami, potrzebami
i zainteresowaniami ucznia i typowych sytuacji przy wykonywaniu pracy.
3) Wspomaganie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju ucznia, kształtowanie zainteresowań i ujawnianie zdolności.
4) Kształtowanie prawidłowej postawy uczniów wobec pracy, w aspekcie motywacji, kompetencji i wykonania.
5) Kształtowanie umiejętności posługiwania się narzędziami, maszynami i urządzeniami oraz opanowanie prostych umiejętności i czynności zwianych z obróbką drewna i powierzchni drewnianych.
6) Utrwalanie i rozwijanie dotychczasowych umiejętności w zakresie obróbki drewna.

2. Cele szczegółowe
a) cele kształcenia
Uczeń:
• zna i stosuje zasady bezpieczeństwa podczas działań praktycznych,
• zna zasady działania urządzeń, sprawnie i prawidłowo się nimi posługuje,
• rozpoznaje i nazywa podstawowe środki konserwacji drewna,
• bezpiecznie korzysta z energii elektrycznej,
• przedstawia zasady bezpiecznego użytkowania i konserwacji urządzeń znajdujących się
w jego otoczeniu,
• umie udzielić pierwszej pomocy przedlekarskiej,
• dba o środowisko naturalne.
b) cele wychowania
Uczeń:
• ma świadomość odpowiedzialności za drugiego człowieka,
• dba o bezpieczeństwo swoje i innych,
• przyjmuje postawę szacunku dla drugiego człowieka,
• jest dokładny, wytrwały i cierpliwy,
• kształtuje wyobraźnię przestrzenną, rozwija pomysłowość i twórcze działanie,
• korzysta z narzędzi i przyborów zgodnie z ich przeznaczeniem,
• współdziała w grupie,
• kształtuje poczucie estetyki, wrażliwość,
• zna i rozumie znaczenie ochrony środowiska i wykorzystania surowców wtórnych.
c) cele rewalidacyjne
 rozwija koordynacje wzrokowo-ruchowej ,
 doskonali sprawność manualną,
 doskonali koncentrację uwagi,
 rozwija autoorientację i orientację przestrzenną.

IV. PODSTAWA PROGRAMOWA A PROGRAM ZAJĘĆ TECHNICZNYCH

Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla uczniów z upośledzeniem umysłowym
w stopniu umiarkowanym lub znacznym w szkołach podstawowych i gimnazjach określa cele główne. Są one sformułowane na dużym poziomie ogólności tak, aby po zoperacjonalizowaniu, każdy uczeń z niepełnosprawnością intelektualną, mógł je realizować na poziomie dostępnym dla siebie, wyznaczonym poziomem możliwości i ograniczeń psychofizycznych. Taki stan wynika ze specyfiki funkcjonowania osób z upośledzeniem umysłowym, która wymaga bardzo zindywidualizowanego podejścia do procesu ich kształcenia. Tak więc kształcenie uczniów jest dostosowane do ich potrzeb edukacyjnych i możliwości psychofizycznych.
Niniejszy program jest zgodny z Podstawą programową kształcenia ogólnego dla uczniów
z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym w szkołach podstawowych
i gimnazjach określoną Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. z 2012 r. poz. 977).
Zawarte w programie propozycje i bogata obudowa dydaktyczna pozwolą na skuteczne wpieranie realizacji celów określonych w podstawie programowej w zakresie treści nauczania takich jak:

Elementarne umiejętności matematyczne:
• mierzenie długości– z zastosowaniem prostych przyrządów pomiarowych.
Poznawanie najbliższego otoczenia:
• urzędów i innych instytucji;
• sklepów, punktów usługowych.
Poznawanie najbliższego środowiska społeczno-kulturowego:
• aktywne uczestniczenie w różnych formach życia społecznego i kulturalnego;
• przygotowanie ucznia do pełnienia różnych ról społecznych (w tym roli dorosłej kobiety i dorosłego mężczyzny);
• wdrażanie do kulturalnego, społecznie akceptowanego sposobu bycia.
Kształcenie techniczne:
• poznawanie materiałów i produktów codziennego użytku, ich właściwości i zastosowań;
• korzystanie z prostych narzędzi;
• korzystanie z urządzeń socjalnych i technicznych powszechnego użytku, zgodnie z ich przeznaczeniem;
• kształtowanie zachowań proekologicznych w trakcie posługiwania się narzędziami, korzystania z urządzeń socjalnych i technicznych.

