Jasełka Misyjne "Śpiewaj i tańcz ziemio cała dla Jezusa"

Kl. I-III


JASEŁKA MISYJNE
„ŚPIEWAJ I TAŃCZ ZIEMIO CAŁA DLA JEZUSA”

SCENA 1: WSTĘP

ŚPIEW: TAJEMNICA.

Narrator 1:
Adwent to czas oczekiwania na przyjście Jezusa Chrystusa. Na wszystkich kontynentach naszej ziemi ludzie różnych ras i języków czekają na Zbawiciela. Oczekują nie tylko na Święta Bożego Narodzenia, ale na ostateczne przyjście Pana Jezusa, który powtórnie przyjdzie w swej chwale na ziemię.

Narrator 2:
My również dołączając się do oczekujących przyjścia Jezusa zapraszamy na Jasełka Misyjne pt.: „Śpiewaj i tańcz ziemio cała dla Jezusa” w wykonaniu uczniów Szkoły Podstawowej Nr 5 w Wałbrzychu.

Narrator 1 i Narrator 2:
Zapraszamy!

ŚPIEW: GRAJMY PANU.

SCENA 2: ZWIASTOWANIE

Narrator 1:
Posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, a Dziewicy było na imię Maryja.

Anioł Gabriel:
Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą,
błogosławiona jesteś między niewiastami...
Nie bój się Maryjo, znalazłaś łaskę u Boga.
Oto poczniesz i porodzisz Syna któremu nadasz imię Jezus.

Maryja:
Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?

Anioł Gabriel:
Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego Cię osłoni.
Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.

Maryja:
Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa.
(PO TYCH SŁOWACH ANIOŁ KLĘKA I PODAJE MARYI BIAŁĄ LILIĘ)

ŚPIEW: DO NAZARETU GDZIE JEJ DOM.

(Podczas piosenki aniołki tańczą wokół Maryi, która stoi na środku i trzyma w ręce białą lilię. Po zakończeniu śpiewu schodzi ze sceny Maryja, zostaje Anioł 1, 2 i Przewodnik, a wchodzą pasterze – przedstawiciele Europy)

SCENA 3: DZIECI Z RÓŻNYCH KONTYNENTÓW IDĄ DO BETLEJEM

Narrator 2:
W polu przebywali pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz zjawili się przy nich aniołowie Pańscy i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli.

Anioł 1:
Z radosną nowiną dziś do was przychodzę!
Wstańcie Bracia! Zbawiciel się wam narodził!
Idźcie powitać Pana, tylko się pośpieszcie
I z głębi serca dary Jemu zanieście.

Anioł 2:
Słuchajcie wszyscy! – hej, gromada cała,
Pełni radości biegnijcie z darami do Pana,
Bo oto Słowo się dziś Ciałem stało
I tutaj między nami zamieszkało!
(Anioły schodzą ze sceny)

Pasterz 1:
Więc chodźmy czym prędzej szukać Zbawiciela.
Weźmy nasze dary: trochę chleba, mleka i sera.

Pasterz 2:
(mówi do Anioła Przewodnika)
Ale gdzie Go szukać? Którędy iść mamy?
Znasz drogę do Betlejem, to cię posłuchamy?

Anioł Przewodnik:
Weźcie z sobą w drogę, ten świetlisty znak,
On wam wskaże ścieżki dobre, gdzie iść i jak trwać.
(Otrzymują pierwszą część gwiazdy – ramię w kolorze białym.
Pasterze zabierają dary i otrzymany znak, żegnając anioła)

Narrator 1:
Pasterze zabierają ze sobą to co mają najcenniejszego i ruszają w nieznaną, daleką drogę do Betlejem, aby powitać Dzieciątko i złożyć Mu swe dary.
(Pasterze rozmawiając ze sobą przechodzą na bok sceny)

Pasterz 3:
Ale ciężki ten bochenek, ręce już mi mdleją,
Usiądźmy tu na chwilę, niech sił nazbieram. (siada)

Pasterz 2:
Wstawaj szybko! Nie ma czasu na leniuchowanie,
Długa droga jest przed nami bo noc nas zastanie.

Pasterz 3:
Proszę, proszę chociaż chwilkę odpocznijmy sobie,
Noc niejedna nas zastanie w tej dalekiej drodze.
(Siadają razem na boku sceny i odpoczywają.
Na scenę wchodzą przedstawiciele Azji: Chinka i Japonki)

Chinka:
Co niesiesz w darze dla Jezusa Małego?
Ja wzięłam ze sobą miseczkę ryżu najcenniejszego.

Japonka 1:
To płótno jedwabne najpiękniejsze jakie mam
Będzie to mego serca największy dar.

