Z nami kolorowo, smacznie i zdrowo. Program zajęć warsztatowych realizowanych w czasie ferii zimowych

„ Z nami kolorowo, smacznie i zdrowo”

Program zajęć warsztatowych realizowanych
w czasie ferii zimowych 2010 w Szkole Podstawowej nr 43 w Zabrzu

AUTORZY PROGRAMU:
1.KINGA SULICKA
2.ANNA WRĘCZYCKA
3.ROMAN SITAREK

Spis treści

• Charakterystyka programu
• Cele programu
• Sposób realizacji
• Rodzaje warsztatów
1. Warsztaty plastyczne
2. Warsztaty taneczne
3. Warsztaty kulinarne

• Podsumowanie i ewaluacja

Charakterystyka programu

Program jest przeznaczony dla uczniów klas I-IV Szkoły Podstawowej nr 43 w Zabrzu, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb dzieci pochodzących z rodzin będących w trudnej sytuacji materialnej. Został opracowany, by zapewnić dzieciom wszechstronny rozwój, kształtować u nich nawyk zdrowego, aktywnego i przyjemnego spędzania czasu wolnego. Program kształtuje umiejętności ponadprzedmiotowe, zakłada możliwość pracy w grupach. Zajęcia zaplanowane w programie oddziałują na wszystkie sfery aktywności poznawczej ucznia, dzięki wykorzystaniu metod aktywizujących, angażujących najróżnorodniejsze sfery percepcji.
Treści ujęte w programie są zgodne z podstawą programową dla szkoły podstawowej i służą realizacji wybranych ścieżek edukacyjnych np. edukacji prozdrowotnej.
Program zawiera zajęcia warsztatowe o tematyce plastycznej, kulinarnej i tanecznej.

Cele programu

1. Cele główne:
a) Kształtowanie nawyku zdrowego, aktywnego i przyjemnego spędzania czasu wolnego,
b) Wspomaganie harmonijnego rozwoju fizycznego uczniów,
c) Rozwijanie zainteresowań uczniów,
d) Wdrażanie do zdrowego odżywiania.

2. Cele szczegółowe
a) Preferowanie zdrowego stylu życia i aktywnego wypoczynku,
b) Poznawanie podstaw popjazzowych technik tanecznych,
c) Rozwijanie umiejętności tworzenia prostego układu choreograficznego,
d) Rozwijanie zainteresowań i umiejętności kulinarnych,
e) Kształtowanie umiejętności przyrządzania posiłków z zachowaniem higieny,
f) Poznawanie tradycyjnych potraw, pochodzących z kuchni różnych narodów,
g) Rozwijanie sprawności manualnych,
h) Zapoznanie za nowymi technikami plastycznymi,
i) Rozwijanie zdolności plastycznych.

Sposób realizacji

Program warsztatów realizowany będzie z dziećmi w trakcie ferii zimowych (15 – 26 lutego 2010 r.) w Szkole Podstawowej nr 43 w Zabrzu.
Zajęcia odbywać się będą od poniedziałku do piątku po 2 godziny dziennie, w trzech grupach warsztatowych (razem 60 godzin zegarowych).
Środki finansowe na wdrożenie programu zapewnione będą przez: wkład własny prowadzących (opieka, prowadzenie warsztatów i zapewnienie części materiałów), szkołę i w niewielkim zakresie przez rodziców.

Rodzaje warsztatów

1. Warsztaty taneczne - prowadzący Roman Sitarek
2. Warsztaty plastyczne – prowadząca Kinga Sulicka
3. Warsztaty kulinarne – prowadząca Anna Wręczycka

