Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne w szkole

Wszystkie dzieci mają dwie podstawowe potrzeby: pragną czuć się dobrze we własnym ciele, czyli umieć w pełni nad nim zapanować, a po drugie odczuwają potrzebę nawiązywania kontaktów z innymi.
Zaspokajanie tych potrzeb daje dobry kontakt z samym sobą i z innymi ludźmi, jest możliwy dzięki dobremu nauczeniu się ruchu.(W. Sherborne).
Tego właśnie uczę na zajęciach Ruchu Rozwijającego opracowanych przez Weronikę Sherborne a prowadzonych w naszej szkole.
Metoda Weroniki Sherborne oparta jest głównie na ruchu. Jest to system różnorodnych zajęć ruchowych, stosowanych w celu terapii i rozwoju dziecka.
Metoda ta bazuje na wielozmysłowej stymulacji psychomotorycznej. Ze względu na wielorakie korzyści , jakie daje ona uczestnikom jest nazwana metodą ruchu rozwijającego. Nie tylko bowiem wspomaga rozwój, wyrównuje opóźnienie w sferze emocjonalnej i społecznej, ale również uczy współdziałania z partnerem, pozytywnego wykorzystania siły, koncentrowania się na wykonywanym zadaniu.
Program zajęć realizowany w pracy z dziećmi ma pomóc im w poznaniu siebie i innych osób a następnie nauczeniu się ufania im, a dalej poprzez nabranie pewności siebie i wiary we własne możliwości w nauczeniu się aktywnego i twórczego życia.
Założeniem programu jest pomóc dziecku korzystając przede wszystkim z ruchu i możliwości bliskiego , fizycznego kontaktu z drugim człowiekiem.
Zajęcia są prowadzone w grupie relacji dziecko i osoba dorosła i jest to zazwyczaj mama.
Do realizacji założeń programu konieczne jest uczestniczenie dziecka w zajęciach
z rodzicem lub inną dorosłą osobą bądź starszym rodzeństwem.
Szczególnie zachęcam do udziału w zajęciach rodziców dziecka ze względu na jakość relacji i znaczenie każdego rodzica w życiu dziecka. Dodam jeszcze, że udział rodzica w zajęciach
z dzieckiem wpływa bardzo pozytywnie na wzajemne relacje i przebieg całej terapii.
Weronika Sherborne w metodzie „Ruchu Rozwijającego" wyróżnia ćwiczenia, które wspomagają rozwój dziecka. Do nich należą :
-ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała,
-ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu,
-ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą,
-ćwiczenia twórcze.
Ćwiczenia stosowane w tej metodzie opierają się na doświadczeniach ruchowych, intensywności i ciągłości doświadczeń. Mają one szczególne znaczenie dla rozwoju wszystkich dzieci z zaburzeniami w sferze ruchowej, emocjonalnej i społecznej. W metodzie ruchu rozwijającego wykorzystuje się dotyk, ruch, ćwiczenia świadomości ciała i przestrzeni oraz wzajemne relacje ( relacje „Z", relacje „Przeciwko", relacje „Razem").
Relacje „Z" określają funkcjonowanie dziecka w relacjach opiekuńczych z silnym i aktywnym partnerem, dają możliwość przeżycia wspólnego wysiłku fizycznego, rozwijają , uczą koncentracji , zwracania uwagi na siebie. Są dobrą zabawą, której towarzyszy śmiech , okrzyki. Wydostają się z dziecka nagromadzone emocje i znikają napięcia.
Relacje „Przeciw" określają funkcjonowanie dziecka w relacjach z partnerem lub innym dzieckiem, polegające na wyrażaniu energii i siły.
Relacje „Razem" określają funkcjonowanie dziecka w relacjach współpracy z partnerem.
Metoda „Ruchu Rozwijającego pozwala dokładnie zobaczyć i odkryć, że to co najbardziej może pomóc drugiemu człowiekowi, jest w nas.

Dzięki ćwiczeniom proponowanym przez Weronikę Sherborne dziecko zyskuje poczucie bezpieczeństwa, odkrywa własne możliwości, uczy się współdziałania w grupie. Ruch jest zabawą, która daje przeżycie radości i dzielenia jej z innymi, co jest bardzo ważne w nawiązywaniu kontaktów społecznych.
Genialność metody Weroniki Sherborne polega na jej prostocie i naturalności. Ruch rozwijający wywodzi się z naturalnych zabaw ruchowych dzieci z rodzicami zwanych popularnie baraszkowaniem. System ćwiczeń ma zastosowanie we wspomaganiu
i stymulowaniu rozwoju dziecka oraz w terapii zaburzeń rozwoju emocjonalnego, umysłowego, ruchowego i fizycznego. Dziecko poznaje własne ciało i przestrzeń, która je otacza, spotyka w niej innego człowieka, uczy się współpracować w niej najpierw z jednym partnerem w parach, potem w trójkątach, a wreszcie z całą grupą. Podczas kontaktu z drugim człowiekiem uczy się opiekować drugą osobą.

Wykorzystanie tej metody zależy od inicjatywy prowadzonego i zapotrzebowania w danej grupie. Zaletą tych zajęć jest, to, że nie potrzebujemy właściwie żadnych pomocy, a jedynie dużo wolnej przestrzeni, odpowiednie podłoże i świeże powietrze. Dzięki tym ćwiczeniom, dzieci uczą się poznawać przestrzeń i zachowywać w niej, czują się swobodnie i nie obawiają się otoczenia. Stają się mniej zahamowane i bardziej otwarte na sytuacje problemowe. Metoda ta pozwala dzieciom poznać swoje ciało i uczy kontrolować jego ruchy, ułatwia też nawiązywanie kontaktów, uczy empatii.
Bardzo ważnym walorem metody Weroniki Sherborne jest to, iż w atmosferze radosnej zabawy umożliwia dzieciom zaspokojenie takich potrzeb psychicznych jak: bezpieczeństwa, wzrostu i rozwoju, w tym potrzeb społecznych i poznawczych. Ponadto Ruch Rozwijający pozwala na osiąganie zamierzonych efektów poprze eliminowanie czynników stresujących typu: nakaz, przymus, strach, obawa. Współćwiczący muszą wykazać się opiekuńczością, umiejętnością współdziałania i reagowania na potrzeby i możliwości innych. Dzieci rozwijają i uczą się koncentracji oraz kontrolowania swojego zachowania (różnicowanie płynności ruchów, ćwiczenie siły oraz delikatności i wrażliwości).
W terapii ruchem każdy człowiek może służyć drugiemu pomocą, wsparciem, jeżeli pozwoli sobie na korzystanie ze swoich własnych „pokładów” uczuć, otworzy się naprawdę na drugiego człowieka, będzie po prostu i prawdziwie sobą.
Metoda Weroniki Sherborne pozwala dokładnie zobaczyć i „odkryć” to, co jest w nas,
to, co najbardziej może pomóc drugiemu człowiekowi.