NIe bądź obojętny wobec przemocy domowej - ulotka informacyjna dla nauczycieli

NIE BĄDŹ OBOJĘTNY WOBEC PRZEMOCY DOMOWEJ

Sprawcami przemocy domowej są najczęściej osoby najbliższe: rodzice lub opiekunowie, a więc osoby, którym dziecko ufa i w których otoczeniu powinno czuć się bezpiecznie.
Z badań wynika, ponad 80% polskich rodziców stosuje klapsy i bicie ręką, niemal połowa bije pasem, kablem lub innymi przedmiotami; w co trzeciej rodzinie dzieci są szarpane, ciągnięte za ucho. Ponad 40% rodziców przyznało się do surowych ,,metod karania”- porządnego lania.

Jak rozpoznać przemoc domową?

Objawy stosowania przemocy fizycznej:
siniaki, ślady uderzeń na ciele, oparzeń, powtarzające się złamania, zwichnięcia, opuchlizny, lęk dziecka przed rozbieraniem się do ćwiczeń, snu, lęk przed dotykiem, kulenie się, lęk przed powrotem do domu, agresywność lub apatyczność.

Objawy przemocy emocjonalnej:
zaburzenia mowy (m.in. wynikające z napięcia nerwowego), dolegliwości psychosomatyczne, moczenie i zanieczyszczanie się bez przyczyn medycznych, mimowolne ruchy mięśni (tiki), wycofanie, depresja, zachowania destrukcyjne, nadmierne podporządkowanie się dorosłym, częste kłamstwa, lęk przed porażką

Objawy zaniedbania dziecka:
zaburzony rozwój fizyczny (wzrost, waga poniżej normy), zaniedbany wygląd zewnętrzny, nie wyleczone rany, choroby zębów, jak również zmęczenie i apatia wykorzystywanie seksualne- każde zachowanie osoby dorosłej, silniejszej i/lub starszej, które prowadzi do seksualnego zaspokojenia kosztem dziecka.

Typowe zachowania dzieci, które zostały wykorzystane seksualnie:
ból przy oddawani moczu, przy chodzeniu, otarcia naskórka, opuchlizna w okolicach genitaliów, odgrywanie przemocy seksualnej na lalkach i zabawkach, sekrety ( dziecko mówi, że ma tajemnicę, ale nie może jej zdradzić), opowieści o dorosłym, który dziwnie się zachowuje, nieadekwatne do wieku znajomość zachowań seksualnych oraz anatomii narządów płciowych, trudności ze snem, koszmary nocne.

W jaki sposób my możemy pomóc dziecku krzywdzonemu?

Regulacje prawa karnego jak i cywilnego wskazują na obowiązek zawiadamiania odpowiednich organów o krzywdzie dziecka. Dzieci nie mogą same składać zawiadomień o przestępstwie. Ten obowiązek spoczywa na osobach dorosłych mających kontakt z dzieckiem np. nauczycielach, pedagogach, znajomych.
Gdy widzimy, że dziecko nie ma należytej opieki i dzieje mu się krzywda należy złożyć do sądu opiekuńczego wniosek o wgląd w sytuację rodzinną. Ten obowiązek spoczywa przede wszystkim na szkołach, opiekunach społecznych, organizacjach i zakładach zajmujących się opieką nad dziećmi, funkcjonariuszach policji jak również sąsiadach, znajomych itp.

Jak i gdzie interweniować?

•Można zawiadomić:
lekarza, pracownika ośrodka pomocy społecznej, pedagoga, psychologa, prawnika poradni rodzinnej lub zadzwonić pod ogólnopolski numer telefonu ,,Niebieska Linia”.
•Powiadomienia sądu.
Organem właściwym do rozpoznawania spraw małoletnich jest sąd rodzinny, tzn. Wydział Rodzinny i Nieletnich Sądu Rejonowego. Sąd rodzinny nie wymaga szczególnej formy pisma procesowego, wystarczy zwrócić się do sądu z prośbą o wgląd w sytuację rodzinną dziecka. Wystarczy podać dane personalne rodziny, adres zamieszkania i niepokojące nas fakty.
•Wezwanie policji.
W przypadku bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia dziecka wzywamy policję.