Komunikacja interpersonalna

Metody i formy pracy z uczniem:
- praca w grupach
- praca indywidualna
- wizualizacja
- analiza typów Dz, R, D- burza mózgów

Środki dydaktyczne:
- kartki z typami Dz, R, D,
- duży arkusz papieru , flamastry

Cele i zadania:
-uczeń poznaje różne stany, swoje własne „ja”, swoją osobowość,
-uczeń rozumie lepiej siebie, rozumie lepiej też drugiego człowieka,
-uczeń potrafi lepiej komunikować się z innymi.

Przebieg lekcji:

I. WPROWADZENIE

Porozumiewanie się między ludźmi to jedna z trudniejszych form zachowania. Wydaje się nam, że rozmawiamy, mówimy, a tak naprawdę jest to bardziej skomplikowany proces. Dlatego tak ważne są nie tylko słowa, ale także mimika i emocje, abyśmy mogli być naprawdę zrozumiani.
Poza tym należy zauważyć, że wszystkie charakterystyczne zachowania małego dziecka, to stan wyrażający emocje: smutek, radość, ponurość, czy entuzjazm. Dziecko kieruje się emocjami oraz uczuciami i chęcią zabawy. Jest po prostu twórcze.
Natomiast każdy rodzic swoje zachowanie uzależnia od nakazów i zakazów: dyscyplinuje , ocenia i każe. Jest jednak też opiekuńczy, miły oraz wspaniale potrafi doradzać.
Osoba dorosła jest taką cząstką człowieka, która dostrzega rzeczywistość oraz samodzielnie wyciąga wnioski pomijając wszelkie zakazy i nakazy, jak to było w przypadku rodzica.

II. ROZWINIĘCIE:

1.Czy zauważyłeś że na zwykłe pytanie: ”Która godzina?” ludzie mogą dawać Ci różne odpowiedzi? Na przykład:
- Znów nie masz zegarka?
- Dochodzi piąta.
- Wpół do komina, komin otwarty jest wpół do czwartej...!

Każda z tych odpowiedzi świadczy o innym potraktowaniu pytającego.

Osoba pierwsza odzywa się tak, jak krytykujący Cię rodzic daje Ci naganę za brak zegarka, poucza Cię.
Osoba druga odpowiada po dorosłemu i traktuje Cię jak dorosłego: udziela Ci informacji.
Osoba trzecia odpowiada po dziecięcemu i żartuje: zaprasza Cię do zabawy.

2. Następnie nauczyciel rozdaje kartki z innymi pytaniami, pytanie: Dokąd idziesz? Zanotuj odpowiedzi według powyższego wzoru:
Osoba 1:
Osoba 2:\
Osoba 3:

3. Nauczyciel dzieli klasę na grupy i rozdaje kartki z poleceniem: sprawdź, czy potrafisz rozpoznać swoje wnętrze. Dz. Zaznacz „+” cechy, które widzisz u siebie:

- często się cieszy - na porażki reaguje rozpaczą
- mam szalone pomysły - łatwo wpadam w entuzjazm
- chcę, żeby mnie podziwiano - nie obchodzi mnie co będzie potem
- łatwo mnie zranić - nie znoszę dyscypliny

Sprawdź, czy potrafisz rozpoznać swojego wewnętrznego R. Zaznacz „+” cechy, które widzisz u siebie:

- ciągle jestem niezadowolony - zawsze zrywam się na budzik
- umiem pocieszyć innych - nigdy nie ryzykuję
- lubię pouczać innych - umiem się pocieszyć
- potrafię wypunktować braki i wady - jak postanowię, tak musi być

Sprawdź, czy potrafisz rozpoznać wnętrze swojego wewnętrznego D. Zaznacz „+” cechy, które widzisz u siebie:

- nie jestem uzależniony od innych - nie udaję kogoś, kim nie jestem
- jestem odpowiedzialna - lubię wszystko dokładnie przemyśleć
- znam swoją wartość - zawsze rozważam „za” i „przeciw”
- potrafię zachować dystans - potrafię dopiąć celu

Nauczyciel:
Zamknij oczy i wyobraź sobie, że jest śnieżna zima i zbliża się Boże Narodzenie. W domu panuje przedświąteczna atmosfera, pachnie różnymi wypiekami, a Tobie cieknie ślinka na te wszystkie smakołyki... Co pomyślisz i zrobisz jeżeli:

- Zwycięży Twój RODZIC
- Zwycięży Twój DOROSŁY
- Zwycięży Twoje DZIECKO

III. ZAKOŃCZENIE

Pamiętaj:

Człowiek jest całością, która bywa w różnych stanach: Dz, R, D.
Te wszystkie Twoje stany- to jesteś Ty, to jest Twoje własne JA, Twoja osobowość. Poznając siebie możesz odkryć, który stan Twojego JA jest Ci najbliższy, daje korzyści, sprawia satysfakcję i jest skuteczny w kontaktach z innymi, pomaga lub utrudnia rozmowę.