Ad.1
Warsztaty taneczne

1. WSTĘP
Dziecko od najwcześniejszych lat odczuwa potrzebę ruchu. Wyraża się to między innymi w jego dążeniu do tańca. Muzyka dodaje specjalnego wyrazu ruchom dziecka. Poruszając się zgodnie z nakazami muzyki uczeń odczuwa ją bardziej aktywnie, łatwiej rozumie jej charakter.
Taniec jest jednym ze sposobów przeżywania i przekazywania emocji, formą fizycznego i duchowego wyżycia, sposobem zabawy i odprężenia. Umożliwia on regenerację sił fizycznych, psychicznych oraz podniesienie sprawności ruchowej.
Wspólnym celem zabaw i tańców przy muzyce jest rozwijanie w dzieciach poczucia kolektywizmu oraz zwiększenia karności i odpowiedzialności.
Dzięki pracy zespołowej rozwijają się indywidualne zdolności każdego dziecka. Zajęcia tego rodzaju pozwalają ujawnić inicjatywę, aktywność i samodzielność uczniów.
Konieczność zapamiętania poszczególnych zmian zachodzących w układach tanecznych zmusza do uwagi, szybkiej orientacji, decyzji, uczy przestrzegać ładu i porządku, podporządkowywać się umownym przepisom, wyrabia pozytywne cechy charakteru, kształci wrażliwość estetyczną.
Taka identyfikacja ruchu dziecka z emocją wynikającą z percepcji muzyki wpływa na rozwój postawy twórczej, kształci samodzielność myślenia, daje możliwość indywidualnej wypowiedzi, a podporządkowanie działań muzyce uczy samoopanowania. Rytm – jako czynnik niezbędny dla rozwoju ucznia ćwiczący, a przez to kształtujący mięśnie i układ nerwowy – jest związany z uporządkowanym w czasie ruchem dźwięków, czyli z rytmem muzycznym. Jest to środek, za pomocą którego uczeń może wyrazić swe przeżycia muzyczne odzwierciedlające zmienność agogiki, dynamiki, nastrój i wyraz emocjonalny muzyki, kierunki linii melodycznej, zmiany artykulacyjne i wreszcie konstrukcję formalną utworu muzycznego.

2. CELE WARSZTATÓW
Cele ogólne:
• Wspomaganie harmonijnego rozwoju fizycznego uczniów.
• Zaspokajanie naturalnej potrzeby ruchu.
• Poznawanie podstaw popjazzowych technik tanecznych
• Tworzenie dyskotekowych form tanecznych w układzie choreograficznym.

Cele szczegółowe:
• Rozwijanie poczucia kolektywizmu i odpowiedzialności.
• Nauczenie harmonijnego współżycia w grupie, podporządkowania się umownym przepisom, samoopanowania.
• Rozwój postawy twórczej, koordynacji i sprawności ruchowej.
• Nabywanie umiejętności szybkiej orientacji, decyzji, uwagi.
• Rozwijanie indywidualnych zdolności każdego dziecka, jego inicjatywy, aktywności i samodzielności myślenia.
• Kształtowanie wrażliwości estetycznej.
• Uczenie przestrzegania ładu i porządku.
• Wdrażanie do racjonalnego i kulturalnego spędzania wolnego czasu.
• Wyrabianie pozytywnych cech charakteru.
• Kształtowanie zainteresowania tańcem.

3. METODY REALIZACJI
Metoda syntetyczna – nauczanie całościowe zestawów mniejszych elementów, motywów i wreszcie większych zestawów muzyczno – ruchowych.

Metoda analityczna – nauczanie pewnych określonych całości muzyczno – ruchowych fragmentarycznie, częściami. Po opanowaniu fragmentów, łączenie ich w większe zestawy ruchowe.

Metoda kompleksowa (mieszana) – w nauczaniu większych zestawów muzyczno – ruchowych, dążenie do ich opanowania całościowego ze szczególnym uwzględnieniem mniejszych elementów. Podczas nauczania ruchów z muzyką nauczyciel przez wzorowy pokaz w zwolnionym tempie, powiązanym z wyliczaniem rytmu, w jakim ruch przebiega i dokładnym objaśnieniem słownym lub uwagami słownymi korygującymi ruch powinien przekazać uczniom wyobrażenie koncepcji ruchu.

4. FORMY REALIZACJI
• Praca zbiorowa jednolita z całą grupą
• Praca indywidualna zróżnicowana z poszczególnymi uczniami.
• Zajęcia mogą odbywać się w formie warsztatowej po dwie jednostki lekcyjne dziennie przez okres 10 dni (ferie zimowe).
• Formy realizowane są poprzez następujące ćwiczenia muzyczno – ruchowe:
• Ćwiczenia uwrażliwiające na różne elementy muzyki:
• Dynamiczne – uczące spostrzegania zmian dynamiki i reagowania na nie ruchem.
• Agogiczne – ćwiczące umiejętność natychmiastowego reagowania na zauważone zmiany tempa i dynamiki.
• Ćwiczenia reagowania na element melodyczny (tj. spostrzegania i odzwierciedlania ruchem linii melodycznej i frazy muzycznej).
• Ćwiczenia kształcące dyscyplinę rytmiczną w oparciu o zdobywanie wiadomości o rytmie muzycznym.
• Ćwiczenia inhibicyjno – incytacyjne czyli świadome pobudzanie i hamowanie reakcji ruchowych za pomocą poleceń słownych i sygnałów występujących nieregularnie, w stopniowo narastającym tempie i częstotliwości.
• Twórcze realizowanie się rozumiane jako:
• tworzenie własnych układów tanecznych
• ruch przy muzyce
• ekspresja ruchowa
• prezentacja nabytych umiejętności w trakcie imprez okolicznościowych
• wyzwalanie w wychowankach poczucia współodpowiedzialności za wizerunek grupy, zespołu, placówki.

