Scenariusz przedstawienia ekologicznego "Na ratunek Ziemi"

SCENARIUSZ APELU Z OKAZJI ŚWIATOWEGO DNIA ZIEMI
„Ziemia nie jest własnością człowieka,
To człowiek należy do Ziemi...... „

Piosenka „ Na moim podwórzu jest ściana łaciata”
Ktoś
Kochana ziemio!
Patrzę - i chłonę wszystkimi zmysłami
piękno mojej rodzinnej ziemi...
Głębiny morza
gór niebosiężnych szczyty
zielonych łąk
zapach sosnowych lasów
szemrzące cicho strumienie
i groźny huk wodospadów...
Odgłosy burzy
Szum wiatru i zorzę zachodu i blaski wschodzącego słońca...
Perły rosy na trawach rankiem rozsypane
welony mgieł nad łąkami zawieszone
cichość ptaków
odgłosy miasta
i czerwień ognia nad hutami
Patrzę – zachwycam się bez końca!
Niech w oczach moich zostaną te cudne widoki
Blaski dnia i nocy szarych ciernie
Na wieczność całą!

Ktoś
Drogi Świecie!
Tu wszędzie jest moja Ojczyzna
Gdzie w niebie lśni gwiazda,
gdzie ptaki żyją w gniazdach,
gdzie słońce zachodzi i wschodzi,
gdzie kwiaty na łące,
gdzie sady kwitnące,
samotna ławeczka w ogrodzie.
Tu wszędzie jest moja Ojczyzna,
tu każdy kwiat do niej się przyzna,
źdźbło trawy najmniejsze podszepnie mi wiersze, bis
Tu wszędzie jest moja Ojczyzna.

Ktoś
Najukochańsza przyrodo!
Gdzie jest mój las sprzed
dziesięciu laty,
sprzed dziesięciu wieków?...
Gdzie jest mój las
w rumianym pejzażu:
na grzybie grzyb,
na dębie dąb...
Gdzie jest mój las,
który mi ścielił
łóżko brzozową bielą?...
Gdzie jest mój las:
ten ciemny,
upiorny, który mi bajki
drapieżne
jęzorem szeptał do ucha?...
Nie wiem, nie wiem dlaczego
żyć mi ciężko bez niego.

Narrator
Witamy Was serdecznie. Dzisiaj wspólnie świętujemy obchody Światowego Dnia Ziemi. Przywitaliśmy Was listami naszych kolegów, którzy zatroskani o przyszłość flory i fauny, chcieliby podczas krótkiego apelu przypomnieć Wam o tym, jak ważna w zyciu każdego z nas jest troska o przyrodę.

Narrator
Planeta Ziemia – miejsce życia roślin, zwierząt i człowieka – to świat ogromny, ostatecznie nie zbadany i tajemniczy.
Od wieków człowiek podpatrując przyrodę starał się żyć w zgodzie z jej prawami. Jednakże rozwój cywilizacji, a zwłaszcza dążenie do wygodniejszego życia, powoduje ciągle narastające zagrożenie dla istot żywych na Ziemi. To my ludzie zakłóciliśmy „prawa” dżungli, lasów, mórz, jezior i łąk.

Narrator
Człowiek – dostał Ziemię w dzierżawę. Niszczył ją bezmyślnie. Nie dbał o rośliny i zwierzęta. Pastwił się nad glebą, wodą i powietrzem. Odarł Gaję z jej naturalnego piękna. Ukradł wnukom tyle rzeczy: zapach bzu w maju, zapach fiołków i stokrotek na łące.

Narrator
A oto przykłady i skutki naszych działań w krótkiej inscenizacji:

Występują trzy osoby:
Narrator:
Przyszła Ziemia do doktora.
Płacze, stęka, jęczy, wzdycha:

Ziemia:
Od lat wielu jestem chora.

Narrator:
I choroby te wylicza

Ziemia:
Człowiek wyciął piękne drzewa
Ze zmartwienia wyłysiałam
Od nawozów mam wysypkę,
Choć ich nie produkowałam.
W morze rzucił ktoś butelkę
Z jakimś bardzo mocnym trunkiem.
I od tego – rzecz wstydliwa –
Od lat wielu mam biegunkę.
Pyły wciąż mnie gryzą w oczy.
W końcu fabryk coraz więcej
W gardle drapie dym, spaliny.
Kto położy kres mej męce?
Jakby tego było mało,
To zatrułam się śmieciami
Nie wiem, co się z ludźmi stało
Głowy też powyrzucali?

