Jestem ważny i potrzebny. Konspekt zajęć socjoterapeutycznych

Konspekt zajęć
Grupa: uczniowie kl. II Zespołu Wieloklasowego Gimnazjum ( z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym)
Rodzaj zajęć: zajęcia socjoterapeutyczne
Czas trwania: 120 min

Temat zajęć: Jestem ważny i potrzebny
Cele ogólne:
- wzmacnianie poczucia własnej wartości,
- budowanie pozytywnej samooceny,
- postrzeganie siebie jako ludzi wartościowych,
- nabywanie umiejętności współpracy z innymi,
- pokonywanie lęku przed publicznym wystąpieniem;
Osiągnięcia:
Uczniowie:
- posiadają informację na temat odbioru ich osoby przez innych,
- oceniają siebie pozytywnie,
- wiedzą, że są ważni i potrzebni dla innych,
- aktywnie uczestniczą w zajęciach,
- potrafią współpracować w grupie,
- wymieniają pozytywne cechy swojej osobowości,
- potrafią opanować zawstydzenie i onieśmielenie,
- dostrzegają w innych pozytywne cechy;
Metody: praca w kręgu, rundka, zabawa, praca plastyczna, burza mózgów, kwiat grupowy, opowiadanie terapeutyczne;
Formy pracy: grupowa, zbiorowa, indywidualna;
Pomoce i środki dydaktyczne: kartki z bloku, małe karteczki (czerwone i zielone), mazaki, kredki, klej, szablony płatków kwiatu oraz łodygi i liści, butelka, szalik, magnetofon, płyta z muzyką, gazety, bibuła kolorowa, „buźki” z kolorowego papieru samoprzylepnego.

Przebieg zajęć:

* Iskierka. Uczniowie stają w kręgu, chwytają się za ręce, jedna osoba wysyła uścisk, który przechodzi przez cały krąg i wraca do niej.

* Imię i gest. Przedstawiamy się, każdy wypowiada swoje imię i dodaje gest, który wszyscy pozostali powtarzają.

* Plakat indywidualności – rysunek. Uczniowie otrzymują kartki z bloku. Dzielą je na pół. Na jednej połowie rysują kredkami to, co lubią robić i w czym są dobrzy. Na drugiej połowie mają narysować to, o czym marzą. Prace omawiamy i eksponujemy w widocznym miejscu.
Podsumowanie: wszyscy mamy podobne zainteresowania i marzenia. Jesteśmy tacy sami.

* Wirująca butelka. Uczniowie siedzą w kręgu. Osoba puszczająca w ruch butelkę wymienia jedną dobrą cechę osoby wskazanej przez butelkę.
Podsumowanie: jak miło usłyszeć coś dobrego o sobie, jak również sprawić komuś radość (mówiąc coś miłego).
* Ćwiczenia ruchowe. Dzieci chodzą swobodnie po sali , poruszając się zgodnie z poleceniami prowadzącego:
- idziemy po kamieniach
- podskakujemy jak wróbelki
- zrywamy w sadzie jabłka
- niesiemy kosze z jabłkami
- skaczemy po kałużach
-podajemy rękę jak największej liczbie osób, chodzimy w parach, nie dotykamy się chodząc,
-zbieramy grzyby
- robimy duże koło
Podsumowanie: ważna jest umiejętność bycia ze sobą, nie przepychać się, nie przeszkadzać sobie, ale też nawiązać kontakt i pomóc, jeśli jest taka potrzeba (nawiązanie do następnej zabawy).

* Niewidomy. Uczestnicy dobierają się w pary. Jedna osoba ma zawiązane oczy. Druga prowadzi ją omijając przeszkody (np. krzesełka). Osoby dotykają się dłońmi. Potem zamieniają się rolami. Uczniowie oceniają, w której roli czuli się lepiej: prowadzonego, czy prowadzącego.
Podsumowanie: dobrze, jeśli jest ktoś, na kim możemy polegać, komu możemy zaufać (dać się prowadzić), ale też ważne jest jeśli ktoś nam zaufał, dla kogo jesteśmy ważni i potrzebni ( dał się prowadzić z zamkniętymi oczami).

* Zabawa ruchowa przy muzyce. Uczniowie poruszają się po sali w rytm muzyki, gdy muzyka cichnie każdy ma stanąć na rozłożonej gazecie (jest ich o jedną mniej, niż uczestników zabawy). Kto nie zdąży odchodzi, siada na krzesełku. Brawa dla zwycięzcy.

