Scenariusz zakończenia szóstej klasy

I. Wprowadzenie VI klasy – wychowawca
• Wychowawca - Proszę wszystkich o powstanie,
• Wych – Poczet sztandarowy wystąp
Wchodzi poczet sztandarowy
• Wych –Do ślubowania (uczniowie powtarzają tekst)

Ślubujemy Tobie Szkoło,
Strzec wiernie twego honoru,
A dalsza nauką i pracą
Rozsławiać Twoje imię

• Wych – Po ślubowaniu,
• Wych –Poczet sztandarowy wystąp
Iza
Mamy zaszczyt poprowadzić dzisiejszą uroczystość zakończenia roku szkolnego i pożegnania klas VI. Serdecznie witamy przybyłych na uroczystość gości, dyrekcję szkoły, grono pedagogiczne, pracowników obsługi, rodziców, koleżanki i kolegów. Witamy wszystkich, którzy uwierzyli, że uda nam się przejść przez kruchy most nad rwącą rzeką wiedzy. Trudno uwierzyć, że to już drugi brzeg. Dzisiejsza uroczystość jest ostatnią wspólnie przeżywaną w tych murach.

PIOSENKA „Upływa szybko czas”

OLA
Kończy się pewien etap naszego życia, teraz czeka nas nowa szkoła, nowi koledzy i nowi nauczyciele. Życie będzie stawiało przed nami nowe problemy, których rozwiązywanie będzie coraz trudniejsze. Będziemy powracać myślą do naszych wspólnych chwil, do dziecięcych lat. Zabierzemy ze sobą wspomnienia te dobre i te złe. Dołożymy wszelkich starań, abyście drodzy nauczyciele byli z nas dumni i mieli satysfakcję, że wychowaliście nas na dobrych ludzi. Dziękujemy za Waszą pełną poświęcenia pracę, za opiekę nad nami i wyrozumiałość, za dobre rady i za całą wiedzę jaką nam przekazaliście.
Za kilka chwil staniemy się absolwentami Szkoły Podstawowej w Lasocinie. Chcielibyśmy, aby nasze pożegnanie na długo pozostało w pamięci zgromadzonych tu osób.

CHÓR śpiewa (na melodię “Oj, za rok matura”):
Za sześć lat matura, za sześć latek.
Już niedługo, coraz bliżej, za sześć latek.

IZA
A co było sześć lat temu?

Wszyscy głośno: ZERÓWKA !!! (jeden uczeń podnosi transparent do góry z rokiem 2000)

DAMIAN
Być starszym, to marzenie dzieci,
A przecież czas tak szybko leci.
W przedszkolu i zerówce było bajkowo
Razem z panią Kobrzycką i Nejmanową.
Mijała godzina za godziną,
Nim się spostrzegłem, rok w zerówce upłynął.

A później była klasa .....

Wszyscy głośno: PIERWSZA !!!! (jeden uczeń podnosi transparent do góry z rokiem 2001)

DAWID:
Dnia pierwszego września
Roku pamiętnego
Przywiedli nas tutaj,
Nie wiemy dlaczego.
Serca wypłoszone,
Buzie zapłakane.
Co nas tutaj czeka
Dzieciaki kochane?
Mama zostawiła,
Babcia nie pomoże,
Weź nas pod opiekę
Dobry Panie Boże.


MICHAŁ:

W pierwszej klasie, przed laty
Co dzień odkrywaliśmy
Nie znane dotąd światy.

Pani Mosek
Pierwsza nas obeznała
Że Ala ma kota
A stolica Polski jest Warszawa

Nauczyła nas mnóstwa mądrości,
cyferek, literek, regułek,
kwadracików, trójkątów i kółek.

A później była klasa......

Wszyscy głośno: DRUGA !!!! (jeden uczeń podnosi transparent do góry z rokiem 2002)


MARIUSZ

Lesiu bułeczki wziął dziś do szkoły,
wcisnął między swe gryzmoły.
Lecz ich w papier nie owinął,
Bo mu nagle papier zginął.
Było ciepło, w teczce ciasno,
wypłynęło z bułek masło.
A na książkach gęsty tłuszcz
Zrobił tysiąc plam i już.
Gdy to ujrzał Leś to zbladł.

LESZEK
Co ja teraz będę jadł?

PIOTREK
To jest jasne,
Książki Lesiu,
książki z masłem.

A później była klasa....

Wszyscy głośno: TRZECIA!!!! (jeden uczeń podnosi transparent do góry z rokiem 2003)


MATEUSZ
Gdy ze szkoły wracam z piątką
Cały dom ze szczęścia tańczy,
Babcia woła:” Chodź, dzieciątko,
Mam tu soczek z pomarańczy”.
Mama mnie całuje w czoło,
Tata bierze na barana,
Siostra tańczy ze mną wkoło,
Ciocia prosi:” Zjedz banana”.
A ja tylko wzdycham. Czemu?
Bo to wszystko, bądźmy szczerzy,
Tomalskiemu się należy!
Bowiem piątkę tylko wtedy
mam z rachunków czy polskiego,
gdy klasówkę zdołam ściągnąć
Od kolegi Tomalskiego.

