Jesienne doznania polisensoryczne - kształtowanie somatognozji. Scenariusz zajęć rewalidacyjno - wychowawczych

Scenariusz indywidualnych zajęć rewalidacyjno – wychowawczych
Jesienne doznania polisensoryczne – kształtowanie somatognozji.

Data: ........................
Czas trwania: 2h
Miejsce zajęć: dom rodzinny wychowanki,
Prowadzący zajęcia: Magdalena Szpak
Cele ogólne
/ organizowanie doświadczeń prowadzących do poznania własnego ciała
/ zapewnienie wychowance dopływu odpowiednich bodźców, które pomogą jej rozwinąć własne możliwości (dotykowe, słuchowe, wzrokowe, smakowe)
/ odczuwanie różnych rodzajów ruchu
/ kształtowanie orientacji w schemacie ciała
/ rozluźnienie napięcia mięśniowego
/ zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa
Cele szczegółowe:
Usprawnianie:
/ motoryki małej poprzez manipulowanie kasztanami, i in.
/ reagowanie na podstawowy smak: słodki - uśmiechem
/ rozwijanie świadomości posiadanych części ciała poprzez ćwiczenia metodą M.Ch.Knillów oraz elementami metody W. Sherborne
/ rozwijanie koordynacji wzrokowo – ruchowej podczas trzymania liści, klaskania, itp
/ rozwijanie koncentracji uwagi – utrzymanie koncentracji uwagi w czasie dotykania poszczególnych części ciała
Metody pracy:
/ „Poranny krąg” (stymulacja polisensoryczna według pór roku)
/ „Program wprowadzający” M.Ch.Knillów
/ elementy metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
/ relaksacja
Środki dydaktyczne:
koc,
magnetofon,
płyta CD z „Programem Wprowadzającym” M.Ch.Knillów
płyta CD z muzyką relaksacyjną
świeczka o zapachu lawendy do stymulacji węchowej
miód (słoik z łyżeczką) do stymulacji smakowej
żołędzie do stymulacji wzrokowej
kasztany do stymulacji wzrokowej
liście do stymulacji wzrokowej
suszarka do stymulacji słuchowej
żółte kartki do stymulacji wzrokowej
dzwonki do stymulacji słuchowej
oliwka do masażu
żółta zasłona
Forma pracy: indywidualna

Przebieg zajęć:
I. Część wstępna
Świeczka o zapachu lawendy jako sygnał zapowiadający „Poranny krąg”
Poranny krąg: kolor żółty (kolor jesieni) żółte kartki porozrzucane na podłodze i kanapie. Zapalam świeczkę na wysokości wzroku dziewczynki. Zapach lawendy ze świeczki unosi się w powietrzu.
Przywitanie: delikatny masaż dłoni oliwką, towarzyszy mu piosenka: „Witaj Sylwia, witaj Sylwia, jak się masz? Jak się masz? Wszyscy cię lubimy, wszyscy cię lubimy. Bądź wśród nas, bądź wśród nas”
Zapach lawendowy łagodzi napięcia, uspakaja, wzmacnia
II. Część właściwa
Krótko opowiadam o jesieni. Pokazuję liście, kasztany, szyszki i żołędzie. Po kolei podaję w dłonie dziewczynki dary natury do wielozmysłowego poznania.
Spotkanie z żywiołami: Symbolem jesieni jest powietrze: suszarką do włosów rozwiewam liście, żółte kartki, rozwiewam włosy Sylwii (zarówno ciepłym jak i chłodnym strumieniem powietrza). – jest to zarówno stymulacja dotykowa, słuchowa oraz wzrokowa
Sygnał zapowiadający jedzenie: łyżka.
Podaję dziewczynce na łyżce miód – stymulacja smakowa
Pokazuję dziewczynce dzwonki – jest to stymulacja wzrokowa i słuchowa
Razem z dziewczynką potrząsamy dzwonkami w celu uzyskania dźwięku – jest to stymulacja słuchowa,
Gaszenie świeczki zapachowej. Nauczyciel podnosi świeczkę na wysokość wzroku wychowanki. Gasi świeczkę w zasięgu jej wzroku.
Głównym celem „Porannego kręgu” jest komunikacja. Rytualizacja czynności kształtuje pozytywne nastawienie dziecka.
Sygnał zapowiadający relaksację: płyta CD
Relaksacja – włączenie muzyki,
Sygnał zapowiadający zajęcia metodą M.Ch. Knillów: klaśnięcie
Wprowadzenie formy aktywności ruchowej M.Ch. Knillów: „Program wprowadzający”.
Czynności będą wykonywane wspólnie z nauczycielem. Siedząc na kocu, nauczyciel trzyma dziewczynkę za dłonie i razem z nią wykonuje ruchy, starając się wykonywać je w rytm muzyki. Pozycja wychowanki i forma kontaktu fizycznego z nauczycielem jest uzależniona od jej woli i możliwości. Program ten pozwala nawiązać wychowance kontakt i przygotowuje ją do dalszych ćwiczeń ruchowych. „Program wprowadzający” trwa 8 minut i ma następujący przebieg:
1. kołysanie
2. wymachiwanie rękami
3. pocieranie dłoni
4. klaskanie
5. głaskanie głowy
6. głaskanie brzucha
7. odpoczynek
Sygnał zapowiadający zajęcia metodą ruchu rozwijającego W. Sherborne: koc
Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne oddziaływuje pozytywnie na rozwój ruchowy dzieci z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Efektywnie poprawia ich funkcje motoryczne, jak również daje poczucie sprawności ruchowej.
Wprowadzenie elementów metody ruchu rozwijającego W. Sherborne:
/ leżenie na plecach – wyczuwanie pleców (dziecko kładziemy na plecach, nauczyciel podtrzymuje dziecko, aby jego plecy dotykały podłogi
/ uderzanie nogą (jedną i drugą) w podłogę
/ uderzanie ręką (jedną i drugą) w podłogę
/ leżenie na brzuchu – wyczuwanie brzucha – przewracanie się z brzucha na plecy, klepanie się po brzuchu
/ ślizganie się w kółko na brzuchu, to samo na plecach – nauczyciel obraca dziecko wokół własnej osi
/ turlanie się po podłodze
/ ciąganie dziecka w kocu
/ zawijanie dziecka w kocu
/ bujanie dziecka w kocu
III. Zakończenie
Sygnał zapowiadający: płyta CD
Relaksacja połączona z delikatnym masażem dłoni i przedramion przy spokojnej muzyce.
Bibliografia:
Kielin J., „Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim”, GWP, Gdańsk, 1999