Program bajkoterapii pod nazwą "Spacer po wyobraźni"

Program bajkoterapii dla dzieci
Szkoły Podstawowej
w Specjalnym Ośrodku
Szkolno-Wychowawczym w Pucku
p.n. „Spacer po wyobraźni”

Opracowała:
mgr Sylwia Maszota

1. Wstęp

Dzisiaj dzieci żyją w świecie gier komputerowych, mają nieograniczony dostęp do internetu oraz telewizji, niesie to duże zagrożenie pod względem wychowawczym – problemy emocjonalne, bierność, trudności w koncentracji. Jednym ze sposobów radzenia sobie z sytuacjami lub przeżyciami dla każdego dziecka jest terapia przez literaturę – bajkoterapia.
Bajki mają pozytywny wpływ na następujące sfery osobowości dziecka upośledzonego: społeczną, emocjonalną, poznawczą i twórczą. Świat baśni, legend, wierszy staje się kręgiem rozwoju dziecka. W atmosferze fikcji bowiem dziecko łatwiej otwiera się na organizowaną dla niego realną przestrzeń poznawczą. Metoda baśniowa staje się przygodą „na niby”; wzbudza przeżycia, wyobraźnię; posiada moc terapeutyczną; kompensuje zaburzone funkcje poprzez konkretne zabawy i ćwiczenia; staje się „pokarmem dla rozwoju”.
Bajki terapeutyczne są utworami adresowanymi głównie do dzieci, w których świat jest widziany z dziecięcej perspektywy, a celem ich jest uspokojenie, zredukowanie problemów emocjonalnych i wspieranie we wzroście osobistym.
Wszystkie bajki mają stałe elementy, dotyczące głównego tematu, bohatera, wprowadzanych postaci i tła opowiadania. Cechą wszystkich bajek terapeutycznych jest to, że bohater znajduje się w trudnej sytuacji i przeżywa lęk, a wprowadzane postacie umożliwiają znalezienie sposobu na jego przezwyciężenie. Nabycie nowych kompetencji prowadzi do zmiany w przeżywaniu i do zmiany w zachowaniu. Głównym bohaterem bajek jest małe zwierzątko lub dziecko czy zabawka, z którym czytelnik (słuchacz) miałby się identyfikować. Inne postacie bajkowe dają wsparcie, pomagają zracjonalizować problem, znaleźć rozwiązanie, przećwiczyć je, wzmocnić po odniesieniu sukcesu, nauczyć się myśleć pozytywnie i uwolnić bohatera od lęku. Mały czytelnik poznaje nowe wzory myślenia, odczuwania, umie je zwerbalizować, uświadamia je sobie i wiąże ich powstawanie z racjonalną przyczyną, nabywa nowe kompetencje. To wszystko sprzyja generalizacji na podobne sytuacje życiowe. To, że akcja rozgrywa się w dobrze znanych dziecku miejscach, ma pomóc w naśladownictwie i identyfikacji. Poza tym tło opowiadania buduje pozytywne nastawienie do życia, a dobre zakończenie sprzyja budowaniu optymizmu.
Wyróżniamy 3 rodzaje bajek terapeutycznych:
relaksacyjne – których głównym celem jest uspokojenie dziecka, zwłaszcza na podstawie wizualizacji( powinna być stosowana przez specjalistów),
psychoedukacyjne - której celem jest wprowadzenie zmian w zachowaniu dziecka, czyli rozszerzenie możliwego repertuaru zachowań. Bohater bajki ma problem podobny do tego, który przeżywa dziecko; zdobywa ono doświadczenie poprzez świat bajkowy, gdzie uczy się, jakie wzory zachowania należy zastosować, rozszerza swoją samoświadomość, co sprzyja uczeniu się zachowania w sytuacji trudnej. Mają też za zadanie uwrażliwiać dzieci na problemy innych. Bajki psychoedukacyjne powinny zawsze zostać opracowane, co nie znaczy wyjaśnione. Po ich przeczytaniu należałoby zachęcić uczniów do narysowania ilustracji, uzewnętrznienia emocji, porozmawiania o tym, co czuli bohaterowie bajek, nieraz należałoby też odnieść się do doświadczeń osobistych. Nie należy narzucać dzieciom interpretacji. One same muszą bajkę zinterpretować i wówczas dla nich dopiero nabierze znaczenia osobistego, bo będzie ich własnym odkryciem.
psychoterapeutyczne, których celem jest redukcja lęku powstałego w wyniku negatywnego doświadczenia, czy też na skutek niewłaściwej stymulacji wyobraźni oraz niezaspokojonych potrzeb.

Program przeznaczony jest do pracy z uczniami Szkoły Podstawowej. Jego celem jest uważne słuchanie, ilustrowanie baśni „otwieranie się” na innych, pozbycie się lęków i zahamowań oraz kształtowanie poczucia pewności siebie.

2. Cele ogólne:

pobudzanie kreatywności i wyobraźni,
wspomaganie wszechstronnego rozwoju ucznia,
kształtowanie nawyku słuchania, opowiadania,
nauka szacunku do książek.

3. Cele szczegółowe:

wskazanie wartościowego sposobu spędzania wolnego czasu polegającego na słuchaniu i czytaniu baśni,
rozwijanie postawy koleżeństwa i wzajemnej życzliwości,
wskazanie roli przyjaźni oraz potrzeby wzajemnej pomocy,
wyrażanie swoich uczuć słowami i czynami,
określanie nastroju utworów,
wypowiadanie swoich przeżyć w formie plastycznej,
rozwijanie myślenia przyczynowo – skutkowego,
kształtowanie pożądanych postaw społecznych, eliminowanie lęków i zahamowań,
kształtowanie samodzielności i konsekwencji w działaniu,
rozbudzanie komunikacji werbalnej i niewerbalnej,
doskonalenie sprawności manualnej.

4. Organizacja zajęć

Zajęcia będą odbywały się jeden raz w tygodniu. Będą w nich uczestniczyły dzieci ze szkoły podstawowej w zbliżonym do siebie wieku. Grupa będzie liczyła od 4 do 6 dzieci. Formy i metody pracy będą dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości dzieci. Zasadą zajęć będzie nadanie większego znaczenia doznaniom dzieci podczas samego procesu „tworzenia”, niż jego wytworom. Podczas terapii będą stosowane różnorodne środki i narzędzia oddziaływań: bajki, baśnie, materiały plastyczne takie jak: kredki, farby plakatowe, kolorowy papier, maskotki, płyty z muzyką relaksacyjną, krzyżówki, puzzle itp. W celu osiągnięcia założonych efektów zajęcia będą prowadzone w sposób systematyczny i ciągły.

5. Metody i formy pracy

- metody pracy oparte na spontanicznej aktywności dziecka dostosowane do jego możliwości percepcyjnych:
czytanie bajek i baśni,
indywidualizacja środków i metod,
powolne stopniowanie trudności,
ciągłość oddziaływań.

Forma zajęć: indywidualna i zespołowa, prace plastyczne do przeczytanego tekstu.

6. Spodziewane efekty

Uczeń:
Wyraża swoje myśli, emocje, przeżycia w sposób społecznie akceptowany.
Nabywa większej pewności siebie.
Jest samodzielne w działaniu.
Zna sposoby przezwyciężania własnych lęków.
Umie współpracować w grupie.