Przykładowy model do fragmentu "Ferdydurki" W. Gombrowicza, temat: Problem autentyzmu w życiu człowieka.

Przykładowy model do fragmentu „Ferdydurki” W. Gombrowicza – temat: Problem autentyzmu w życiu człowieka

W wypracowaniu na temat:” Problem autentyzmu w życiu człowieka” odwołaj się do podanego fragmentu „Ferdydurki” W. Gombrowicza i całości utworu.
- Jak się nazywasz?
- Walek – odparł i jasne było, że nie zdrabnia się, lecz to imię zgadza się z nim – jakby niegodzien był Walentego ani pełnego nazwiska. Miętus się zatrząsł
- Dawno tu służysz?
- Przedtem przy koniach byłem, proszę jaśnie pana.
- Dobrze ci tu?
- Dobrze, proszę jaśnie pana
- Przynieś nam ciepłej wody.
- Słucham, proszę jaśnie pana.
Gdy wyszedł, Miętusowi łzy zakręciły się w oczach. Płakał jak bóbr. Krople ściekały po twarzy umęczonej.- Słyszałeś? Słyszałeś? Walek! Nazwiska nawet nie ma! Jak to wszystko nadaje się do niego! Widziałeś jego gębę? Gęba bez miny, gęba zwykła! Józio, jeżeli on się ze mną po...brata, nie wiem, co zrobię! – Wpadł w złość, czynił mi wyrzuty, że kazałem gorącej wody przynieść (...) On pewnie nigdy nie używa gorącej wody, a cóż dopiero wody w butelkach do łóżka. On pewnie wcale się nie myje. A nie jest brudny. Józio, czyś zauważył, nie myje się, a nie jest brudny – brud w nim jest jakiś nieszkodliwy, nie mierzi! Hej, hej, a nasze brudy, nasze brudy... – Namiętność jego wybuchła z siłą przemożną w gościnnym pokoju starego dworu. Otarł łzy – lokajczyk wracał z konewką. Tym razem Miętus zaczął, idąc śladem moich pytań
- Ile masz lat? – zapytał patrząc przed siebie.
- Iii... abo ja wiem, proszę jaśnie pana
Miętusa aż zatkało. Nie wiedział tego! Nie wiedział swoich lat! Zaiste, boski parobek, wolny od ośmieszających dodatków! Pod pozorem mycia rąk zbliżył się do lokajczyka i powiedział powstrzymują drżenie.
- Pewnie masz tyle co ja.
Nie było to już pytanie. Pozostawił mu swobodę odpowiedzi. Miało się zacząć bra...tanie. Lokajczyk odpowiedział
- Słucham.
Zaczem Miętus znowu powrócił do nieuniknionych zapytań.
- Czytać i pisać umiesz?
- Iii... skąd, proszę jaśnie pana.
- Rodzinę masz?
- Siostrę mam, proszę jaśnie pana
- A siostra co robi?
- Przy krowach, proszę jaśnie pana.
Stał, a Miętus kręcił się koło niego – zdawało się, że nie – zdawało się, że nie ma innej drogi jak tylko pytania i rozkazy, rozkazy albo pytania. Więc znowu usiadł i rozkazał:
- Zdejm mi buciki.
(...) wystawił nogę, parobek ukląkł i pochylił nad jego nogą swą gębę, gdy gęba Miętusa wystawała nad nim feudalnie, blada i przeraźliwa, zatwardziała w rozkazach, nie wiedząca już o co zapytać. Wtem zapytałem
- A w gębę od dziedzica bierzesz?
Rozjaśnił się nagle i zawołał radośnie, ludowo.
- Oj, brać to biorę po gębie! Oj, brać to biorę!
Zaledwie to powiedział, poderwałem się jak na sprężynie, machnąłem i trzasnąłem na odlew w lewy półgębek. Rozległo się w nocnej ciszy niczym wystrzał z pistoletu. Chłopaka złapał się za gębę, zaraz jednak opuścił dłoń i powstał.
- Ale tyz pon bije! – szepnął z podziwem i kultem.
- Won! – krzyknął

Witold Gombrowicz, Ferdydurke, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1998, ISBN 83-08-02792-X

Model – łączna suma pkt - 25
1. Bohaterowie fragmentu- prezentacja
- Józio – główny bohater i narrator 1p
- Miętus – kolega ze szkoły narratora 1p
2. Parobek – służy u Hurleckich we dworze 1p
3. Umiejscowienie fragmentu w powieści – ostatni etap przygód bohaterów, pobyt u Hurleckich 1p
4. Przedstawiona sytuacja: rozmowa z parobkiem w pokoju bohaterów, fascynacja parobkiem Miętusa, bratanie. 1p
5. Parobek jako symbol naturalności( według Miętusa) 1p
- nie wie, ile ma lat 1p
- nie umie czytać ani pisać 1p
- nie posługuje się nazwiskiem 1p
- nie myje się, a nie jest brudny 1p
- idealny parobek, „boski” 1p
- ma gębę bez miny 1p
6. Bra...tanie
- chęć bycia takim jak parobek 1p
- próba walki z gębą 1p
- wzruszenie Miętusa 1p
7. Zachowanie narratora – uderzenie w twarz parobka 1p
- określenie typowych relacji: panowie – służba 1p
8. Wykorzystanie kontekstu całości utworu
- satyryczno-groteskowy obraz szkoły 1p
- pozory nowoczesności – rodzina Młodziaków 1p
- dwór jako ostoja konserwatyzmu 1p
- człowiek jako aktor, brak autentyzmu 1p
- brak możliwości ucieczki przed gębą, popadanie w konwencje, schematy 1p

Zakończenie: Człowiek nigdy nie może być sobą, zamiast twarzy ma „gębę”, jednak nieustanie poszukuje w swoim życiu autentyzmu; Gombrowicz jako pisarz awangardowy posługuje się groteską, by stanąć w obronie indywidualizmu 3p

Opracowała: Mirosława Marcinkowska - Budnik