5. TREŚCI REALIZACJI
Poznanie elementów podstawowych techniki wolnej z wykorzystaniem terminologii specjalistycznej
 ćwiczenia na środku sali:
 przysiad - „plue”,
 wyrzut nóg do przodu, do boku, do tyłu - „battement tendu”
 skoki do przodu i na boki - „jete”,
 pozycje nóg – równoległe i klasyczne
 ćwiczenia rozciągające i usprawniające pracę nóg i miednicy
 przysiad głęboki
 siad płaski
 siad szeroki
 skłony do nóg
 ćwiczenia na przekątnej (nauka elementów ruchowych z wykorzystaniem rytmu i przestrzeni)
 marsz
 skoki
 cwał bokiem
 polka
Elementy rytmiki
 gry i zabawy rytmiczne z wykorzystaniem różnej muzyki pod względem tempa, charakteru i dynamiki
 „Powódź”– osoby poruszają się po sali zgodnie ze słyszana muzyką, na zatrzymaną muzykę, oznaczającą powódź szukają miejsca ponad podłogą (ławka, krzesło). Z gry odpadają po kolei osoby które nie znalazły schronienia przed „wodą”
 „1. 2. 3. 4” - uczestnicy zajęć wykonują dowolny ruch na poszczególne uderzenia. Zabawa bez wykorzystania muzyki mechanicznej.
 ćwiczenia rytmiczne – powtarzanie rytmów wyklaskanych, wytupanych przez prowadzącego zajęcia.
Przygotowanie choreografii dostosowanej do umiejętności i możliwości ruchowych uczestników zajęć. Choreografia z wykorzystaniem ćwiczeń poznanych w czasie ćwiczeń przygotowawczych.

6. MOTORYKA
• Praca nad koordynacją i synchronizacją ruchów.
• Zwiększenie poczucia rytmu.
• Rozwijanie koordynacji wzrokowej.
• Poprawa wytrzymałości.
• Zwiększenie orientacji w przestrzeni.

7. METODY REALIZACJI
• Objaśnienie.
• Pokaz.
• Rozmowa.

8. ŚRODKI DYDAKTYCZNE
• Literatura fachowa:
• rytmika
• taniec
• metodyka
• Środki audio:
• płyty CD
• odtwarzacz płyt

9. PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA UCZNIÓW
Uczeń:
• rozumie piękno i harmonię utworów muzycznych,
• reaguje na przerwę w muzyce,
• reaguje na zmiany tempa,
• reaguje na zmiany dynamiki,
• wykazuje szybką reakcję słuchowo – ruchową,
• swobodnie porusza się w różnych kierunkach, jednocześnie obserwując przestrzeń wokół siebie,
• rozróżnia kierunki w przestrzeni,
• ma wyrobione poczucie metryczne,
• jest wrażliwe na różnicę wysokości oraz różnice barwy dźwięków,
• posiada umiejętność podporządkowania się dyscyplinie rytmicznej tańca,
• rytmicznie chodzi, sprawnie stąpa,
• ma wykształconą prawidłową postawę,
• posiada umiejętność odbicia się w różnych rodzajach skoków,
• swobodnie operuje ruchami rąk,
• odtwarza kroki i figury, które składają się na wybrany taniec

10. EWALUACJA
Opracowany przeze mnie program poddawany będzie ciągłej ewaluacji w celu jego ulepszania, dostosowania do potrzeb i możliwości uczestników. Rozmowy z uczestnikami będą wskazówkami dla prowadzącego, co im się podobało najbardziej w czasie zajęć, co ich interesowało, a co najbardziej angażowało.
Formą oceny programu z punktu widzenia przydatności i atrakcyjności jest szerokie zainteresowanie uczestnictwem w zajęciach. Końcowym efektem realizacji programu będzie występ przed szerszą publicznością, na którym zostaną zaprezentowane poznane układy taneczne..

