Protokół ze spotkania zespołu samokształceniowego nauczycieli zajęć rewalidacyjno-wychowawczych

Protokół spotkania zespołu samokształceniowego nauczycieli zajęć rewalidacyjno-wychowawczych z dnia 01.12.2014 r.
Temat: „Postępowanie usprawniające motorykę dużą dziecka z głębokim upośledzeniem umysłowym”.
Osoba prowadząca: mgr Grażyna G.
Dnia 1 grudnia 2014 roku odbyło się czwarte spotkanie zespołu samokształceniowego nauczycieli zajęć rewalidacyjno-wychowawczych na temat: „Postępowania usprawniającego motorykę dużą dziecka z głębokim upośledzeniem umysłowym”. Obecni nauczyciele: Renata Z. i Magdalena S..
Na wstępie dokonałyśmy ewaluacji wniosków z poprzedniego spotkania:
Ewaluacja: Podczas pisania programów terapeutyczno-rewalidacyjnych na początku roku szkolnego nauczyciele uwzględnili zainteresowania swych wychowanków. W sytuacji pisania nowych strategii, również będą brali je pod uwagę. Ponadto stosują aktywny model pracy z dzieckiem, tj. nauczyciele stwarzają okazję by dziecko było aktywne na miarę swoich możliwości oraz akceptują odmowę wykonania zadania, proponując inną aktywność lub powracając do niego po chwili.
Następnie prowadząca dokonała charakterystyki głębszych postaci upośledzenia umysłowego i wskazała ich zależność z opóźnieniem motoryki. Następnie wymieniła i scharakteryzowała trzy podgrupy w dziedzinie motoryki: stopień wegetatywny, średni i łagodny. Zwróciła również uwagę na charakterystyczne zaburzenia w sferze ruchowej u dzieci z głębokim upośledzeniem i wskazała cele terapii ruchowej. Ważne zdanie, które padło, a które należy szczególnie uwypuklić to: Dzieci głęboko upośledzone najczęściej uczestniczą w tych zajęciach w sposób bierny, co nie znaczy, że są one dla nich mniej ważne, wręcz przeciwnie. Są one tak samo ważne. Każde dziecko uczestniczy w tych zajęciach na tyle na ile pozwalają mu jego ograniczenia. W dalszej części prowadząca omawiała postępowanie usprawniające motorykę dużą, m. inn. Metodę Bobathów, stymulację somatyczną, wibracyjną i przedsionkową, łagodny masaż dziecięcy Shantali, programy M. i Ch. Knillów, metodę ruchu rozwijającego W.Sherborne oraz zabiegi kinezyterapeutyczne. Końcowa część spotkania przyjęła formę warsztatową, prowadząca bowiem pokazała na jednej z obecnych osób, jak można wprawić tułów w ruch przeciwstawny wytwarzając rotację pomiędzy miednicą a pasem barkowym czy uelastyczniać tułów w pozycji leżenia na plecach wykonując rotację miednicy przy zgiętych równolegle kolanach, podudziach i stopach.
Wnioski:
osoby usprawniające dziecko powinny w pełni akceptować jego dysfunkcje fizyczne i psychiczne
ćwiczenia rozciągające, rozluźniające i uelastyczniające mięśnie tułowia wykonujemy w pozycji na boku
każde dziecko uczestniczy w zajęciach na tyle, na ile pozwalają mu jego ograniczenia
........................................
Lider zespołu