Program indywidualnych zajęć rewalidacyjnych

Indywidaulny program wspomagania rozwoju dla Doroty H na rok szkolny 2009/2010

Do roku 1997 dzieci z głębokim stopniem upośledzenia umysłowego nie były objęte obowiązkiem szkolnym. Dopiero wprowadzenie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych jako formy realizacji obowiązku szkolnego stworzyło możliwość objęcia działaniami edukacyjnymi również tej grupy dzieci.
Nie wyodrębnia się etapów edukacyjnych i klas, uczestnicy zajęć nie podlegają przepisom w sprawie oceniania, kwalifikowania i promowania, nie otrzymują świadectw, nie obowiązuje ich żadna podstawa programowa. Zajęcia prowadzone są w oparciu o indywidualny program opracowany przez prowadzącego zajęcia nauczyciela, we współpracy z psychologiem, na podstawie wskazań zawartych w orzeczeniu o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, wydawanych na okres 5 lat.
Cel główny:
Wspomaganie ogólnego rozwoju psychofizycznego dziecka we wszystkich sferach rozwojowych: społecznej, komunikacyjnej, motorycznej, samoobsługowej oraz funkcji poznawczych a przez to zapewnienie dziecku możliwości najpełniejszego komunikowania się z otoczeniem w sposób werbalny i pozawerbalny oraz kompleksowy rozwój zmysłów w celu jak najpełniejszego zrozumienia otaczającego świata.
Cele szczegółowe:
-naukę nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb i możliwości dziecka
- kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem na poziomie odpowiadającym indywidualnym możliwościom
-usprawnienie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki, wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej
-wdrażanie do osiągnięcia optymalnego poziomu samodzielności w podstawowych sferach życia
-rozwijanie zainteresowań otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie tego otoczenia, naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności funkcjonowania w otoczeniu
- kształtowanie umiejętności współżycia w grupie
-naukę celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości i zainteresowań.
Opracowanie dobrego programu zapewnia maksymalne wykorzystanie potencjału rozwojowego dziecka. Praca z dzieckiem niepełnosprawnym wymaga dużej zarówno elastyczności jak i konsekwencji w działaniu.
Głównym założeniem podejmowanych wysiłków jest wszechstronne pobudzanie zmysłów dziewczynki, budzenie w niej ciekawości świata, dążenie do rozbudzenia aktywności własnej i powstrzymanie regresu rozwojowego charakterystycznego dla jednostki chorobowej jaką jest „zespół Retta”, którym dotknięta jest Dorotka.
Założone cele realizuje się poprzez stosowanie:
-stymulacji polisensorycznej -(codziennie w ramach „porannego kręgu”)
-ćwiczeń usprawniających percepcję : wzrokową, słuchową, dotykową, węchową i smakową – ( przemiennie w ciągu całego roku)
-usprawnienie integracji zmysłowo-ruchowej mającej na celu poznanie
i rozumienie własnego ciała – praca z programem aktywności Ch. Knilla-(codziennie przez cały rok)
-ćwiczeń ruchowych –usprawniających ogólną kondycję ruchową ,
- ćwiczenia relaksujące – szczoteczkowania, masaże, zabawy paluszkowe, baraszkowania, zabawy ruchowe przy muzyce,- (przemiennie w ciągu całego roku)
-ćwiczenia i zabawy manipulacyjne z wykorzystaniem różnych przedmiotów( cały rok)
-wyrabianie gotowości do koncentracji i utrzymywania uwagi (cały rok)
-praca nad rozwojem komunikacji biernej werbalnej (rozumienie znaczenia słów) i pozawerbalnej ( mowa ciała i okazywanie emocji)-(cały rok)
-zajęcia muzyczne, plastyczne,
- zajęcia z „żywiołami” ,
-ćwiczenia czynności samoobsługowych (cały rok)
-poznawanie najbliższego środowiska, spacery – wrzesień, październik, maj, czerwiec, wycieczki : wycieczka do Parku Dinozaurów do Zatora –październik, wyjazd na basen ,wycieczka w Beskid Mały, wyjazd kolejką linową- czerwiec
-stwarzanie możliwości kontaktu z rówieśnikami i innymi dziećmi ( udział w imprezach organizowanych przez szkołę i przedszkole, współpraca z Domem Samopomocy)
By uzyskać jak najlepsze rezultaty staram się w mojej pracy stosować różnorodne metody. W zależności od możliwości i potrzeb uczennicy stosuję daną metodę w całości lub tylko wprowadzam wybrane z niej elementy:
stosuję elementy metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
-masaż twarzy wg Castillo-Moralesa
-metodę aktywności M.CH. Knillów
-muzykoterapię
- elementy metody kinezjologii edukacyjnej Paula Denisona
-stosuję masaże ciała, zabawy paluszkowe, szczoteczkowania , itp.
Dzięki długoletniemu doświadczeniu w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi wiem ,że zestawy ćwiczeń jakie przygotuję na dany tydzień ,będę musiała zawsze dopasować do zastanego stanu emocjonalnego uczennicy, jej zdrowia i kondycji w danym dniu. Czasami też reakcje na podejmowane przeze mnie działania bywają zaskakujące i trudne do przewidzenia. Podczas zajęć należy wykazywać dużą elastyczność, kreatywność, a jednocześnie konsekwencję.



Metody pracy

W zależności od możliwości i potrzeb uczennicy stosuję daną metodę w całości lub tylko wprowadzam wybrane z niej elementy:
1.Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
2.Masaż twarzy wg Castillo-Moralesa
3.Metoda Aktywnosci M.CH.Knillów
4.Muzykoterapia
5. Metoda Kinezjologii Edukacyjnej Paula Dennissona
6.Masaże ciała, zabawy paluszkowe

Zasady pracy

Dzięki długoletniemu doświadczeniu w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi wiem ,że zestawy ćwiczeń jakie przygotuję na dany tydzień ,będę musiała zawsze dopasować do zastanego stanu emocjonalnego uczennicy, jej zdrowia i kondycji w danym dniu. Czasami też reakcje na podejmowane przeze mnie działania bywają zaskakujące i trudne do przewidzenia. Podczas zajęć należy wykazywać dużą elastyczność, kreatywność, a jednocześnie konsekwencję. Pracując z dzieckiem niepełnosprawnym w jego rodzinnym domu muszę pamiętać, że to ja zostałam posłana by dyskretnie pomagać ,,pilnując jednocześnie by nie naruszać ich prywatności, nie osądzać i nie krytykować rodziców i tak ukierunkować znajomość ,by chcieli ze mną współpracować dla dobra dziecka.
Przygotowany program edukacyjno-terapeutyczny opiera się na szczegółowej analizie i obserwacji dziecka, zaleceniach Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, rozmowie z rodzicami oraz wskazaniach zawartych w literaturze :
-Orkisz M. Piszczek M. Smyczek A.: „Edukacja uczniów z głębokim upośledzeniem umysłowym” Przewodnik dla nauczycieli.
-Kielin J.”Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopiwu głębokim”
-Knill C.”Program aktywności . Podręcznik.
-Kwiatkowska M. „Dziecko głęboko niezrozumiane „.