11. ZAKOŃCZENIE
Program zajęć tanecznych przeznaczony jest dla uczniów klas I – VI szkoły podstawowej, lubiących ćwiczyć przy muzyce.
Jego celem jest usprawnianie motoryczności, rozwój i kształtowanie sprawności ruchowej, twórcze wypowiadanie się ucznia poprzez ruchy ciała.
Aby ruch stał się formą wyrazu artystycznego należy:
• pielęgnować i wzmacniać dziecięce pragnienia wykonywania naturalnych ruchów tanecznych i tanecznopodobnych, gdyż są to pierwsze sposoby aktywności będące wyrazem swobody i własnej akceptacji,
• pielęgnować spontaniczność ruchów dziecka, aż do momentu uzyskania dojrzałości; pozwoli to na wykorzystanie spontaniczności w życiu dorosłym,
• dbać o rozwój ekspresji artystycznej w oparciu o naturalne formy ruchu tanecznego; odbywać się to powinno poprzez wdrażanie do form ruchowych zgodnych z możliwościami i upodobaniami, a także do udziału w tańcu grupowym,
• proces edukacji tanecznej opierać na znajomości wielu jego przejawów, pozwalając w ten sposób na kształtowanie szerokiego poglądu na ludzkie zachowania; służyć temu ma obserwacja innych osób tańczących w trakcie zajęć i poza nimi

12. BIBLIOGRAFIA:
• A. Cichalewska, E. Kolarczyk, A. Arlet: Aerobik. Podstawy teoretyczne i zasób ćwiczeń gimnastycznych, AWF Kraków 1997 (skrypt)
• A. Dasiewicz – Tobiasz, A. Kępska: Rytmika w klasach I – III, WsiP Warszawa 1985
• E. Grodzka – Kubiak: Aerobik czy Fitnes. Podręcznik szkoleniowy, DDK Edition Poznań 2002
• O. Kuźmińska: Aerobic. Taniec i gimnastyka, SiT Warszawa 1985
• Z. Kwaśnicowa: Tańce polskie. Zbiór pląsów, Tom I – II, Nasza Księgarnia Warszawa 1937 – 1938
• K. Nowakowska, J. Krawczyk, A. Piotrowski: Rytm – Muzyka – Taniec w wychowaniu fizycznym, ZNP Kielce 1991
• J. Siemkowicz: Ćwiczenia muzyczno – ruchowe. Poradnik metodyczny, PZWS Warszawa 1973
• Pod red. Zbigniewa Szota: Aerobik. Teoria, technika wykonania, metodyka nauczania, przepisy sędziowania, AWFiS Gdańsk 2003
• A. Sułowska, G. Woźniczko: Tańcz z nami, "Pomorze" Bydgoszcz 1989
• M. Wieczysty: Tańczyć może każdy, PWM Warszawa 1986
• M. Wieman: Tańce i zabawy ze śpiewem, PZWS Warszawa 1961
• A. Bernard, D.Wessel-Therhorn: „Taniec Jazzowy” Iskry, Warszawa 2000


Ad.2
Warsztaty plastyczne

1. Wstęp
Plastyka , podobnie jak zabawa stanowi potrzebę rozwojową i jest jedną z głównych form aktywności dziecka. Zespala procesy emocjonalne, poznawcze i motoryczne, stwarza szerokie pole do własnej ekspresji i samorealizacji.
Wszelkie działania w zakresie wychowania przez sztukę, które rozszerzają zakres zmysłowego postrzegania i jednocześnie potęgują twórczą aktywność dziecka, mają niewątpliwie wartości pedagogiczne.
Uczestnictwo w warsztatach plastycznych stanowi doskonałą terapię dla dzieci mających trudności z koncentracją, pozwala się wyciszyć oraz przywrócić wiarę we własne siły. Zajęcia te są formą spędzania wolnego czasu, miejscem, gdzie uczniowie mogą wspólnie bawić się i tworzyć, bez obawy, że ich wytwory mogą być negatywnie ocenione.
Program wychodzi naprzeciw zainteresowaniom dzieci. Ma na celu rozwijanie postawy twórczej przyczyniającej się do pełniejszego rozwoju osobowości dziecka, lepszego poznania rzeczywistości.

