Scenariusz przedstawienia "Mały Książę na Planecie Smerfów"

SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA
„MAŁY KSIĄŻE NA PLANECIE SMERFÓW”

Scenografia baśniowa : wielkie grzybki – domy Smerfów, las.
Muzyka

Narrator (z boku sceny) na tle muzyki

Narrator : Sztuka utraconej róży ...
W końcu zdarzyło się, że po dłuższej wędrówce poprzez piaski, skały i śniegi znalazła się na pięknej planecie Smerfów.

( Wchodzi Mały Książe i spotyka śpiewające Smerfy )

Ref. La, la, la, la, la, la
To jest Smerfów świat
Najpiękniej wita was
Barwny smerfów świat } bis

Tam gdzie zielony las
Polany taki łan
Tam jest kraina ta
Co w godle róże ma

Ref. La, la, la, la, la, la

( Na kamieniu siedzi król )

Mały Książe: Dzień dobry
Smerfny Król: Dzień dobry
Mały Książe: Kim jesteś ??
Król: (krzycząc) : Jestem Królem a ty moim poddanym
Mały Książe : Widzisz mnie po raz pierwszy, w jaki sposób mogłeś mnie rozpoznać ??
Król : Dla Króla wszyscy ludzie są poddanymi
Mały Książe : Czym mogę usiąść ??
Król : Rozkazuję Ci usiąść !!
Mały Książe: Najjaśniejszy Panie, kim najjaśniejszy Pan rządzi ??
Król: (wskazuje ręką dookoła) : tym wszystkim
Mały Książe : Wszystkim ?? I gwiazdy najjaśniejszego Pana też słuchają ??
Król: Oczywiście !! Słuchają natychmiast. Nie znoszę nieposłuszeństwa. Musisz tylko poczekać aż będą przychylne warunki. To będzie dziś wieczorem. Zobaczysz jaki mam posłuch.
Mały Książe: Nie mam więc tu nic do roboty. Odchodzę.
Król: Nie odchodź, mianuję Cię ministrem sprawiedliwości
Mały Książe: Ależ tu nie ma kogo sądzić
Król: Wobec tego będziesz sam siebie sądził. To najtrudniejsze. Znacznie trudniej jest sądzić niż bliźniego. Jeśli potrafisz siebie dobrze osądzić będziesz naprawdę mądry.
Mały Książe: Ja mogę się sądzić byle gdzie. Dorośli są bardzo dziwni

( król odchodzi – muzyka o rządzeniu )

Wchodzi Smerf próżny

Próżny: Ach, Ach !! Cóż to za odwiedziny ??
Mały Książe: Dzień dobry
Próżny: Dzień dobry, Dzień dobre, czy ty zachwycasz się mną ??
Mały Książe: Co znaczy zachwycać ??
Próżny: Zachwycać to znaczy przyznawać, że jestem najpiękniejszy

( Próżny odchodzi – muzyka lub piosenka ja narcyz )

Wchodzi Smerf bankier i liczy

Mały Książe: Dzień dobry
Bankier : 3 + 2 + 2 = 7 Dzień dobry 250 + 250 = 500 milionów
Mały Książe: 500 milionów ale czego ??
Bankier : Nieważne. Tyle mam roboty !! Jestem człowiekiem bogatym i zapracowanym a ty mi przeszkadzasz.

( Bankier odchodzi i dalej liczy 2, 5, 7, ... - piosenka o kasie )

Za Małym Księciem pojawiają się Róże

Mały Książe: Dzień dobry, gdzie są ludzie ??
Róża: Nigdy nie wiadomo gdzie można ich znaleźć, wiatr nimi miota nie mają korzeni.
Mały Książe: A wy kim jesteście ??
Róże: Jesteśmy różami
Mały Książe: Moje róża zapewniała mnie, że jest jedyna na świecie. A oto tu jest 5 tysięcy podobnych

( Mały Książe siada, pochyla głowę i zasłania oczy. W tym czasie róże tańczą. )

Wchodzi Kot Klakier i staje z boku w dużej odległości

Mały Książę: Kto ty jesteś ??
Klakier : Jestem kotem Klakierem
Mały Książe: Chodź pobaw się ze mną, tak mi smutno
Klakier: Nie mogę się z Tobą bawić. Nie jestem oswojony
Mały Książe: Co znaczy „oswojony” ??
Klakier: Trudno o doskonałość !! ( westchnął ) „oswoić” znaczy „stworzyć więzi”. Oczy są ślepe. Szukać należy sercem. Decyzja oswojenia niesie ze sobą ryzyko łez.

(Piosenka i taniec )

Klakier:: Przyjaciele rozstają się, jest im smutno ale są bogatsi o nowe doświadczenia. „Oswojenie” to troska i odpowiedzialność za drugą osobę.
Mały Książe: (na tle melodii zwraca się do róż) Jesteście piękne lecz w środku puste. Za was nie można umierać, jeśli chodzi o moją różę, jest do was podobna. Ale Ona jest ważniejsza niż wy wszystkie razem wzięte, bo tylko ja ją podlewałem. Bo ją jedyną nakrywałem kloszem. Bo ją jedyną osłaniałem parawanem. Bo tylko ją słuchałem, jak się żali, przechwala, nawet jak milczy. Bo to jest moja róża
Klakier: Ludzie zapomnieli o tej prawdzie. Ale ty nie powinieneś o niej zapominać. To wielka tajemnica „najważniejsze jest niewidzialne dla oczu, dobrze widzi się tylko wtedy gdy się patrzy sercem”
Mały Książe: To moja róża ... jestem za nią odpowiedzialny. Biedactwo jest taka słaba. I taka naiwna. Ma tylko te 4 marne kolce żeby bronić się przed światem.
Mały Książe: ( do Klakiera) : Żegnaj muszę wracać do swojej róży ona mnie potrzebuje i ja jej potrzebuję.

( Mały Książe podchodzi do małej róży która stoi wśród innych róż bierze ja za rękę i tańczy walca lub z innymi różami np. król plus róża, próżny plus róża, bankier plus róża, klakier plus róża, Książe plus róża. Pary tańczą poloneza Ogińskiego „pożegnanie ojczyzny” albo do piosenki Pectus „ To co chciałbym ci dac”

Narrator (na tle tanca i muzyki) : Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, chodź nie wielu z nich o tym pamięta. Patrzą na świat przez pryzmat korzyści, rządzę posiadania. Nie cenią co wzniosłe i piękne”

„ Dobrze widzi się tylko wtedy, gdy się patrzy sercem”.