Narrator:
Doktor planetę ostukał
I podrapał się po brodzie

Doktor:
Sam nic tutaj nie poradzę.
Muszą radzić wszyscy ludzie!
Może gdzieś na wysypisku
Znajdą wyrzucone serca
Spojrzą wokół – zmienią wszystko
I nie będziesz chora więcej!

Ktoś
Piosenka „Stokrotka”
Gdzie strumień płynie z wolna,
Rozsiewa zioła maj,
Stokrotka rosła polna,
A nad nią szumiał gaj.
Stokrotka rosła polna,
A nad nią szumiał gaj, uschnięty gaj.
W tym gaju tak ponuro,
Że aż przeraża mnie,
Ptaszęta już wytruto,
A ludzi jeszcze nie.
Ptaszęta już wytruto,
A ludzi jeszcze nie, o nie, o nie.

Narrator
Czy groźba katastrofy ekologicznej, której jesteśmy sprawcami zmusi nas do zaprzestania szeregu działań, których konsekwencje mogą być nieodwracalne. Czy jest to możliwe? Odpowiedź brzmi TAK , pod jednym jednak warunkiem, że produkcja przemysłowa i wynalazki muszą wiernie naśladować przyrodę, nie pozostawiając odpadów, tak jak ona sama. A nawet jeśli przy współczesnym poziomie wiedzy jest to nie możliwe, to z pewnością możliwe jest minimalizowanie szkodliwego wpływu człowieka na przyrodę i racjonalne korzystanie z jej zasobów.

Ktoś
Ziemio poczekaj! Nie bierz nas ze sobą!
Nie odchodź! Zostań jeszcze chwilę!
Nikt nie chciał Cię skrzywdzić,
Nikt nie chciał!
Wybacz nam ludziom, daj szansę jaszcze jedną!
Ziemio! Poczekaj! Pozwól nam żyć!
Jeśli odejdziesz znikniemy wszyscy!
Dzieci, kobiety, mężczyźni,
winni i niewinni,
Rośliny i zwierzęta! Ziemio!
Krzyczę do Ciebie! Błagam!
Pozwól nam żyć! Nie zabieraj wszystkiego!
To co zrodziłaś i to co zabierzesz,
Ale poczekaj, poczekaj!
Daj się nacieszyć wszystkim:
kwiatem, ptakiem, wodą!
Daj się nacieszyć Tobą!
Daj się poprawić, my pamiętamy o Tobie!
Nie zapomnimy nigdy!
To Ty nas karmiłaś chlebem i wodą!
Patrzeć na Twą zagładę
dla nas jest za trudno!
Ziemio! Poczekaj, poczekaj!!!

Piosenka „Wielkie ci dzięki”
Narrator
W naszym kraju nie brak przykładów troskę społeczeństwa o przyrodę. A oto propozycja działań zaoferowana przez grupę uczniów w teatrzyku śmieciowym „Smutna Ziemia”.
W takt smutnej melodii w kręgu utworzonym przez uczniów pojawia się „Smutna Ziemia”. Wchodzi ociężałym krokiem, przygnębiona, otulona szarą szatą, do której poprzyklejane są opakowania, np. po jogurtach, stare gazety, tektura itp. gdzieniegdzie można rozrzucić wokół na scenie butelki szklane, puszki aluminiowe, plastikowe opakowania.

Smutna Ziemia: Ludzie tak źle mnie traktują. Czyż nie widzą, że sama nie poradzę sobie z tymi odpadami? Ludzi jest tak dużo. Góry śmieci szybko rosną, a ja choć ogromna to jednak sama.
Pomoc wszystkich – dzieci i dorosłych – w posprzątaniu tego bałaganu jest konieczna.( zwraca się o pomoc do dzieci) Uwolnijcie mnie od śmieci, które tak mnie męczą. Jeżeli mi nie pomożecie to chyba się uduszę pod ciężarem odpadów ..

Dzieci odpinają śmieci od szaty, zbierają również te porozrzucane wokół Ziemi. Po segregacji wrzucają do wcześniej przygotowanych pudełek w kolorze: niebieskim – na papier, zielonym – na szkło, pomarańczowym – na metal. W czasie sprzątania słychać radośniejszą melodię niż ta podczas skarg Ziemi. Po zebraniu wszystkich śmieci Ziemia zrzuca szarą szatę a pod nią ma zieloną z namalowanym słońcem, roślinkami, zwierzątkami na twarzy pojawia się uśmiech. Kulminacyjnym momentem teatrzyku jest taniec radości wszystkich wokół w takt muzyki.

