WSTĘP
W dobie ogromnego rozwoju technologii informacyjno – komunikacyjnych obok tradycyjnych zagrożeń płynących z codziennego życia pojawiają się nowe, odmienne, nieznane i niebezpieczne zagrożenia związane z cyberprzestrzenią. Określenia cyberprzestrzeń jako pierwszy w 1984 roku użył w swojej powieści amerykański pisarz William Gibson oznaczała ona według niego halucynację. Za nim poszli w latach 90 badacze rozwoju technologii informacyjno – komunikacyjnych i w cybernetyce zastosowali termin cyberprzestrzeni. Cyberprzestrzeń czyli wirtualna rzeczywistość, synonim przestrzeni informacyjnej, to głównie internet ale nie tylko bo i wcześniejsze zdobycze techniki takie jak radio, telewizja, telefon, linie telefoniczne i fale Hertza. Każdy z nas na co dzień mimowolnie styka się z cyberprzestrzenią ( telefonując, serfując po internecie, pracując na komputerze ). Właśnie dlatego badacze przedmiotu nazwali naszą kulturę audiowizualną. Doszli również do wniosku, że każdy nowy środek komunikacji zmienia kulturę i tym samym dokonują się zmiany kulturowe oraz zmiany naszego spojrzenia na rzeczywistość. Do głównych zagrożeń możemy zaliczyć: uzależnienie, stykanie się z nieodpowiednimi treściami zamieszczanymi w internecie, zaburzenia rozwojowe i zachowania.
Nie zatrzymamy rozwoju technologii komunikacyjno - informacyjnych, i dlatego cyberprzesrzeń towarzyszyć będzie nam juz zawsze, zatem niezbędna jest szeroko pojęta edukacja w tym zakresie.
Wychodząc na przeciw problemowi zagrożeń płynących z cyberprzestrzeni w naszej szkole podjęto działania profilaktyczne, w formie zajęć z udziałem pedagoga, których celem jest uświadomienie dzieciom, że problem ten stale narasta i dotyczy każdego z nich.
CEL GŁÓWNY PROGRAMU
Profilaktyka zagrożeń związanych z korzystaniem z komputera, Internetu i telefonii komórkowej
CELE SZCZEGÓŁOWE
1.Diagnoza problemu wśród uczniów naszej szkoły
2.Uświadomienie uczniom pozytywnego wpływu nowoczesnych technologii komunikacyjno – informacyjnych na rozwój cywilizacji
3.Uświadomienie zagrożeń wynikających z niewłaściwego korzystania z komputera, Internetu i telefonii komórkowej
4.Poznanie możliwości eliminowania tych zagrożeń
METODY PRACY:
1.pogadanka, wykład, dyskusja
2.zajęcia warsztatowe
FORMY PRACY:
1.praca w grupach
2.praca indywidualna
ADRESACI PROGRAMU:
1.uczniowie
2.rodzice
3.nauczyciele
PLANOWANE DZIAŁANIA:
1.Diagnoza – przeprowadzenie wśród uczniów badania ankietowego
,,Ja i komputer” w celu dokonania wstępnej diagnozy zjawiska.
2.Pedagogizacja rodziców – w trakcie zebrań z rodzicami organizowane będą prelekcje na temat zagrożeń w cyberprzestrzeni, rodzice będą na bieżąco zapoznawani z wynikami badań ankietowych przeprowadzonych wśród uczniów.
3.Pedagog szkolny i wychowawcy klas będą prowadzili zajęcia profilaktyczne w oparciu o materiały dostarczone w ramach Programu Bezpieczny Internet. Zajęcia będą dotyczyły bezpiecznego korzystania z Internetu, cyberprzemocy oraz zagrożeń.
4.Opracowanie prezentacji multimedialnej z wynikami ankiety ,, Ja i komputer”, oraz prezentacji przedstawiającej zasady bezpieczeństwa w Internecie
5.Organizacja Dnia Bezpiecznego Internetu – gromadzenie dokumentacji
6.Przedstawienie uczniom bazy programów antywirusowych w ramach lekcji informatyki.
7.Udział w akcjach, programach i kampaniach edukacyjnych na rzecz bezpieczeństwa w Internecie
8.Przystąpienie do Koalicji Bezpiecznego Internetu
9.Współpraca z policją w ramach działań profilaktycznych i eliminacji tego problemu
10. Przygotowanie gazetek ściennych poruszających problematykę cyberprzestrzeni
EWALUACJA
Sprawdzenie, czy program osiągnął zamierzony cel będzie polegało na bieżącej obserwacji uzyskiwanych efektów. Przeprowadzona zostanie także ankieta diagnostyczna w kolejnym roku szkolnym, której wyniki zostaną poddane dyskusji w gronie nauczycieli.
POŻĄDANE EFEKTY
zdiagnozowanie aktywności uczniów w cyberprzestrzeni i dostosowanie programu do potrzeb szkolnych
wykorzystanie przez uczniów zdobytej wiedzy i umiejętności
Osoby odpowiedzialne za realizację programu: dyrekcja szkoły, pedagog szkolny, nauczyciele.
Opracowała mgr Aleksandra Kubala
pedagog szkolny