Zasady współdziałania nauczycieli i rodziców

Zasady współdziałania nauczycieli i rodziców - referat

Współdziałanie nauczycieli i rodziców wymaga od obu stron przestrzegania pewnych zasad ułatwiających owocną wymianę wzajemnych świadczeń w ramach podejmowanych przez nich współpracy. Do tego rodzaju zasad należą: zasada pozytywnej motywacji, partnerstwa, wielostronnego przepływu informacji, jedności oddziaływań, aktywnej i systematycznej współpracy.
Z zasady pozytywnej motywacji wynika, iż koniecznym warunkiem zsynchronizowania poczynań nauczyciela i rodzica jest dobrowolny i chętny udział we współpracy. Chodzi o to, aby byli oni świadomi celowości współdziałania i korzyści z tego wypływających. Realizacja tej zasady możliwa jest dzięki wysuwaniu przez wszystkich członków zespołu własnych pomysłów oraz wspólnym ich weryfikowaniu i urzeczywistnianiu. Podejmowane w ten sposób zadania są najczęściej zgodne z potrzebami szkoły i domu oraz spotykają się z aprobatą ze strony uczniów.
Zasada partnerstwa zakłada jednolite prawa i obowiązki zarówno wychowawcy klasy, jak i rodziców w ich wzajemnych kontaktach. Chodzi tu o to, by jedna ze stron nie czuła się degradowana w stosunku do drugiej, by zarówno nauczyciel, jak i rodzice mieli poczucie własnej obecności w podejmowaniu różnych decyzji, jak również uświadamiali sobie odpowiedzialność za ich realizację. Dzięki temu wyklucza się wzajemne zdominowanie nauczyciela i rodziców, jak również nie dopuszcza się do zbyt dużej ingerencji rodziców w sposób funkcjonowania wychowawcy klasy.
Zasada wielostronnego przepływu informacji zakłada konieczność uruchomienia „kanałów” porozumienia między wychowawcą klasy a rodzicami. Umożliwia to konfrontowanie różnych opinii i ocen o wydarzeniach w szkole i w rodzinie. Wielostronny przepływ informacji daje możliwość wzbogacenia wiedzy z zakresu wielu innych problemów, ważnych ze względu na wzmocnienie wpływów wychowawczych szkoły i domu.
Zasada jedności oddziaływań mobilizuje do realizacji przez szkołę i dom wspólnych celów wychowania. Ważne jest bowiem, by nie doprowadzić w efekcie różnorodnych wpływów do wypaczenia charakteru wspólnego podmiotu oddziaływań, jakim jest dziecko, do jego dezorientacji w otaczającym świecie, jak również do podważania autorytetu jednej ze stron. Chodzi tu szczególnie o takie metody i formy, które emocjonalnie wiązałyby uczniów ze szkołą i rodziną.
Zasada aktywnej i systematycznej współpracy podkreśla rolę i znaczenie czynnego udziału nauczyciela-wychowawcy klasy oraz rodziców w procesie współpracy. Nie jest to jednoznaczne z ujednoliceniem stopnia aktywności i systematyczności poszczególnych partnerów współdziałania. Najczęściej osoba bardziej dominującą jest nauczyciel, choćby przez sam fakt jego kierowniczej funkcji w procesie wychowania. Należy jednak mieć na uwadze fakt, iż osłabienie aktywności zarówno wychowawcy klasy, jak i rodziców oraz dłuższe przerwy w ich kontaktach mogą doprowadzić do stagnacji w rozwijaniu wzajemnych stosunków, a nawet do obustronnej niechęci.
Przedstawione zasady współdziałania nie obejmują z pewnością wszystkich, którymi powinni kierować się zarówno nauczyciele, jak i rodzice. Nie mniej ważne od wymienionych wydaje się na przykład:
- poszanowanie godności każdego z uczestników wzajemnej współpracy,
- poszanowanie indywidualności każdego z uczestników współpracy,
- elastyczne zastosowanie różnych jej form w codziennej praktyce pedagogicznej,
- twórcze zastosowanie różnych jej form w codziennej praktyce pedagogicznej,
- zachowanie odpowiednich proporcji między podejmowanymi wspólnie działaniami na rzecz środowiska szkolnego i rodzinnego.

Bibliografia:
Gaweł-Luty E., Optymalizacja współdziałania nauczyciela klas początkowych z rodzicami uczniów, WSP, Słupsk 1992.