2. Cele
Cele główne:
• rozwijanie sprawności manualnych,
• wdrażanie do wartościowego spędzania czasu wolnego
• rozwijanie zdolności plastycznych,

Cele szczegółowe:
• zapoznanie z nowymi technikami plastycznymi i nauka ich praktycznego zastosowania,
• zapoznanie z różnorodnymi materiałami plastycznymi ,
• nauka łączenia ze sobą poszczególnych technik,
• zachowywanie zgodność wypowiedzi plastycznej z tematem,
• rozwijanie postawy twórczej,
• rozwijanie wyobraźni i zmysłu estetycznego,
• rozwijanie umiejętności planowania swojej pracy,
• współdziałanie i integracja się z grupą podczas wspólnych zajęć
• rozwijanie poszanowania wytworów swojej pracy i innych,
• zapoznanie z zasadami bezpiecznego posługiwania się narzędziami używanymi podczas pracy.

3. Metody pracy
W trakcie warsztatów zastosowane będą następujące metody pracy:
• samodzielne działanie;
• obserwacja i pokaz;
• przekaz słowny;
• możliwości twórczego działania wg. własnego pomysłu;
• samodzielne doświadczenie dziecka;
• spontaniczna aktywność dziecka;

4.Formy pracy
• praca z całą grupą;
• praca w małych zespołach
• praca indywidualna;

5. Środki dydaktyczne
Kolorowy papier ksero, Bloki techniczne białe i kolorowe(A4 i A3), kleje biurowe i „magic”, gazety, papier kolorowy, plasteliny, farby plakatowe, papier ścierny, proszek do prania, bibuła, patyczki do szaszłyków, drucik miedziany, pasta do zębów, artykuły pasmanteryjne, ścinki tkanin, nożyczki, ołówki, linijki, pędzle, kubeczki na wodę, ozdobny papier do pakowania .

6. Forma oceny
Prace dzieci nie będą podlegać ocenie. Wykonawcy mogą jedynie dokonać samooceny, opowiedzieć o swej pracy. Podczas zajęć każdy przestrzega następującej zasady : „nie wyśmiewamy i krytykujemy kolegów, nie ingerujemy w prace innych”.

7. Ewaluacja
Po realizacji programu zajęć ewaluacja obejmie następujące działania:
• Obserwację uczestników zajęć,
• Zorganizowanie wystawy prac plastycznych dzieci na terenie szkoły,
• Dekorację szkoły.

8. Tematyka zajęć
Tematyka zajęć obejmować będzie zapoznanie z następującymi technikami plastycznymi:
- collage,
- origami (moduł chiński),
- Iris Folding,
- kwiaty z bibuły
- malowanie na papierze ściernym,
- malowanie farbą plakatową połączoną z proszkiem ,
- malowanie farbą plakatową z pastą do zębów.
Uwagi:
Kolaż (również z fr. collage) - technika artystyczna polegająca na formowaniu kompozycji z różnych materiałów i tworzyw (gazet, tkanin, fotografii, drobnych przedmiotów codziennego użytku itp.). Są one naklejane na płótno lub papier i łączone z tradycyjnymi technikami plastycznymi (np. farbą olejną, farbą akrylową, gwaszem).

Origami to chińska sztuka składania papieru. . Origami modułowe polega na składaniu form z tak samo złożonych elementów, czyli modułów.

Iris folding- technika ta pochodzi z Holandii polega na naklejaniu pasków papieru według spiralnego wzoru. W centrum wzoru jest oczko tzw. Iris folding , które wyklejamy najczęściej holograficznym papierem.

9. Literatura:
1. Tremaine J.- „Origami“;
2. Burghrt - : „Każde dziecko to potrafi”;
3. Daszyńska M. - Papieroplastyka, WSiP, Warszawa 1994;
4. Fleck – Bangert R – O czym mówią rysunki dzieci; Jedność – Kielce 2001;
5. Hohensee - Ciszewska, H. - ABC wiedzy o plastyce,WSiP, Warszawa 1991.
6. Lewicak J – 100 technik plastycznych; Nasza – Księgarnia 1973;
7. Lowenfeld V, Brittain W. L. – Twórczość a rozwój umysłowy dziecka; PAN 1977;
8. Marcinkowska K., Barwne fantazje, WSiP, Warszawa, 1993.
9. Szuman S. - Psychologia twórczości rysunkowej dziecka, Książnica Atlas, Warszawa, 1927.
10. Popek S. - Metodyka zajęć plastycznych w klasach początkowych, Warszawa 1987
Czasopisma : Świetlica w Szkole, Mały artysta, Hobby.