Ktoś
Piosenka „Oda do radości”
Patrz, patrz wielkie słońce światem
biegnie, sypiąc złote skry,
jak zwycięzca i bohater
biegnij ,bracie, także ty.
Radość tryska z piersi ziemi,
radość pije cały świat,
dziś wchodzimy wstępujemy
na radości złoty ślad.

Ktoś
Dziś po raz pierwszy
tej wiosny
słońce zagląda do okien,
świat stał się nagle radosny,
jaśniejszym spoglądam
wzrokiem.
A słońce całując tę ziemię
wśród chmur i chmurek
przemyka
i życiu, co jeszcze w niej drzemie
radosną wieść niesie, że świta.

Narrator
Na zakończenie apelu chcemy poddać pod rozważania wszystkich pewną propozycję;
„Chcielibyśmy, aby Dzień Ziemi czczony był konkretną pracą dla Niej. Aby świętująca młodzież zamiast deptać i łamać co pod but w czasie przemarszu wpadnie, przysporzyła ziemi zieleni, której coraz mniej, a nam samym do życia tak bardzo potrzeba. Kochani młodzi, dorośli, najmłodsi i najstarsi! Sadźmy razem drzewa, krzewy, kwiaty z różnych okazji: Dnia Ziemi, corocznych urodzin, pasowania na ucznia, zakończenia szkoły podstawowj..
Czczenie doniosłych rodzinnych i osobistych wydarzeń sadzeniem drzewek, jest nie tylko piękne, symboliczne, ale i pożyteczne. One chronią nas przed spalinami, oczyszczą skażone powietrze, uczynią nasze środowisko nie tylko piękniejszym, ale i zdrowszym.
Wierzymy, że ta akcja ma sens i może się powieść. Musimy tylko tego chcieć!

Wszyscy
Lubicie przyrodę, słońce i las.
Pozwólcie, aby i one lubiły Was.

Ktoś
Do całej Ziemi, szczęśliwej, jak wielka i bogata.
Do wszystkiego, co wolne i żywe na wszystkich krańcach świata.
Do drzew w lesie, do ptaków nad polem, do ludzi, zwierząt i skał.
I do słońca, które z nieba niesie jak snopy żyta pęki życiodajnych strzał.
Do wszystkich wołam: Ziemię macie tylko jedną. Ziemię piękną, Ziemię cierpliwą, Ziemię jedyną, nikt jej nie powtórzy...

Piosenka „Kołysz nas ziemio”

Pod Budą
List do świata
Na moim podwórzu jest ściana łaciata
na ścianie tej dzieci list piszą do świata
ogromny zbiorowy list
w tym liście są żale i skargi dziecięce
pisane niedbale bazgrane na prędce
gdy z okien nie patrzy nikt

Gdyby te listy czytał świat
to pewnie by się zmienił
a mędrcy mądrzy że aż strach
milczeli zawstydzeni

Na moim podwórzu jest ściana łaciata
na ścianie tej dzieci list piszą do świata
ogromny zbiorowy list
a ja wam stokrotnie powiedzieć chcę dzięki
bo wasze pisanie i moje piosenki
to w mroku zapałki błysk

„Kołysanka”
W kołysce ziemi zasypiamy
Przy ciepłym boku taty, mamy
Z wieczornej rosy noc się przędzie
Czego nie było, jutro będzie.

Refren:Kołysz nas ziemio, kołysz do snu
Otul w obłoki, chmury, mgiełki
Chcemy odpocząć po długim dniu
Rozwieś nad nami gwiazd supełki.
Kołysz nas ziemio na dobry sen
Zamień gwar świata w szelest łąki
Niech nas obudzi, gdy wstanie dzień
Jasne, pogodne słońce.

Zanim pogasną w oknach światła
niech się rozplącze, co się gmatwa
Zanim się noc ze świtem minie
Wszystko co było, niech odpłynie.
Refren: Kołysz itd. ..

SDM
Dziękczynienie
Wielkie ci dzięki, szczytne źródełko, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, bystry potoku, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, z gór kaskaderko, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, polna pasterko, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, rzeko rzeczona, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, morski grzebieniu, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, liściu naziemny, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, liściu nadrzewny, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, szumie koronny, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, pstry koguciku, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, żabko kumoszko , za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, świerszczu świerszczący, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, gromie dudniący, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, deszczu bębniący, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, wietrze świszczący, za twoje piosenki
Wielkie ci dzięki, ogniu strzelisty, za twoje piosenki
Wielkie wam dzięki, chóry naniebne, za wasze piosenki
Wielkie ci dzięki, cisza wieczysta, za twoje piosenki