Pierwsze koty za płoty - wieczorek zapoznawczy

SCENARIUSZ ZAJĘĆ OTWARTYCH

Grupa: mieszkańcy internatu

Temat: Pierwsze koty za płoty – wieczorek zapoznawczy.

Cele: -zapoznanie się wychowanków
-Stworzenie okazji do wspólnej zabawy
-przełamywanie onieśmielenia
-aktywizacja wychowanków
-tworzenie dobrego klimatu w Bursie.

Formy organizacyjne i metody: zbiorowe, aktywizujące, zabawy integracyjne.

Środki dydaktyczne, pomoce: kolorowe karteczki, nożyczki, pisaki, taśma klejąca dwustronna (do sporządzenia wizytówek z imionami wychowanków), motek włóczki, piernikowe ciasteczka w kształcie serc.

Literatura: Grupa i Zabawa 7/1999,
M. Chomczyńska-Miliszkiewicz, D. Pankowska – Polubić Szkołę, Warszawa 1998

Szczegółowy przebieg zajęć: Przed zajęciami ustawiamy krzesełka na świetlicy w kole, tak żeby wszyscy uczestnicy spotkania mogli się nawzajem widzieć. Prosimy dwie starsze wychowanki, aby każdemu wchodzącemu na salę zrobiły wizytówkę z imieniem, w kształcie serca. Kiedy wszyscy wychowankowie będą już na sali, prowadzący wita się z nimi, jednocześnie „puszczając” w koło tacę z piernikami, zachęcając do poczęstunku.

Po wprowadzeniu proponuje kilka zabaw integracyjnych:
-„Witam wszystkich, którzy...”
-„Pajęczyna”
-„Cebula”
-„Rakieta”

1. Wprowadzenie:
Witamy serdecznie wszystkich przybyłych na dzisiejsze, pierwsze nasze wspólne spotkanie. Jego celem będzie stworzenie okazji do tego, żebyście mogli poznać się ze sobą i uczestniczyć we wspólnej zabawie. Symbolem miłości i innych pozytywnych uczuć są serca, dlatego zapraszam wszystkich do częstowania się ciasteczkami, które maja właśnie kształt serca. Być może dzisiaj zawiążą się przyjaźnie, które przetrwają wiele lat i będą powodem do satysfakcji z posiadania prawdziwego przyjaciela lub przyjaciółki, co uwierzcie nie jest rzeczą powszechnie spotykaną. Życzymy wam tego z całego serca i zapraszamy do wspólnej zabawy.

2. Rozwiniecie:
Na początek jeszcze raz chciałam się przywitać ze wszystkimi i z każdym z osobna. Będę więc teraz wypowiadała słowa powitania, a każdy kto poczuje, iż adresuję je do niego osobiście, pomacha mi ręką.
Witam wszystkich, którzy...mają niebieskie oczy, noszą okulary, nie lubią matematyki, lubią muzykę poważną, uważają, że nie można obejść się bez komputera, lubią czytać, lubią tańczyć, nie lubią zimy...itp.
Dziękuję, a teraz mam dla was kolejną propozycję. Trzymam w ręku motek włóczki, z niej utworzymy „Pajęczynę”.
Macie teraz okazję, żeby dowiedzieć się czegoś o osobie, która was najbardziej interesuje. Zadając pytanie jednocześnie rzucacie motek, ale nie wypuszczacie nitki z ręki. W ten sposób utworzymy pajęczynę przyjaźni.
Zaczynamy – (prowadzący rzuca motek do wybranej osoby i zadaje pytanie, potem inni robią to samo). Zabawę przerywamy po kilku minutach.
Teraz proszę, abyście dobrali się w pary i stanęli twarzami do siebie, tworząc koło.
Cebula – Ja będę teraz czytała pytania, na które będziecie sobie nawzajem odpowiadali. Kiedy udzielicie sobie odpowiedzi, wtedy osoby z koła wewnętrznego przesuną się o jedno miejsce w prawo. W ten sposób będziecie mieli okazję spotkać się wszyscy ze sobą twarzą w twarz i na pewno dowiecie się o sobie czegoś interesującego.
(Pytań musi być tyle ile par. Zaczynamy od pytań neutralnych, by uczestnicy mogli się powoli otworzyć i nie czuli się zagrożeni).
Zaczynamy (propozycje pytań) – powiedz jaki jest twój ulubiony kolor i potrawa, jak lubisz spędzać wolny czas, gdzie chciałbyś spędzić najbliższe wakacje, jaki jest twój ulubiony film i książka, zacytuj swoje ulubione powiedzonko lub jedną linijkę wiersza, kto jest dla ciebie największym autorytetem, z jakiej swojej cechy jesteś najbardziej dumny, co ci się w sobie nie podoba, z jakich przedmiotów jesteś naprawdę dobry, czy lubisz zwierzęta, kim chcesz być w przyszłości...?
Teraz zadajcie sobie dowolne pytanie...
Mam jeszcze ostatnie pytanie, do was wszystkich – czy dobrze się bawicie...?
Na koniec proponuję jeszcze jedną zabawę – (Rakieta)
Stańmy wszyscy w ciasnym kręgu, tak żebyśmy dotykali się bokami, łapiemy się pod ręce. Nie rozluźniając kręgu i nie puszczając rąk przykucamy, a następnie wyskakujemy w górę wydając przy tym triumfalny okrzyk.

3. Zakończenie:
Dziękuję wam za wspólną zabawę. Mam nadzieję, że dzisiejsze spotkanie dało wam możliwość nawiązania bliższych znajomości, zaczerpnięcia pewnych informacji o sobie. Życzę wam, żeby wszystkim nam żyło się tu dobrze, bezpiecznie i wesoło, a zawiązane dziś więzy zacieśniły się i dawały wiele satysfakcji.
Kończąc dzisiejsze spotkanie proszę was o uporządkowanie sali po zabawie.