Ad.3
Warsztaty kulinarne
1. Wstęp
Przyrządzanie potraw sprawia wiele przyjemności i może być wspaniałą zabawą. Dla dzieci jest to pełna niespodzianek podróż w różne strony świata, podczas której poznają egzotyczne smakołyki i potrawy. Każde dziecko będzie miało okazję własnoręcznie przyrządzać potrawy, a następnie je degustować. Dzieci poznają tajniki kuchni oraz zasady dobrych obyczajów przy stole.
Uczestnictwo w warsztatach pozwoli rozwinąć zainteresowania kulinarne dzieci a umiejętności tu zdobyte będą wykorzystywane w życiu codziennym. Zajęcia te są formą spędzania wolnego czasu, miejscem, gdzie uczniowie mogą wspólnie pracować i osiągać sukcesy kulinarne.
W planie zajęć uwzględnione zostały również zagadnienia z zakresu higieny, organizacji pracy w kuchni, zdrowego odżywiania i odpowiedniej diety.
Program wychodzi naprzeciw zainteresowaniom dzieci. Ma na celu rozwijanie postawy twórczej, przyczyniającej się do pełniejszego rozwoju osobowości dziecka.
2. Cele
Cele główne:
- rozwijanie zainteresowań i umiejętności kulinarnych,
- kształtowanie umiejętności przyrządzania posiłków z zachowaniem higieny,
- poznawanie tradycyjnych potraw, pochodzących z kuchni różnych narodów,

Cele szczegółowe:
- zapoznanie z podstawowymi zasadami bezpiecznego zachowania się w kuchni,
- zapoznanie z różnymi naczyniami i przyborami kuchennymi,
- wdrażanie podstaw racjonalnego odżywiania i higieny przyrządzania posiłków,
- rozwijanie zainteresowań kulinarnych poprzez prezentację krótkich opowiadań, wprowadzających do historii i pochodzenia przyrządzanych potraw,
- zapoznanie ze sposobem przyrządzania wybranych potraw,
- rozwijanie umiejętności korzystania z książek kucharskich,
- poszerzenie słownika o nazwy surowców spożywczych, nazwy czynności wykonywanych w kuchni, nazwy jednostek wagi i objętości,
- kształtowanie umiejętności współdziałania i integracji z grupą podczas wspólnych zajęć
- rozwijanie poszanowania wytworów swojej pracy i innych,
- zapoznanie się i stosowanie regulaminu warsztatów kulinarnych.

3. Metody pracy
W trakcie warsztatów zastosowane będą następujące metody pracy:
• obserwacja i pokaz,
• przekaz słowny,
• samodzielne działanie dziecka,
• praktyczne działanie w zespołach,
• degustacja.

4. Formy pracy
• praca z całą grupą,
• praca w małych zespołach,
• praca indywidualna.

5. Środki dydaktyczne
Do przeprowadzenia warsztatów kulinarnych potrzebne będą:
- Naczynia, przybory i urządzenia kuchenne, znajdujące się w pracowni szkolnej oraz przyniesione przez uczestników warsztatów kulinarnych jak również prowadzącą.
- Surowce spożywcze, stanowiące składniki poszczególnych potraw
- Przepisy i wskazówki znajdujące się w książkach kucharskich

6. Forma oceny
Wykonawcy mogą jedynie dokonać samooceny, opowiedzieć o swej pracy. Podczas zajęć każdy może degustować potrawy i wypowiadać się na temat ich smaku, zapachu i wyglądu.

7. Ewaluacja
Po realizacji programu zajęć warsztatowych ewaluacja obejmie następujące działania:
• Obserwację uczestników zajęć podczas przygotowywania przekąsek,
• Zorganizowanie poczęstunku dla wszystkich uczestników zimowiska na terenie szkoły.

8. Tematyka zajęć
Tematyka zajęć obejmować będzie przygotowanie i degustację następujących dań:
- Spaghetti – kuchnia włoska,
- Leczo - kuchnia węgierska,
- