Diagnoza komunikacyjna dziecka z głęboka niepełnosprawnością intelektualną

OCENA EFEKTYWNOŚCI POROZUMIEWANIA SIĘ WG. M.GRYCMAN
w oparciu o narzędzie: „Sprawdź, jak się porozumiewam”
Data: 15.03.2015 r.
Użytkownik: Karolina W.
Karolina ma u.u. w stopniu głębokim, czterokończynowe porażenie mózgowe, Nie chodzi, nie siedzi, ale kontroluje głowę. Rozumie mowę potoczna i żart sytuacyjny. Wypowiada kilka słów, zaprzecza (nie) lub potwierdza (ka). Akceptuje wszystkie proponowane jej zadania, ma doświadczenie w dokonywaniu wyboru aktywności, wpływa na otoczenie. Aktywna na zajęciach, współdziała z nauczycielem. Symbole PCS wskazuje wzrokiem.
Osoba badająca: Renata Z.

PRZEKAZ INFORMACJI 2 Obserwuje się zwiększenie elementarnych zachowań komunikacyjnych dotyczących: prośby o jeszcze, o uwagę, o przedmiot, o aktywność. Karolina potrafi przekazać pojedyncze informacje, np. płacze w sytuacji, gdy chce wyrazić silny protest, patrzy na osobę, u której stara się o uwagę. Zachowaniem komentuje zjawiska z teraźniejszości, przeszłości i przyszłości.
Karolina potrafi potwierdzić lub zaprzeczyć.
BUDOWANIE WYPOWIEDZI 2 Składa symbole PCS,nie posługuje się strukturami gramatycznymi. Tworząc wypowiedź, wychodzi od znaczeń pojedynczych słów.
FUNKCJONALNE WSPÓŁGRANIE Z ROZMÓWCĄ 2 Partner komunikacyjny prowadzi rozmowę. Karolina potrzebuje pomocy, aby podtrzymać kontakt.
OGÓLNE NASTAWIENIE I MOTYWACJA DO KOMUNIKACJI 5
Karolina stara się we wszystkich sytuacjach komunikacyjnych. Posiada naturalną chęć komunikowania się z otoczeniem, jednak to osoba mówiąca inicjuje temat rozmowy i podtrzymuje konwersację.
Średni wynik: 2,75
Karolina znajduje się na przełomie 2 i 3 poziomu, jednak bliższy jest jej poziom 3, jeżeli chodzi o umiejętność komunikacji. Ważnym celem pracy będzie:
Nauka zadawania pytań
Nauka udzielania odpowiedzi
Dostarczenie możliwości wyboru dotyczącego wpływania na przebieg zabawy oraz naprzemienności procesu porozumiewania się w oparciu o pomoce niskiej i wysokiej technologii
Nauka tworzenia zestawień wyrazowych
Utrwalanie komentowania (Komentarze: „udało mi się”, „podoba mi się”, „nie podoba mi się”, „chce skończyć”, „chcę jeszcze”, „chce coś innego”)
Modelowanie nowych sposobów przywoływania uwagi dorosłego i sygnalizowania życzeń
Wprowadzenie aktywności komunikacyjnych z użyciem nowego słownictwa
Modelowanie prawidłowego zachowania komunikacyjnego poprzez wielokrotne stwarzanie takiej samej sytuacji w oczekiwaniu na reakcje dziecka
Wydłużanie koncentracji na dialogu