V. TREŚCI PROGRAMU I OSIĄGNIĘCIA SZCZEGÓŁOWE UCZNIÓW

Zakres treści nauczania i wychowania wynika z poziomu indywidualnego rozwoju
i tempa przyswajania wiedzy przez ucznia. Dodatkowo podczas ich realizacji oraz wyborze kierunku przygotowania do pracy należy wykorzystać możliwości, jakie stwarza środowisko społeczno-kulturowe oraz baza materialno-dydaktyczna szkoły.
Treści programu zajęć technicznych obejmują cztery działy:
1. Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas zajęć techniki. Planowanie pracy.
Przygotowanie niezbędnych materiałów i narzędzi
Treści nauczania
1. Zasady bezpieczeństwa i pracy na zajęciach warsztatowych.
2. Planowanie pracy.

Osiągnięcia ucznia
Uczeń:
• przestrzega regulaminu pracowni technicznej,
• nie uruchamia urządzeń elektrycznych bez zezwolenia nauczyciela,
• zawsze stosuje odpowiednią odzież ochronną podczas pracy( rękawice, okulary, maska),
• potrafi rozpoznać zagrożenie występujące przy obsłudze urządzeń,
• udziela pierwszej pomocy,
• dobiera odpowiednie narzędzia w zależności od wykonywanej pracy,
• wykorzystuje narzędzia zgodnie z ich przeznaczeniem,
Wychowanie
Uczeń:
• dba o bezpieczeństwo swoje i innych,
• szanuje cudzą własność,
• współdziała w grupie,
• dba o swoje rzeczy i innych,
• ma świadomość odpowiedzialności za drugiego człowieka,
• przyjmuje postawę szacunku dla drugiego człowieka.

2. Posługiwanie się narzędziami i materiałami do obróbki drewna.
Treści nauczania:
1. Obsługa szlifierki oscylacyjnej i ręcznej;
2. Rodzaje materiałów ściernych;
3. Posługiwanie się wiertarko- wkrętarką i śrubokrętem;
4. Sposoby łączenia materiałów drewnianych;
5. Przeznaczenie papierów ściernych o różnej ziarnistości;
6. Obróbka i sposoby łączenia drewna;
7. Narzędzia i przyrządy pomiarowe.
Osiągnięcia ucznia
Uczeń:
• rozpoznaje i nazywa podstawowe przyrządy pomiarowe oraz narzędzia do obróbki drewna,
• dokonuje pomiaru suwmiarką i miarą taśmową, prawidłowo nanosi wymiary,
• posługuje się jednostkami miary- centymetry i metry,
• wykonuje podstawowe czynności obsługi szlifierki takie jak wymiana papieru
i czyszczenie po zakończonej pracy,
• dobiera materiał ścierny (papier ścierny, wata stalowa) o odpowiedniej ziarnistości
w zależności od pożądanego efektu,
• posługuje się narzędziami do ręcznej obróbki drewna z zachowanie zasad bezpieczeństwa,
• wycina elementy drewniane pod kątem 45o z wykorzystaniem korytka,
• łączy elementy drewniane za pomocą kleju stolarskiego, gwoździ i wkrętów.

Wychowanie
Uczeń:
• właściwie i racjonalnie korzysta ze zdobyczy techniki,
• przestrzega zasad BHP.

3. Naprawa i renowacja wyrobów stolarskich.
Treści nauczania:
• Proces oczyszczania powierzchni drewnianych i przygotowania do renowacji.
• Środki konserwacji i barwienia drewna.
• Techniki barwienia i konserwacji powierzchni drewnianych.
• Techniki naprawy uszkodzonych powierzchni drewnianych.
• Właściwości i rodzaje drewna: Sosna, Topola, Dąb.

