Bajkowy teatrzyk - scenariusz zajęcia w przedszkolu

Scenariusz zajęć w gr dzieci 4 – letnich.
Blok tematyczny: Spotkanie z bajką
Temat dnia: Bajkowy teatrzyk
Opracowała: Jadwiga Bobusia
Data: 19.02.15
Miejsce zajęcia: sala przedszkolna gr „Skrzaty”
Cele ogólne: Dziecko poznaje tajniki sztuki teatralnej oraz słownictwo związane z teatrem, uczy się kreatywności.

Cele szczegółowe:
Dziecko:
• Jest kreatywne.
• Potrafi dialogować, pobudza swoja fantazję.
• Zna słownictwo związane z teatrem.
• Wciela się w rolę aktora.
• Zgodnie bawi się w grupie.
• Potrafi ćwiczyć, poznając swoje ciało.
• Wykonuje kukiełki i potrafi nimi manipulować.
• Potrafi liczyć we wskazanym zakresie.
• Potrafi grupować przedmioty w zbiory wg. podanego kryterium.

Formy pracy:
• Grupowa
• Indywidualna

Metody pracy:
• Słowne – Rozmowa, opowiadanie, metoda żywego słowa,
• Oglądowe – pokaz, przykład,
• Czynne – zadań, kierowanie aktywnością dziecka.
Pomoce ;
Wiersz pt. „teatr E. Skarzyńska, ćwiczenia i zabawy wg. W. Sherborne, pacynki, marionetki, maskotki, teatrzyk, piosenka „Laleczka z saskiej porcelany” papier do wykonania paluszkowych kukiełek, klej, flamastry, wstążki, wata, włóczka itp.


Przebieg zajęć
Poranek
1.Powitanka – rymowanka.
Wszyscy w naszej sali spotykamy się – zataczają łuk rękami przed sobą.
Ja i ty, ty i ja razem bawmy się. – pokazują dłonią na siebie, potem kolegę z jednej i drugiej strony, na siebie i podają sobie ręce.
2.”Ćwiczenia i zabawy z pajacem” metodą Weroniki Sherborne:
• Wyczuwanie pleców i brzucha „Pajac się budzi” – rozsypka, leżenie tyłem, leżenie przodem. Dzieci leżą na brzuchu w rozsypce; ręce ułożone wzdłuż tułowia – ślizganie się na brzuchu do przodu, następnie to samo na plecach (3 zmiany)
• Wyczuwanie kolan. Zabawa „Pajac w domu”- rozsypka, siad prosty. Dzieci i siadu prostego podciągają kolana do siadu skulnego, nakrywają kolana głową (3 razy).
• Wyczuwanie nóg. Zabawa „pajac chodzi” – rozsypka, stanie. Dzieci chodzą, biegają na „sztywnych” nogach naśladując ruchy pajaca.
• Wyczuwanie łokci. Zabawa „pajac lekarz” - rozsypka, siad prosty. Dzieci dotykają prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie, pajac bada swoje sztywne kolana (raz prawy łokieć, raz lewy).
• Wyczuwanie twarzy. Zabawa „wesoły, smutny pajac”. Siad skrzyżny. Dzieci robią smutne i wesołe miny.
• Wyczuwanie całego ciała. Zabawa „turlające się pajace” – rozsypka, leżenie na plecach. Dzieci leża na plecach, ręce wzdłuż tułowia. Turlają się na brzuch i z powrotem. Mięsnie naprężone i rozluźnione ( 4 razy)
3. Reagowanie na sygnał. „Smok” – zabawa rozwijająca koncentrację uwagi. N. umawia się z dziećmi, że jak usłyszą słowo smok, to klasną w ręce i powiedzą bęc. Na słowo „Krasnal” – dzieci mają podskoczyć. Na słowo „Pinokio” – wykonują ruch posuwisty dwiema rękami do przodu, pokazując długi nos.

