Scenariusz przedstawienia na Dzień Ziemi

SCENARIUSZ PRZEDSZTAWIENIA
NA ŚWIĘTO ZIEMI

Scenografia: las, z tyłu widoczna tęcza.

I. Piosenka „Ziemia – zielona wyspa”.

„Ziemia– zielona wyspa”
(sł. H. A. Cenarska, muz. A. Nowak)

Nie warto mieszkać na Marsie, nie warto mieszkać na Wenus.
Na Ziemi życie jest ciekawsze- powtarzam to każdemu.

Ref.: Bo Ziemia to wyspa, to wyspa zielona
wśród innych dalekich planet.
To dom jest dla ludzi, dla ludzi i zwierząt
więc musi być bardzo zadbany. (bis)

Chcę poznać życie delfinów i wiedzieć co piszczy w trawie.
Zachwycać się lotem motyla i z kotem móc się pobawić.

Ref.: Bo Ziemia to wyspa, to wyspa zielona... (bis)

Posadźmy kwiatów tysiące, posadźmy krzewy i drzewa.
Niech z nieba uśmiecha się słońce, pozwólmy ptakom śpiewać.

Ref.: Bo Ziemia to wyspa, to wyspa zielona... (bis)


II. Wiersz Jak dbać o Ziemię”.

„Jak dbać o Ziemię”
(sł. K. Gawlik)

Dziecko 1:
Chcesz o Ziemię dbać praktycznie?
Rób to więc ekologicznie.

Dziecko 2:
Zawsze kran dokręcaj szczelnie,
niech nie kapie – to oszczędniej.

Dziecko 3:
Gdy wychodzisz, to gaś światło.



Dziecko 4:
Przestań jeździć samochodem,
Gdy chcesz zadbać o przyrodę.

Dziecko 5:
I pamiętaj – sortuj śmieci,
bo to mogą nawet dzieci.

Dziecko 6:
Metal, plastik, szkło i papier,
niech dorosły też rozdziela
do każdego kontenera.

Dziecko 7:
Gdy ktoś zada ci pytanie,
co mu głowę ciągle łamie:

Dziecko 8:
„Jak o Ziemię dbać praktycznie?”

Dziecko 7:
Powiedz wprost: „EKOLOGICZNIE!”

III. Piosenka „Duszki, duszki”.

„Duszki, duszki”
sł. D. Gellner

I. Żyją w lesie małe duszki, które czyszczą leśne dróżki.
Mają miotły i szufelki i do pracy zapał wielki.

Ref.: Duszki, duszki, duszki leśne,
Wstają, co dzień bardzo wcześnie
i ziewając raz po raz zaczynają sprzątać las.

II. Piorą liście, myją szyszki, aż dokoła wszystko błyszczy.
Muchomorom piorą groszki, bo te duszki to czyścioszki.

Ref.: Duszki, duszki...

III. Gdy ktoś czasem w lesie śmieci, zaraz duszek za nim leci,
zaraz siada mu na ręce, grzecznie prosi: „Nie śmieć więcej!”

Ref.: Duszki, duszki...

IV. Inscenizacja „Lasy– skarby naszej planety”.

Narrator:
W jednym z licznych lasów naszego kraju grupa wróżek i skrzatów odbywa bardzo ważne spotkanie. Nikt nie wie, o czym rozmawiają, ale można wyczuć, że sprawa jest naprawdę ważna.

Rozpoczyna się przedstawienie. Grupa wróżek i skrzatów ustawia się w kręgu i cicho o czymś rozmawia. Słychać muzykę, która tworzy aurę tajemniczości. Dzieci mówią sobie coś nawzajem na ucho. Po chwili większość osób wycofuje się, a na scenie zostaje tylko jedna wróżka i jeden skrzat, którzy ustawiają się przodem do publiczności i głośno rozmawiają.

Skrzat:
Musimy natychmiast zacząć działać!

Wróżka:
Zgadzam się, zbierzmy wszystkich! Każdy musi się zaangażować!

Skrzat i wróżka znajdują na scenie dwie trąbki i dmuchają w nie z całej siły, aby zwrócić na siebie uwagę. Gdy grają, na scenę wchodzi dziecko przebrane za drzewo.

Drzewo:
Hej! Co tu się dzieje? Ten potworny głośny dźwięk postawił na nogi wszystkich w lesie.

Skrzat:
Taki był nasz cel. Niech wszyscy mieszkańcy lasu przyjdą tu i posłuchają czegoś bardzo ważnego, co mamy im do powiedzenia.

Skrzat i wróżka dalej dmą w trąbki, a na scenie pojawiają się kolejni mieszkańcy lasu: drzewa, zwierzęta i kwiaty.

Narrator:
Dźwięk trąbki rozległ się na cztery strony świata i zaalarmował wszystkich mieszkańców lasu, którzy zebrali się w komplecie.