A potem była klasa...
Wszyscy głośno: czwarta!!!! (jeden uczeń podnosi transparent do góry z rokiem 2004)


MAREK

Czwarta klasa awansuje,
pierwsze piętro okupuje,
do stołówki dalej mają,
więc na lekcje się spóźniają.
I tym panie dobijają
lekcji wciąż nie odrabiają.
Myśli krążą wokół główki
jak tu urwać się z klasówki.

Ola, Kasia, to łasuchy
ciastek mają pełne brzuchy.
Demonstrują ładne ciuchy
A na lekcjach śpią leniuchy.


DOROTKA

A to Leszek! Zróbcie zdjęcie, bo on spóźnia się zawzięcie.
Gdy słoneczko grzało,
Czy też wietrzyk chłodził,
On zawsze na lekcje ostatni przychodził.
Kiedyś przyszedł pierwszy,
Z twarzą uśmiechniętą.
Niestety zapomniał,
Że to było... święto!

GOSIA
A potem była klasa...

Wszyscy głośno: PIATA!!!! (jeden uczeń podnosi transparent do góry z rokiem 2005)


KASIA

Piąte klasy wciąż balują
na imprezy się szykują,
modne ciuchy pokazują.
Do hip – hopu, rapu, rocku,
mają dobry dryg do kroku.
Iza z Gosią się malują
przy lusterku podśpiewują.

A potem była klasa ....
Wszyscy głośno: SZOSTA!!!! (jeden uczeń podnosi transparent do góry z rokiem 2006)

MATEUSZ
Najwięcej witaminy mają z szóstej dziewczyny
i to jest prawda, to jest fakt
dziewczęcy urok, wdzięk i takt.
i chyba w całym świecie
piękniejszych nie znajdziecie,
za jeden uśmiech oddałbym
Chicago, Paryż, Krym!

DAMIAN

Wkuwaliśmy wiedzę cenną,
Wkuwaliśmy przez 6 lat.
To jest niezły czasu szmat!


CAŁA KLASA
Hejże, hej, hejże, ha,
Dużą wiedzę każdy ma!


DAMIAN
Dziś dostaliśmy cenzurki,
każdy dumny, każdy rad,
Pójdzie wkrótce jeszcze dalej,
Będzie już zdobywać świat!


PIOSENKA


IZA
Nasze myśli kierujmy na chwilę ku tym, dzięki którym uczyliśmy się w tej szkole,
którzy odcisnęli swój ślad na trwale w naszych sercach i umysłach. Proponuję, abyśmy skupili się głównie na osiągnięciach naszych nauczycieli i odpowiedzialnych za oświatę. Dziś odwrotnie niż zwykle to my spróbujemy ich ocenić. Jakie sprawowanie proponujecie?

GOSIA
Na nieodpowiednie to na pewno nie zasłużyli. Same orły tu pracują. A ci wyżej to dopiero elita.

IZA
Weźmy takiego ministra oświaty. Ile damy mu punktów?

LESZEK
Trudna sprawa. Te pomysły z mundurkami i godzina policyjna, Dam nie więcej niż 30 punktow.

IZA
Myślicie tylko o tych, co na górze! Zastanówmy się lepiej nad naszymi nauczycielami

KASIA
Jakże byśmy zapomnieli o gołębich sercach naszych ulubieńców z Kuratorium i Urzędu Gminy. Oni dopiero mieli ból głowy, gdy widzieli naszą panią dyrektor w korytarzach urzędu.
Lecz jej wdziękowi i perswazjom nie mogli się oprzeć. Na hasło ,,biedne dzieci wiejskie”
miękło im zawsze serce. Ileż radości sprawiał ich króciutki podpis na czeku... Dam 100 punktów, ani jeden mniej. Należy im się za to... a Pani Dyrektor to dam nawet 200 za piękne otoczenie wokół szkoły.

Leszek
A ja dam 100 punktow naszej pani i mam dla niej wiersz:
Mrs Orłowska, wychowawczyni moja, ty jesteś jak słońce,
które co ranka śle nam promyki gorące.
Oj, jakże czasem z głów nam się kurzyło,
Kiedy się jakiejś lekcji na czas nie zrobiło.
chłodziłaś dobrym słowem strapione me serce..
Za to wszystko urwisiak wdzięczny ci jest wielce.
MARIUSZ
A może przyznamy po 102 punkty, żeby był belfer na 102. Te dodatkowe 2 punkty , otrzymywali by ci , którzy mają szlachecko brzmiące nazwiska , jak Surmańska, Domagała czy Cieciura
A Pani od matematyki, ile jej przyznamy punktow ?

OLA
Nieszczęsne zadania i tragiczne wzory
jawią się w snach moich niby jakieś zmory.
Nie o takich snach, matematyczko droga,
marzyła jeszcze wczoraj uczennica młoda!
Za cóż że, za, cóż, ma pani kochana,
O matematyce mam myśleć od rana!
I to myślenie tyle czasu mi zajmuje,
że na naukę już mi sił brakuje.