Zajęcia właściwe:
1. Czytanie wiersza pt. „Teatr” Ewy Skarzyńskiej czytanego przez N.
„Teatr” – E. Skarzyńska
Gaśnie światło bardzo powoli.
Budzi śpiące w katach reflektory.
A kurtynę miękką jak aksamit,
niby grzywkę z oczu nam odgania
czyjaś ręka cicha, niewidzialna.
I muzyka wokół nas zakwita,
Choć nie widać żadnego muzyka.
Światłem, gwarem wypełnia się scena.
To początek wielkiego patrzenia.
N. odsłania ilustracje przedstawiające wnętrze teatru podczas spektaklu (dowolnego z aktorami w kostiumach, kukiełkowego, marionetkowego). Ma też ilustracje przedstawiające kukiełki, sylwety do teatrzyku cieni, maski), aktora w kostiumie. Po przeczytaniu tekstu wiersza zadaje dzieciom pytania:
- Jak nazywa się miejsce, o którym jest mowa w wierszu? (Teatr)
- Kto z was był w prawdziwym teatrze? (dzieci opowiadają co widziały w teatrze)
- Jak nazywa się część sali w teatrze, na której grają aktorzy?
- Jak nazywa się duża zasłona, która odsuwa i zasuwa się podczas przedstawienia?
- Jak nazywają się osoby, które grają w przedstawieniu?
- Co trzeba najpierw zrobić, aby wejść do sali i obejrzeć przedstawienie?
- Jak należy zachować się w sali podczas oglądania spektaklu?
(N. wyjaśnia słowo spektakl)
2. N. prezentuje i omawia wygląd kukiełki, marionetki, pacynki, wyjaśnia na czym polega gra aktorska, (że aktorzy mają pewną rolę napisaną w scenariuszu, są to ułożone dialogi między postaciami i wtedy spektakl ma sens)
3. Liczenie kukiełek i marionetek – grupowanie; Ile jest kukiełek? Ile jest marionetek ? Która z nich jest największa, a która najmniejsza? Ile jest wszystkim razem?
4. Piosenka pt. „Laleczka z saskiej porcelany”
5. N. pyta dzieci jakie znają bajki – dzieci podają tytuły znanych bajek. N. wyjaśnia, że właśnie te teksty bajek stają się podstawą do tworzenia spektakli teatralnych.
6. Zabawa dramowa. N. podaje pewien tytuł spektaklu np. „ O misiu, który ma wielu przyjaciół”, prosi dzieci, aby przedstawiły ten spektakl tak jak czują. N. podaje pluszowego misia i rożne inne postacie (np. kota, psa, pajacyka, ptaszka, laleczkę itp.). Zadaniem dzieci jest wybrać te postacie, które zagrają w spektaklu. N. wyznacza głównego chętnego bohatera, który będzie manipulował misiem, on zaś wybiera inne chętne dziecko i dialogują ze sobą, potem dołącza się kolejne. N. nadzoruje, proponuje w chwilach, gdy dzieci maja problem. I tak można proponować kolejne scenki.
7. Zabawa „lalka – marionetka” – zabawa ruchowo – naśladowcza. Dz. stoją w rozsypce w lekkim rozkroku, ramiona wyciągnięte w bok, głowa prosto – są lalkami - marionetkami, których ręce, nogi, głowy są przywiązane do sznurków. Sznurki są teraz napięte. N. może włączyć muzykę relaksacyjną cicho. Na sygnał podany na bębenku, (pojedyncze uderzenia) lalkom pękają kolejne sznurki. Opadają im kolejno głowa, jedna ręka, druga, zgina się jedno kolano, drugie i na koniec cała marionetka pada na ziemię bezwładnie. Wiele pojedynczych dźwięków na bębenku oznacza, że sznurki są związane i zaczynamy zabawę od początku.
8. Zabawa pantomimiczna „Król Lul” – Jedno dziecko wybierane jest przy pomocy wyliczanki na króla.
Na wysokiej górze
Rosło drzewo duże.
Nazywało się aplipaplibliteblau.
A kto tego nie wypowie
ten nie będzie z nami grał.
Pozostałe dzieci namawiają się, jaka czynność będą wykonywać oraz ustalają, w jakim miejscu można ja robić. Gdy ustalą stają przed królem i zaczyna się dialog ;
- Dzień dobry królu Lulu
- Dzień dobry dzieci. Gdzieście były coście robiły?
- Byłyśmy np. w domu i robiłyśmy to (dzieci naśladują ruch odkurzacza. Zadaniem króla jest odgadnąć co robią dzieci. Gdy mu się uda wskazuje inne dziecko, które zostaje królem. Gdy nie odgadnie daje fant, a kolejny król zostaje wybrany przy pomocy wyliczanki.
9. Paluszkowe kukiełki – zabawa plastyczna. Etapy wykonania kukiełki;
• Odrysować od szablonu koło o średnicy 5-6 cm. Wyciąć złożyć na połowę, przeciąć ponownie złożyć na pół i przeciąć, skleić otrzymane ćwiartki koła tak, aby powstał stożek, dorysować elementy wymyślonej postaci. Dz. dorysowują, doklejają elementy z waty, sznurka, pasmanterii, innych materiałów. Zrobić co najmniej dwie postacie i spróbować nimi poruszać, użyć spontanicznie dialogu.
• Można także zrobić paluszkowe kukiełki wykorzystując stara włóczkową rękawiczkę i przyklejając do niej okrągłe buzie różnych postaci.