"Kłopoty z ogonkiem" - porównywanie, róznicowanie i nazywanie wielkości przedmiotów z użyciem określeń: krótki - długi. Scenariusz zajęcia z grupą 4 - latków

Konspekt zajęcia z grupą dzieci 4 – letnich

Temat zajęcia: „Kłopoty z ogonkiem” – porównywanie, różnicowanie i nazywanie wielkości przedmiotów z użyciem określeń: krótki – długi.

Cel główny:
- nabywanie umiejętności posługiwania się słowami określającymi wielkość przedmiotów: krótki – długi,

Cele operacyjne:
- rozumie i prawidłowo posługuje się określeniami: krótki – długi,
- porównuje wygląd przedmiotów,
- potrafi opisać wygląd kota,
- dopasowuje brakujący element,
- klasyfikuje przedmioty w oparciu o jedną cechę,
- prawidłowo reaguje na sygnał,
- rozpoznaje podstawowe kolory,
- przestrzega zasady kolejności wypowiedzi,

Metody:
czynne – m. zadań stawianych dziecku,
- m. ćwiczeń
percepcyjne – m. obserwacji i pokazu
słowne – rozmowa, zagadki, m. żywego słowa, objaśnienia i instrukcje
m. kinezjologii edukacyjnej Dennisona

Forma: zajęcia z całą grupą

Środki dydaktyczne: emblematy dla dzieci, ilustracje, wstążki, sylwety do manipulacji, sylwety i ich brakujące elementy, małe miękkie piłeczki, płyta CD z zagadkami słuchowymi i muzyką, opowiadanie – twórczość własna

Przebieg zajęcia:

- zagadki słuchowe, słuchanie różnych odgłosów kota (płyta CD), odgadnięcie przez dzieci do kogo należą te odgłosy,
- odszukanie spośród innych i powieszenie na tablicy ilustracji kota
- opis wyglądu kota,
- dopasowanie brakujących ogonków do odpowiednich zwierząt,
- opowiadanie „Kłopot kotka Filusia”
Był sobie kotek, który miał na imię Filuś. Nie był to kotek zwyczajny, ale taki, który miał krótki ogonek. Z tego powodu był ciągle smutny, bo chciał być taki jak inne kotki i mieć długi ogonek. Nie wiedział jednak jak można to zmienić. Jego pani Ania martwiła się o niego, bo widziała jaki jest smutny.
Filuś udał się po poradę do mądrego pieska Azorka – ten poradził mu, aby wydłużył sobie ogon przywiązując do niego szalik Ani. Niestety podczas zabawy szalik ciągle się odwiązywał. Zajączek poradził mu, aby przykleił sobie wstążeczkę, ale ta również odpadała.
Filuś myślał, że już nigdy nie będzie szczęśliwy. Filusia próbował pocieszać jego przyjaciel Mruczuś, zabawiał go, zabierał na spacery.
Pewnego razu wybrali się na spacer nad rzeczkę. Kiedy przechodzili przez kładkę, długi ogonek Mruczusia zanurzył się w wodzie i wtedy cap! Złapał go rak swoimi szczypcami. Oj, oj, oj, jak boli – płakał Mruczuś. Na szczęście Filuś szybko pomógł koledze uwolnić się od raka.
Innym razem podczas zabawy w berka, kiedy kotki biegały podomu, nagle drzwi zatrzasnęły się i przycięły ogonek Mruczusia. Znów płacz i bolący ogon.
Filuś opatrzył Mruczusiowi ogon i pocieszał go.
I wtedy nagle Filuś pomyślał sobie: - chyba wcale nie tak źle mieć krótki ogonek, bo mnie nie przytrafiają się takie niemiłe przygody. I kotek przestał się smucić i marzyć o tym czego mieć nie może, a po prostu zaczął lubić to co ma czyli swój krótki ogonek.

- rozmowa na temat opowiadania,
Dlaczego Filuś był smutny?
Jaki chciał mieć ogon?
Jakie przygody przytrafiały się kotkom?
Jak skończyło się opowiadanie?
- porównywanie sylwet 2 kotków na tablicy,
Jak myślicie, który z tych kotów to Filuś?
Po czym to poznaliście?
- „Psotne kotki” – zabawa ruchowo – naśladowcza
- rozdanie dzieciom emblematów kotów (połowa dzieci – kotki z krótkimi ogonkami, połowa – z długimi)
- porównywanie kotków na emblematach,
- zabawy ruchowe:
„Znajdź parę” – dzieci tańczą przy muzyce, na sygnał dobierają się w pary, dziecko z emblematem kotka z długim ogonkiem z dzieckiem mającym emblemat kotka z krótkim ogonkiem.
„Utwórz koło” – zabawa przy muzyce, na sygnał tworzą koło tylko dzieci z emblematami o krótkich lub długich ogonkach.
- porównywanie elementów własnego wyglądu, wyszukiwanie rzeczy krótkich i długich ( włosy, spodnie, rękawy)
- „Wskaż dziecko” – zabawa, nauczycielka prosi wybrane dziecko, aby wskazało wszystkie dzieci, które mają np. długie włosy tak jak ono, krótki rękaw itd.
- rozdanie dzieciom wstążek: cztery kolory, dwie długości,
- zabawy ze wstążkami (elementy metody Dennisona, kinezjologia edukacyjna)
- „Kotki do domu” – zabawa wg. kolorów wstążek, wg. długości,
Dzieci maszerują w rytm muzyki lub tamburyna, na sygnał odnajdują swoje miejsce oznaczone odpowiednim kolorem , a następnie długością.
- „List do Ani” – elementy masażu i relaksacji (według M. Bogdanowicz)
Dzieci siedzą w kole w siadzie skrzyżnym jeden za drugim, palcami dłoni wykonują masaż na plecach kolegi.
Droga Aniu ,kropka, (naśladowanie pisania)
Wszystkie kotki są wesołe ,kropka.
Te z długimi ogonkami ( „rysowanie” długiego ogonka)
i te z krótkimi ogonkami. („rysowanie” krótkiego ogonka)
kotki chodzą, (naśladowanie chodzenia kotków)
kotki skaczą, (naśladowanie podskoków)
kotki drapią, (delikatne drapanie)
kotki chrapią. ( opieranie głowy na plecach kolegi, „zasypianie”)
- podziękowanie za wspólną zabawę