Ale i tak dam Pani 100 punktow. Kto jest za? Dziękuje. Wezwie się później polonistę , żeby napisał jak należy.

PIOTREK
Wreszcie się do czegoś przyda . Ciągle wymyśla nieżyciowe tematy wypracowań , np. ” Gdybym był nauczycielem...”

MAREK
...to bym się chyba wykończył.

KASIA

Wielkieś uczyniła pustki w domu moim,
ma droga polonistko, tym pytaniem swoim.
Niby nic, jednak tak to było,
jedną malutką pałką tak wiele ubyło!
Ach, gdyby to ta jedna tylko była...
cóż, kiedyś ty ich więcej dotąd postawiła!
Przez ciebie mama często się frasuje,
przez ciebie ojciec wieczorami mnie pilnuje.
Czyż serce masz z kamienia, droga polonistko,
Żeś obróciła wniwecz, co lubię ... To wszystko.

MAREK
Ok. dajmy 100. Cóż. Może teraz wypowiecie się o historykach i biologach?

MATEUSZ
Eeee, co to za biznes. Jak nie będę wiedzieć, co mnie boli, to pójdę do lekarza. Powie mi, co tam jest w środku, jak się zwie fachowo. A historia? lubi się powtarzać. Ale dajmy po 100, bo nauczyciele SA sympatyczni . A teraz przedmioty artystyczne: muzyka i plastyka.

MICHAŁ
muzyka łagodzi obyczaje...zwłaszcza na wycieczkach szkolnych .

DAWID
Co on wygaduje? ja uważam, że to nieżyciowe przedmioty. No tak. gdyby na muzyce uczyli disco polo, to można by się kiedyś na wesela załapać, a tak... to co? A na plastyce to mogliby nas uczyć, jak malować różne reklamy. To by się przydało, a nie jakieś tam szkice węglem, albo portret kolegi. Widzę go przecież na co dzień i jeszcze mam mu zrobić portret.. dobre sobie

LESZEk
Przecież wiesz, że to nieżyciowa kobieta. Podziwia wiosenną lub jesienną paletę barw, zamiast patrzeć pod nogi. To się może skończyć rentą. Z takim nastawieniem do życia o wypadek nietrudno.
Ja myślę, ze trzeba rozwijać zycie duchowe i tężyznę fizyczną...

DAMIAN
...nauczycieli, oczywiście! Niech sami mają po 3 godziny wf w tygodniu, to zobaczymy, jak sobie poradzą. Ale Pan Gach już tyle lat daje rade. Mocny jest. No i ksiądz tez tez z nami wytrzymuje

IZA
Dosyć.... Rozbrykaliście się okropnie. Nie wypada tak się żegnać z naszym ulubionym ciałem pedagogicznym i gośćmi. Wymyślcie coś sensownego.

PIOTREK
Proponuję buziaki dla każdego.

DAWID
Oszalał ! myślisz że, będą się cieszyć, gdy taki niedouczek będzie ich całował?

PIOTREK
To wymyśl mądralo cos innego.

MARIUSZ
Już wiem, najlepsza będzie piosenka.


PIOSENKA- I zwrotka „Splećmy krąg”


KASIA
Choć łza się kręci w oku mym,
Uśmiecham się przez łzy,
Bo przecież gdzieś spotkamy się,
Ja z tobą, ze mną ty.

I choć upływa szybko czas,
Co zatrze cichy żal,
Nie zapomnimy nigdy was,
To przyrzekamy wam.

OLA
Nadszedł dzień, kiedy przyszło nam się pożegnać. Minęło 6 lat, odkąd wstąpiliśmy w mury tej szkoły. Sześć lat, podczas których stawaliśmy się dojrzalsi, starsi. Dziś nadeszła pora rozstania z nauczycielami, przyjaciółmi i latami dzieciństwa. Każdy z nas pozostawił w tej szkole cząstkę siebie. Tu przeżywaliśmy nasze pierwsze sukcesy i pierwsze porażki, tu zawiązały się pierwsze przyjaźnie. Myślę, że często będziemy powracać pamięcią do chwil spędzonych w tej szkole. Do znajomych klas, korytarzy, ale przede wszystkim do ludzi, którzy byli z nami przez te 6 lat: naszych wychowawców Magdaleny Orłowskiej i Tamary Mosek, wszystkich nauczycieli, pracowników obsługi, młodszych koleżanek i kolegów.

MARIUSZ
Każdy z nas zabierze ze sobą część tej szkoły, jej klimatu, tradycji i zasad. Dziś nasze serca przepełnia radość z otrzymania świadectwa ukończenia szkoły podstawowej, ale i smutek z powodu rozstania z tym, co stanowiło istotę naszego życia w ciągu sześciu lat. I choć nieraz przysparzaliśmy wielu zmartwień naszym nauczycielom, chcielibyśmy, aby w ich pamięci pozostały tylko te lepsze chwile.
Bardzo za wszystko dziękujemy.


PIOSENKA Tango pożegnalne