Skrzat:
Dotarła do nas wiadomość, że gdzieś w lesie ukryty jest bajeczny skarb, ale nie mamy pojęcia, gdzie dokładnie się znajduje.

Wróżka:
Potrzebujemy pomocy Was wszystkich, aby móc go odnaleźć! Szukajcie, gdzie tylko się da, sprawdźcie dokładnie każdy skrawek lasu!

Wszyscy bohaterowie opuszczają scenę.

Narrator:
Po wysłuchaniu tego apelu wszyscy ruszyli na poszukiwania. Dęby, wierzby i brzozy przeszukiwały swoje bujne korony, dokładnie przyglądały się każdej gałęzi, każdemu listkowi i każdej dziupli.

Na scenę wchodzi grupa dzieci przebranych za drzewa i wykonuje ruchy obrazujące poszukiwania.

Narrator:
Drzewa długo i usilnie szukały, ale nie udało im się natrafić choćby na ślad skarbu. Zaś kwiaty i motyle wpadły na wyjątkowy pomysł – słyszały kiedyś, że za tęczą ukryty jest wspaniały skarb. Nie zastanawiając się długo, pomknęły tam sprawdzić, czy wpadną na jakiś trop.

Na scenę wchodzi grupa dzieci przebranych za kwiaty i motyle.


Narrator:
Kwiaty i motyle spotkał wielki zawód. Nie udało się znaleźć skarbu! Inne zwierzęta dołączyły do poszukiwań. Sprawdzały wnętrze każdej jaskini, patrzyły, co jest pod kamieniami, spoglądały za każdy krzak.

Na scenę wchodzi grupa uczniów przebranych za leśne zwierzęta. Dzieci przeszukują scenę – podnoszą rekwizyty, np. kamienie.

Narrator:
Ptaki natomiast przeszukały najwyższe partie lasu...

Na scenę wchodzi grupa dzieci przebranych za ptaki.

Narrator:
Nikt w lesie nie zdołał odnaleźć skarbu, dlatego drzewa, motyle, kwiaty, zwierzęta i ptaki postanowiły jak najszybciej ponownie się spotkać.

Na scenę wchodzą niektóre z wymienionych postaci. Drzewo i kwiat dmą w trąbki. W tym czasie na scenę wchodzi grupa wróżek i skrzatów.

Drzewo:
Szukamy wszędzie w całym lesie, ale nigdzie ani śladu skarbu.

Kwiat:
Musicie dać nam jakąś podpowiedź. Bez tego nie mamy szans znaleźć skarbu.

Zwierzątko:
A macie może mapę?

Skrzat:
Nie mamy dla was ani mapy, ani podpowiedzi. Możecie nam wierzyć lub nie, ale wszyscy byliście bardzo blisko skarbu.

Wróżka:
Każdy z was mógł go dotknąć, poczuć i zobaczyć. Każdy skrawek tego lasu jest skarbem, o który powinniśmy się troszczyć i dbać, ponieważ to od lasu zależy życie nas wszystkich i całej ludzkości. Każde drzewo, każdy kwiat, każde zwierzę – wszyscy są bardzo ważni.

Skrzat:
Ludzie zdają się jeszcze tego nie rozumieć, więc my musimy im to uświadomić. Wy dzisiaj odkryliście wielki skarb, teraz waszym zadaniem jest szerzyć wiedze o tym skarbie na całym świecie.

Ptak:
Możecie na mnie liczyć! Zrobimy wszystko co w naszej mocy i uratujemy lasy naszej planety.

Wszyscy bohaterowie opuszczają scenę. Narrator mówi dalej.

Narrator:
Lasy to źródło życia, mieszka w nich 300 milionów osób i 1 miliard 600 milionów znajduje w nich źródło utrzymania. Lasy regulują poziom wód, chronią glebę, są płucami naszej planety. Wszyscy potrzebujemy lasów do życia. My, Polacy, dzięki naszym polskim lasom możemy oddychać i tym samym żyć. Dlatego podczas tych wakacji dbajmy o lasy, chrońmy je i cieszmy się nimi!

V. Piosenka „Leśna przygoda”.

„Leśna przygoda”

1. Obejrzyj wokół siebie się,
nie jesteś przecież sam.
Przyjaciół wokół siebie masz –
życzliwy cały świat!

Ref.: Tu las la, la, la,
tam ptak tak, tak, tak,
i kwiatów barwnych moc,
i grzybów pełen kosz.
Korzystaj z tego piękna,
by nie zniszczyć go.

2. Patrz, mrówka też o dom swój dba,
i ona mieszkać chce –
nie zadepcz jej, omijaj ją.
Potrzebna w lesie jest.

Ref.: Tu las la, la, la...

3. Dla innych ludzi uśmiech miej
i grzecznych kilka słów.
Nie gniewaj na nikogo się,
pogodnie będzie znów!



Bibliografia:
„Bliżej przedszkola” nr 3.138 marzec 2013
„Nauczycielka szkoły podstawowej” nr 10 czerwiec 2012