Osiągnięcia ucznia
Uczeń:
• przygotowuje powierzchnie drewniane do zdobienia, starannie usuwa warstwę ochronną,
• wie jak oczyścić powierzchnie w zależności od pożądanego efektu,
• omawia sposoby zabezpieczania powierzchni drewnianych przed zabrudzeniem i zniszczeniem takie jak olejowanie, woskowanie, bejcowanie, lakierowanie i malowanie farbami przeznaczonymi do drewna,
• zna właściwości i stosuje w praktyce środki do konserwacji i barwienia drewna takie jak bejce, woski, oleje, farby akrylowe i kredowe,
• odczytuje treść symboli umieszczonych na etykietach środków konserwacji
i zabezpieczania drewna,
• wymienia zastosowanie poszczególnych środków do konserwacji drewna,
• zna techniki i kolejność nanoszenia środków konserwacji i barwienia drewna, odpowiednio zabezpiecza mebel przed rozpoczęciem pracy,
• zna technikę stylizacji mebli poprzez tzw. „przecierki”,
• usuwa uszkodzenia i nierówności na powierzchniach drewnianych z wykorzystaniem szpachli do drewna,
• rozpoznaje i określa właściwości drewna (barwa, twardość) : Sosna, Topola, Dąb.
Wychowanie
Uczeń:
• jest dokładny, wytrwały i cierpliwy,
• kształtuje wyobraźnię przestrzenną,
• rozwija pomysłowość i twórcze działanie,
• kształtuje poczucie estetyki, wrażliwość,
• dostrzega potrzebę ochrony środowiska i wykorzystania surowców wtórnych,
• starannie i dokładnie wykonuje prace.

4) Zajęcia warsztatowe w zakładach pracy zajmujących się obróbką drewna i produkcją mebli.
Treści nauczania
1. Rodzaje usług świadczonych przez lokalne zakłady pracy oraz manufaktury zajmujące się obróbką drewna i produkcją mebli.

Osiągnięcia ucznia
Uczeń:
• z zaangażowaniem uczestniczy w warsztatach tematycznych,
• poznaje profesjonalne metody obróbki drewna,
• poznaje nowoczesne, tradycyjne i artystyczne technologie tworzenia mebli
oraz przedmiotów codziennego użytku z wykorzystaniem drewna.
Wychowanie
Uczeń:
 przestrzega zasad bezpieczeństwa obowiązujących podczas wycieczki,
 dba o bezpieczeństwo swoje i innych,
 szanuje cudzą własność,
 przyjmuje postawę szacunku dla drugiego człowieka oraz jego pracy.

VI. WARUNKI REALIZACJI PROGRAMU

Szkoła przygotowuje młodzież do pełnienia różnych ról społecznych oraz autonomicznego
i aktywnego dorosłego życia. Dlatego też na nauczycielu ciąży ogromna odpowiedzialność. Należy tak zorganizować proces dydaktyczno-wychowawczy, by uczeń mógł się skutecznie kształcić, działać i zdobywać doświadczenia. Zadaniem szkoły jest zorganizowanie uczniom takich warunków, aby mogli oni samodzielnie podejmować działania techniczne przy wykorzystaniu typowych metod stosowanych w podstawowych dziedzinach techniki, posługując się bezpiecznie narzędziami i przyrządami.
Pomoże to w przygotowaniu ich, na miarę indywidualnych możliwości, do samodzielnego życia oraz kształtowaniu pozytywnego wizerunku ucznia w środowisku społecznym jako potencjalnego pracownika i klienta.
Organizując pracownię do realizacji zadań warsztatowych musimy ustalić stałe miejsca dla poszczególnych urządzeń, dostępne i wygodne dla pracujących przy nich osób. Urządzenia elektryczne powinny mieć łatwe i bezpieczne podłączenie do prądu. Narzędzia i pomoce powinny mieć swoje stałe miejsce. W strukturyzowaniu pracy pomaga segregowanie jej wytworów przy wykorzystaniu różnorodnych pojemników.
Szczególnie istotne dla pełnej realizacji założeń programu będzie zapoznanie uczniów
z ofertą usługową w zakresie obróbki drewna w środowisku lokalnym. Dlatego jednym
z elementów programu będą zajęcia warsztatowe w zakładach drzewnych, tartakach oraz małych manufakturach zajmujących się produkcją i naprawą mebli.