Japonka 2:
Martwię się bo droga zgubiona,
Co teraz zrobimy? – O tam jest jakaś osoba!
(Podchodzą do anioła)

Japonka 1:
Dobry człowieku do Betlejem zmierzamy,
Lecz na tak daleką podróż nie byliśmy przygotowani.

Anioł Przewodnik:
Drogę zgubiliście, moje kochane dzieci?
Weźcie z sobą w drogę, ten świetlisty znak,
On wam wskaże ścieżki dobre, gdzie iść i jak trwać.
(Otrzymują drugą część gwiazdy – ramię w kolorze żółtym.
Ruszają w dalszą drogę z otrzymanym znakiem, machając napotkanemu na pożegnanie.
Na scenę wchodzą Afrykanie)

Murzynek 1:
Ciekawe czy daleko jeszcze, już długo idziemy,
Może zapytamy kogoś i się odnajdziemy.

Murzynka 2:
Rozglądnij się w koło, nie ma tu nikogo,
Kogo chcesz zapytać, rusz że wreszcie głową.

Anioł Przewodnik:
Widzę, że błądzicie przybysze kochani,
Dokąd wędrujecie? Co w koszu niesiecie?

Murzynek 3:
Niesiemy w koszyku owoce dla Jezuska Małego,
Dopiero co w mieście Betlejem narodzonego.

Anioł Przewodnik:
Weźcie z sobą w drogę, ten świetlisty znak,
On wam wskaże ścieżki dobre, gdzie iść i jak trwać.
(Otrzymują trzecią część gwiazdy – ramię w kolorze zielonym..
Afrykanie zdziwieni oglądają znak, który otrzymali, kłaniają się dziękując i idą dalej.
Na scenę wchodzą przedstawiciele Oceanii – Hawajki, które są przyozdobione kwiatami)

Hawajka 1:
Popatrz! Nasze kwiaty są tak kolorowe, pachnące i piękne.
Wianuszek z nich złożymy na Jezuska ręce.

Hawajka 2:
Obyśmy tylko zdążyły, bo długa jeszcze droga,
I wytrwałości by nam nie zabrakło w wędrowaniu znojach.

Anioł Przewodnik:
Widzę, że z daleka idziecie wytrwale,
A na szyjach waszych piękne kwiatów szale.

Hawajka 3:
Do Jezuska Małego podążamy śpiesznie,
niesiemy mu kwiaty, może się uśmiechnie.

Anioł Przewodnik:
Weźcie z sobą w drogę, ten świetlisty znak,
On wam wskaże ścieżki dobre, gdzie iść i jak trwać.
(Otrzymują czwartą część gwiazdy – ramię w kolorze niebieskim.
Hawajki przyglądają się otrzymanemu znakowi i z uśmiechem żegnają się z nieznajomym.
Na scenę wchodzą Przedstawiciele Ameryki – Indianie rozmawiają spoglądając w niebo)

Indianin 1:
Jaki piękny i spokojny wieczór, gwiazdy świecą nad nami,
Drogi są ciche i puste, a my od tylu dni idziemy po nich sami.

Indianka 2:
Trochę to ciężkie ale jestem szczęśliwa,
Że mogę iść tą drogą i nieść dary dla Bożego Syna.

Indianin 3:
Ciekawe czy jesteśmy na właściwej drodze
Oby tak było pomóż nam Boże.
(Anioł Przewodnik zjawia się przy nich, Indianie dziwią się na jego dar)

Anioł Przewodnik:
Weźcie z sobą w drogę, ten świetlisty znak,
On wam wskaże ścieżki dobre, gdzie iść i jak trwać.
(Otrzymują piątą część gwiazdy – ramię w kolorze czerwonym.
Wystraszeni odbierają znak od nieznajomego, dziękują mu i idą dalej. Zatrzymują się na środku sceny i oglądają dar)

Indianka 2:
Dziwny jest ten dar, ciekawa jestem jak on pomoże nam
Dotrzeć do Dzieciątka Małego w Betlejem powitego.
(Wychodzą Azjaci i podchodzą do nich)

Chinka:
Co ja słyszę?! Do Betlejem zmierzacie mali przyjaciele?
My też tam idziemy, chcemy się pokłonić Dziecinie.
(Wychodzą Afrykanie i podchodzą do nich)

Murzynka:
I my tam idziemy, ale jak tam dotrzeć nie wiemy już sami.
Ten świetlisty znak ma nas tam poprowadzić.
(Murzyn pokazuje znak, Chińczyk również. Podchodzą Hawajki)

Hawajka 2:
Nas też prowadzi do Betlejem taki sam znak.
Dostaliśmy go od wędrowca, który tajemnice znał.

Japonka 1:
Może to jakaś układanka i coś wyjdzie z tego,
Poszukajmy rozwiązania dla nas najlepszego.
(Dzieci próbują coś ułożyć z kawałków, dopasowując do siebie elementy)

Indianin 1:
Nic z tego nie wychodzi, mimo naszego trudu,
Czegoś tu brakuje, idźmy dalej pomimo bólu.

