Nawiązywanie kontaktów. Scenariusz zajęć opiekuńczo - wychowawczych

SCENARIUSZ ZAJĘĆ OPIEKUŃCZO – WYCHOWAWCZYCH

TEMAT ZAJĘĆ: Nawiązywanie kontaktów.
LICZBA WYCHOWANKÓW: 10 – 15 uczniów.
WIEK WYCHOWANKÓW: uczniowie gimnazjum specjalnego, szkoły zawodowej specjalnej.
CZAS ZAJĘĆ: 45 minut.
MIEJSCE ZAJĘĆ: świetlica szkolna/sala lekcyjna.
CELE ZAJĘĆ:
-w zakresie wiadomości:
1. uczeń potrafi powiedzieć, które cechy ułatwiają kontakt z innymi;
2. uczeń potrafi wytłumaczyć różnice między ideałem a rzeczywistością.
-w zakresie umiejętności:
1. uczeń potrafi użyć podstawowych zwrotów, które ułatwiają kontakt;
2. uczeń potrafi słuchać innych;
-w zakresie postaw i nawyków:
1. uczeń aktywnie uczestniczy w zajęciach;
2. uczeń zdaje sobie sprawę z odmiennego zdania innych osób, szanuje je;
-cele rewalidacyjne:
1. ćwiczenie umiejętności czytania ze zrozumieniem;
2. ćwiczenie umiejętności pisania;
3. ćwiczenie umiejętności głośnego wypowiadania się;
4. ćwiczenie pamięci oraz uwagi.

FORMY PRACY:
-praca w grupach;
-praca indywidualna.

METODY PRACY:
-słowne (pogadanka, opis słowny);
-praktyczne (uczniowie odpowiadają na pytania, wpisują odpowiedzi).

ŚRODKI I MATERIAŁY DYDAKTYCZNE:
-kartki z opisem scenek – sytuacji;
-arkusze ze szkicami postaci chłopca i dziewczyny (np. na arkuszu szarego papieru);
-przybory do pisania.

TOK ZAJĘĆ:

Część wprowadzająca:
1. Powitanie wychowanków i wspólne ustalenie zasad zachowania się podczas zajęć.
2. Zapoznanie wychowanków z tokiem zajęć.
3. Zabawa mająca na celu poznanie przez prowadzącego imion dzieci, stworzenie pozytywnej atmosfery i odreagowanie emocjonalne.
Osoba prowadząca rzuca jabłko lub piłeczkę do jednego z wychowanków. Zadaniem ucznia jest złapanie przedmiotu oraz powiedzenie np. jak się dziś czuję, w czym jestem dobry itp. Następnie uczeń rzuca jabłkopiłkę do innej osoby, która ma podobne zadanie. Prowadzący zwraca uwagę, aby wychowankowie wypowiadali się pełnymi zdaniami.

Część zasadnicza:
4. Prowadzący dzieli uczniów na trzy grupki. Każda grupa otrzymuje od prowadzącego kartkę z opisaną scenką oraz pytaniem. Zadaniem każdej z grup jest wspólne wypisanie możliwych odpowiedzi na zadane pytanie.

Scenka 1
Do klasy 1 września dołączyła nowa koleżanka. Nie zna tutaj nikogo. Co może zrobić, by z kimś się zaprzyjaźnić?

Scenka 2
Do bloku, w którym mieszka Jacek, wprowadzili się nowi sąsiedzi. Jacek miałby ochotę poznać ich córkę, która mu się podoba. Co może zrobić Jacek?

Scenka 3
Aneta jest na prywatce u swojej znajomej, niestety nie zna nikogo z gości. Jedna z obecnych dziewcząt sprawia na niej sympatyczne wrażenie. Co może zrobić Aneta, by ją poznać?

5. Praca twórcza wychowanków.
6. Prowadzący prosi grupy o przedstawienie swoich pomysłów. Następnie wraz z uczniami następuje podsumowanie i ewentualne uzupełnienie wypowiedzi wychowanków. Prowadzący zwraca uwagę na ciekawe pomysły uczniów.
7. Prowadzący prezentuje grupie wcześniej zapisaną na tablicy listę cech i postaw. Uczniowie mają wspólnie wybrać z listy 3 cechy/postawy, które według nich najbardziej ułatwiają pierwszy kontakt. Można poprosić o to każdego wychowanka. Dodatkowo prowadzący może poprosić uczniów, aby próbowali wytłumaczyć, dlaczego akurat tę cechę wybrali.
Uczniowie prezentują swoje zdanie. Prowadzący zaznacza cechy i postawy, które najczęściej się powtarzały.

Przykładowa lista cech:
-zainteresowanie drugą osobą
-agresywna postawa
-poczucie humoru
-pewność siebie
-krzykliwość
-niechlujny wygląd
-modne ubranie
-życzliwość
-patrzenie w oczy
-cwaniactwo
-uśmiech

8. Prowadzący prezentuje uczniom szkic przedstawiający chłopca i dziewczynę (szary papier, ewentualnie tablica). Następnie prosi dziewczęta, aby wpisały w kontur chłopca te cechy, które najbardziej cenią u chłopców (ideał chłopaka). Podobne zadanie mają chłopcy – próbują stworzyć ideał dziewczyny. Prowadzący zwraca uwagę, aby wpisywane były cechy charakteru, a nie wyglądu.
Prowadzący, wspólnie z uczniami dokonuje podsumowania ćwiczenia – zwraca uwagę na fakt, iż „chodzących ideałów” jest mało, każdy ma jakieś wady i zalety. Jednocześnie warto zaakcentować, iż ideał jest wzorcem, do którego można dążyć. Często też jest tak, że cechy,które podaje grupa dziewcząt i chłopców są podobne - są to cechy kulturalnego człowieka.

Część końcowa:
9. Podsumowanie zajęć:
-zwrócenie uwagi na różnice w poglądach i upodobaniach,
-zwrócenie uwagi na konieczność szanowania zdania innych.
10. Uzyskanie informacji zwrotnych od wychowanków (co ci się podobało?, co ci się nie podobało?, dlaczego?)
11. Pożegnanie wychowanków, nagrodzenie za aktywne uczestniczenie w zajęciach oraz dobre zachowanie.