VII. PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW.

Procedury osiągania celów zależne są od metod nauczania na zajęciach i wynikają
ze specyfiki zajęć. Ich zadaniem jest rozwijanie twórczej aktywności uczniów, zainteresowanie wytworami współczesnej techniki oraz zdeterminowanie do rozwijania swoich umiejętności poznawczych. Zajęcia będą mieć przede wszystkim formę zajęć praktycznych. Najczęściej stosowanymi metodami nauczania będą:
– metody podające – polegające na podaniu gotowych treści uczniowi przez nauczyciela przede wszystkim: pogadanka,
– metody problemowe – to stworzenie sytuacji problemowej i poszukiwanie przez uczniów sposobu jej rozwiązania,
– metody eksponujące – polegają na przyswajaniu określonej wiedzy poprzez ogląd, pokaz;
– metody praktyczne – praktyczne działanie uczniów, wykonywanie zadań,
VIII. HARMONOGRAM DZIAŁAŃ

Blok tematyczny Temat zajęcia Liczba godzin Treści nauczania Procedury osiągania celów
Zasady bezpieczeństwa
i pracy na lekcjach techniki. Zajęcia organizacyjne. Zasady bezpieczeństwa i pracy na lekcjach techniki.

1
Program nauczania.
Regulamin pracowni.
Apteczka.
Zasady postępowania w przypadku zagrożenia lub wystąpienia wypadku, np. skaleczenie.

Analiza regulaminu pracowni.
Zapoznanie z drogą ewakuacyjną.
Zapoznanie
z postępowaniem w razie wypadku.
Posługiwanie się narzędziami i materiałami do obróbki drewna.
Obsługa szlifierki oscylacyjnej i ręcznej.
Rodzaje materiałów ściernych.
Przeznaczenie papierów ściernych o różnej ziarnistości. 1 Gradacja i zastosowanie papieru ściernego i waty stalowej.
Obsługa szlifierki oscylacyjnej. Wykonywanie czynności związanych z obsługą szlifierki.
Przygotowywanie powierzchni drewnianych
z wykorzystaniem waty stalowej.
Usuwanie starej warstwy ochronnej oraz polerowanie.

Posługiwanie się wiertarko- wkrętarką i śrubokrętem.
1 Bezpieczeństwo podczas pracy.
Bezpieczne korzystanie z wiertarki.
Wiercenie.
Zapoznanie z instrukcją obsługi wiertarki, bhp podczas wiercenia.
Wiercenie otworów przelotowych
i nieprzelotowych.
Narzędzia i przyrządy pomiarowe. 1 Podstawowe przyrządy pomiarowe.
Budowa i zasady pomiaru suwmiarką.
Zasady pomiaru taśmą mierniczą oraz kątownikiem. Omówienie rodzajów narzędzi.
Rozpoznawanie i nazywanie podstawowych przyrządów pomiarowych.
Przedstawienie zasady działania suwmiarki, umiejętność odczytu pomiaru .
Umiejętność nanoszenia pomiarów.
Obróbka i sposoby łączenia drewna. 1 Podstawowe narzędzia do obróbki drewna: tarnik, pilnik, piła stolarska, wiertarka.
Połączenia klejowe, łączniki i wkręty. Rozpoznawanie
i nazywanie podstawowych przyrządów do obróbki drewna.
Przygotowanie roztworów klejowych i sprawdzenie ich jakości.
Przygotowanie powierzchni elementów sklejanych. Klejenie elementów
z drewna za pomocą ścisków stolarskich.
Łączenie elementów drewnianych za pomocą wkrętów.
Umiejętność wykonania pracy z drewna.
Staranność i estetyka.
Naprawa
i renowacja wyrobów stolarskich.
Odnowienie stołów w pracowni technicznej 5
Proces oczyszczania powierzchni drewnianych i przygotowania do renowacji.
Środki konserwacji
i barwienia drewna.
Techniki barwienia
i konserwacji powierzchni drewnianych.
Techniki naprawy uszkodzonych powierzchni drewnianych.
Tworzenie warstwy ochronnej drewna z wykorzystaniem bejcy, oleju, wosku, lakieru, farby akrylowej i kredowej. Przedstawienie zasad użytkowania i konserwacji.
Odczytywanie treści symboli umieszczonych na etykietach środków konserwujących.
Dobór materiałów do wykonywanego produktu
Przygotowanie powierzchni do wykańczania: wybielanie, czyszczenie i powierzchni drewna
Kitowanie, szpachlowanie
i usuwanie nierówności
z powierzchni drewna. Wykańczanie powierzchni drewna materiałami kryjącymi i przeźroczystymi.
Nanoszenie materiałów lakierniczych pędzlem i natryskiem.
Naprawy uszkodzeń powierzchni lakierowych.
Barwienie powierzchni drewna.