* Prawda – fałsz. Uczestnicy otrzymują kartoniki (zielone- prawda i czerwone- fałsz). Prowadzący prosi o podniesienie do góry odpowiedniego kartonika odnośnie usłyszanego zdania:
- Coca cola jest zdrowym napojem.
- Jabłko jest bardzo niezdrowe.
- Teraz jest wiosna.
- Stolicą Polski jest Gdańsk.
- Fajnie jest mieć przyjaciół.
- Hubert pomaga Piotrkowi na lekcji.
- Sebastian. chciałby być zawsze dyżurnym i pomagać.
- Kłamstwo pomaga w życiu.
- Można się przezywać.
- Ulubionym piosenkarzem Patrycji jest Łozo Łozowski . itp.
Podsumowanie: uczestnicy wiedzą, co w życiu jest ważne, czym się kierować i znają dobrze swoich kolegów.

* Pokaz mody ekologicznej. Uczestnicy dzielą się na dwie grupy. Każda grupa wybiera modela, któremu zaprojektuje „modny” strój z wykorzystaniem gazet i kolorowej bibuły. Po przebraniu uczestnicy rozkładają bibułę („czerwony dywan”), po której przechodzą kolejno modele i projektanci. Każda osoba nagradzana jest brawami.
Podsumowanie: Omawiamy, jak czuły się osoby oklaskiwane, czy były w tym momencie ważne, docenione.

* Historyjka w cyrku”. Wszyscy siadają w kręgu. Prowadzący rozkłada na środku minki obrazujące różne stany uczuciowe (uśmiech, radość, złość, smutek, strach itp.). Opowiada wymyśloną historyjkę.

Pewnego razu Ania wybrała się do cyrku. Zajęła miejsce w drugim rzędzie. Przed nią było puste miejsce, więc widok był wspaniały. Przedstawienie się rozpoczęło. Na arenę wbiegło dwóch clownów. Zaczęli rozweselać publiczność. Wskażcie minę, jaką mogła mieć Ania podczas ich występu. Uczestnicy wskazują minkę.
Nagle zgasło światło. Wszyscy usłyszeli głos bębnów. Wkrótce zabłysnęło światło i wszystkim ukazała się wysoko pod kopułą namiotu dziewczyna, która przygotowywała się do występu... miała przejechać rowerem po linie. Nagle lina zakołysała się, dziewczyna zachwiała się i ....jak myślicie co czuła Ania, jaką minę miała oglądając ten występ.
Na szczęście wszystko zakończyło się szczęśliwie. A teraz rozpoczyna się część, na którą Ania czekała. Występy tresowanych zwierząt. Właśnie na scenę miały wbiec małe pudelki, gdy przed nią pojawił się wysoki mężczyzna w kapeluszu i zajął wolne miejsce. Dziecko nie mogło obejrzeć występu, gdyż spóźniony widz zasłonił arenę. Co poczuła Ania?????
W pewnym momencie Ania poczuła, że ktoś chwyta ją za rękę. Podszedł prowadzący występ treser, który zapytał Anię, czy zechciałaby być jego asystentką przy występie piesków. Ania zgodziła się i wyszła razem z nim na środek areny. Zadaniem Ani (bardzo trudnym: musiała być spokojna i skupiona) było trzymanie piłek na wyciągniętych dłoniach. Pieski miały w odpowiednim momencie przeskoczyć nad rękami i podrzucić piłeczki wysoko noskami. Po udanym występie były owacje i brawa na stojąco. Szczególnie podziwiano Anię za odwagę i skupienie. Jak czuła się Ania po występach? Pokażcie. Czy zapamięta ten dzień na długo?

* Nasz kwiat grupowy. Każdy dostaje płatek kwiatu. Koloruje go kredkami lub mazakami tak, jak się czuje. Podpisuje. Prowadzący też koloruje środek kwiatka. Na koniec wspólnie składamy z części i naklejamy wspólny kwiat na karton.
Podsumowanie: Powstał piękny, kolorowy kwiat, to dzięki każdemu z nas. Tak, jak piękny jest ten wspólny kwiatek, tak my też tworzymy wspaniała grupę. Aby była miła i przyjazna atmosfera, musimy wszyscy tego chcieć i starać się, aby tak było. Wszyscy jesteśmy potrzebni, każdy zajmuje ważne miejsce w naszym zespole.

* Prowadzący zadaje na koniec wszystkim pytanie: Jak czujecie się po zajęciach? Wszyscy stoją w kręgu i mają przesłać uśmiech kolegom. Wszystkie osoby otrzymują na pamiątkę - uśmiechniętą buźkę z papieru kolorowego samoprzylepnego.