Murzynek:
Popatrzcie! Tam ktoś siedzi, smutny, zatroskany,
To są jakieś dzieci, zaraz je poznamy.

Hawajka 1:
Witajcie przybysze! Co wy tu robicie?
Czy się wam coś stało, tak zatroskani siedzicie?

Indianka 3:
Zobaczcie! Oni też świetlisty znak trzymają
Może teraz spróbujemy... Ojej części same się układają.
(Dzieci składają ramiona gwiazdy, trzymając swoje kawałki, podnoszą do góry pokazując wszystkim ułożoną, pięcioramienną gwiazdę, w pięciu misyjnych kolorach kontynentów)

Pasterz 2:
Zobaczcie! To jest gwiazda! Ona drogę nam wskaże.
To ona nas doprowadzi i Jezusa nam pokaże.

ŚPIEW: O GWIAZDO BETLEJEMSKA.

(W czasie kolędy dzieci montują gwiazdę, podnoszą ją wysoko i niosą przed sobą, a idąc wpatrują się w nią)

SCENA 4: STAJENKA

(Podczas śpiewu na środek wychodzi Józef i Maryja z Jezuskiem zawiniętym w pieluszki, obok nich, po bokach ustawiają się aniołowie. Gdy dzieci dochodzą do stajenki pasterz trzyma gwiazdę nad stajenką)

Narrator 1:
Biblia mówi nam, że pierwsi do Jezusa przyszli ubodzy pasterze, złożyli Dzieciątku w darze to, co było dla nich najcenniejsze. Chociaż nie były to bogate dary, ofiarowali Mu to wszystko co mieli.

Narrator 2:
Dzisiaj do nowonarodzonego Jezusa przychodzą dzieci – przedstawiciele różnych kontynentów składając Dzieciątku Bożemu swoje najcenniejsze dary. Dary, które płyną
z głębi ich dziecięcych serc.

Pasterz 1:
Spójrzcie to jest tu, jak prędko doszliśmy,
Pomogła nam cudowna gwiazda, której uwierzyliśmy.

Anioł Przewodnik:
Przeszliście wiele dróg, każdy przyniósł Jezusowi co mógł.
Wspólnie znaleźliście szlak, waszej dobroci i miłości znak.
Więc pokażcie Jezusowi z czym przyszliście
I jakie dary dla Niego zgromadziliście.
(Dzieci z każdego kontynentu wykonują krótki taniec z darami, które przyniosły i odkładają je obok żłóbka. Kolejno przy dźwiękach muzyki z danego kraju występują:
1. Pasterze (Europa) – taniec z ciupagami
2. Chinka i Japonki (Azja) – taniec z wachlarzami
3. Hawajki (Oceania) – taniec hawajski
4. Indianie (Ameryka) – taniec Apaczów
5. Murzynki (Afryka) – taniec murzyński)

Hawajka 2:
My już wiemy, Panie Jezu drogi,
Na co Ty czekasz w stajence ubogiej.

Murzynka:
Ponad świat cały, trawę, kwiaty, słońce,
Droższe Ci serca nasze kochające.

Japonka 2:
Bo Ty, Jezu, na świat przychodzisz,
By w każdym ludzkim sercu się narodzić.

Pasterz 3:
I choć to serce jest nędzną stajenką,
Ty je przemieniasz Twą najświętszą ręką.

Hawajka 1:
Weź nasze serca, o Najświętsze Dziecię,
Błogosław wszystkim ludziom na świecie!

Murzynek:
Rodzinom naszym i ziemi całej
Niech biją serca w rytm na Twoją chwałę!

ŚPIEW: PRZYBIEŻELI DO BETLEJEM.

Narrator 1:
Każdego roku w grudniu przypominamy sobie te cudowne wydarzenia betlejemskiej nocy. Śpiewamy wtedy kolędy, dzielimy się opłatkiem i składamy życzenia. Pamiętamy wtedy bardziej o innych niż o sobie. Chciejmy dzielić się radością z każdym napotkanym człowiekiem, każdego dnia, nie tylko w noc wigilijną.

Śpiew: Potrzebuje Cię Chrystus, by miłować.

Narrator 2:
Każdy z nas może poczuć się zaproszony do Betlejem na urodziny Jezusa. Wystarczy tylko, że otworzy swoje serce dla innych i ofiaruje im swoją miłość.
Weźmy zatem do ręki kruchy opłatek. Podzielmy się nim z siostrą i bratem. Niech ten znak początkiem prawdy będzie.

Wszyscy: Że świętością można żyć wszędzie!

Śpiew: Dzisiaj w Betlejem.