Odnowienie krzeseł 5
Odnowienie komód w klasie
5
Renowacja dużej szafy ubraniowej
5

Odnowienie regałów klasowych 5
Wykonanie ścianek boazeryjnych 5
Wykonanie półek i wieszaków na ścianki boazeryjne 5
Wykonanie mebli na taras
z europalet

5

Zajęcia warsztatowe
w zakładach pracy zajmujących się obróbką drewna i produkcja mebli. Warsztat mebli z drewna
Stawno marzec Usługi świadczone przez lokalne zakłady pracy oraz manufaktury zajmujące się obróbką drewna i produkcją mebli.
Warsztatach tematyczne.
Zapoznanie z profesjonalnymi metodami obróbki drewna.
Zapoznanie
z nowoczesnymi, tradycyjnymi
i artystycznymi technologiami tworzenia mebli i przedmiotów codziennego użytku
z wykorzystaniem drewna.

Zakłady drzewne Wierzchowo kwiecień
Tartak Świerczyna maj

VIII. METODY KONTROLI I OCENY

Podstawową zasadą w ocenianiu uczniów z niepełnosprawnością intelektualną
jest przeniesienie ciężaru gatunkowego oceny z poziomu wiadomości i umiejętności
na indywidualny wkład pracy. Konieczne jest zatem takie dostosowanie kryteriów oceniania aby, aby uczeń miał szansę na osiągnięcie sukcesu, ponieważ tylko wtedy będzie podejmował trud wykonywania dalszych zadań.
Kontrola ucznia rozumiana jest jako zbieranie informacji, a ocena jako sposób przekazania tej wiedzy uczniom. Jej nadrzędnym celem jest podkreślenie mocnych stron ucznia, w skazywanie kierunków działań uzupełniających niezbędnych dla celów kształcenia.
Oceniając postępy, należy wziąć pod uwagę nie tylko predyspozycje ale i konstrukcję psychiczną ucznia.
Ocenianie bieżące będzie miało przede wszystkich charakter stosowania wzmocnień pozytywnych zachowań i osiągnięć ucznia:
• zauważanie osiągnięć i wysiłków,
• pochwała,
• stosowanie Karty oceny zachowania ucznia gimnazjum,
Kryteria oceniania:
• aktywność podczas zajęć,
• poziom opanowania umiejętności w oparciu o wymagania zgodne z programem indywidualnym,
• wysiłek włożony w pracę.

IX. EWALUACJA

W trakcie realizacji niniejszy program poddawany będzie ewaluacji etapowej polegającej
na modyfikacji i lepszym dostosowywaniu go do możliwości uczniów i realiów bazy szkolnej.
Ewaluacja końcowa będzie polegała na przedstawieniu przebiegu realizacji programu
z ewentualnymi modyfikacjami i komentarzem zasadności założonych celów i stopnia ich realizacji.
Narzędzia ewaluacji:
• bezpośrednia obserwacja,
• rozmowy z rodzicami i uzyskanie informacji zwrotnej.

X. BIBLIGRAFIA

1) Aktywizacja zawodowa uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu znacznym i umiarkowanym. Przewodnik dla nauczycieli, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Warszawa 2003

2) Innowacyjny program przygotowania do wykonywania pracy zawodowej dla młodzieży z niepełnosprawnością / Grzegorz Ludera // Szkoła Specjalna. - 2012, nr 3, s. 234

3) R. Naprawa, A. Tanajewska Indywidualne programy edukacyjno- terapeutyczne dla III etapu nauczania uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym. Gdańsk 2008

4) M. Szczepańska „Program autorski – jak go napisać?” Słupsk 1999

5) Przewodnik dla nauczycieli uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu umiarkowanym i znacznym. Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno- Pedagogicznej Warszawa 2002

Opracowała
Bożena Matulewicz