Dostosowanie "Programów Rozwoju Aktywności" dla dzieci o specjalnych potrzebach

Wartosci terapeutyczne metody M.Ch.Knillów uzależnione są w duzym stopniu od specyficznych potrzeb dziecka,z którym pracujemy.Rozpoczynajac pracę tą metodą trzeba ją zmodyfikować i zaadoptować tak,by w optymalny sposób móc wykorzystać potencjał dziecka i by stymulowac jego dalszy rozwój.
1.Praca z dziecmi niepełnosprawnymi fizycznie.
Specjalnie dla tej grupy przygotowany został Program Specjalny(SPH),jednak przy jego realizacji nalezy uwzględniać nastepujace kwestie:poczatkowy wybór aktywności rozpoczynamy od najłatwiejszych i przyzwyczajamy dziecko do aktywnego uczestnictwa w przynajmniej jednej z nich, pamietamy o optymalnej,wygodnej pozycji,mozna używać wałków,klinów,materacy jako fizycznego wsparcia ciała,dajemy tyle czasu na aktywność ile potrzebuje dziecko, powstrzymujemy kazdą aktywność,która wywołuje stres,wykorzystujemy lustro,by dziecko mogło widzieć siebie i by można było je obserwowac i odpowiadac na jego reakcje, bardzo wazne jest także by pamiętać,ze rozwój kontaktu i komunikacji jest ważniejszy niz sam ruch.
2.Praca z dziecmi z uszkodzeniami sensorycznymi.
W pracy z dziecmi niewidomymi trzeba pomóc im zrozumieć zwiazek między częściami ich ciała,ruchem oraz kontaktem z terapeutą,trzeba pracowac nad rozwojem rozumienia sygnału muzycznego z ruchem,pozwalamy dziecku śledzić aktywność terapeuty poprzez dotykanie i odczuwanie.Zwracamy równiez uwage na własny ton głosu oraz intonację,pomaga to podtrzymac i ukierunkować uwage dziecka.
Praca z grupa dzieci niesłyszacych wymaga natomiast nieco innych modyfikacji:dobrze by siedziały w kole lub półkolu,gdyz ułatwia to naśladowanie i uczy komunikacji.Ważne jest by używac zawsze tych samych sygnałów wzrokowych lub znaków związanych z daną aktywnością.
3.Praca z dziećmi z zaburzeniami komunikacji.
Gdy pracujemy z taką grupą wazne jest,by zawsze respektować odległość i dystans pomiędzy nami lub innymi osobami,staramy się zbudowac więź emocjonalna i zaufanie,tak by stopniowo przyzwyczajać dzieci do kontaktu fizycznego,dążenie do kontaktu wzrokowego jest naturalną częścią pracy,ale należy pamiętać zawsze o tym ,iż najpierw musi być nawiązany kontakt fizyczny zanim powstanie kontakt społeczny. Postepujemy powoli i zawsze dostosowujemy naszą aktywność do aktualnych potrzeb dziecka.Czasem zdobycie uwagi, zwłaszcza dziecka autystycznego nie jest proste.Mozemy wówczas rozpocząć prace od Programu Wpowadzajacego,który wymaga mniejszego uczestnictwa.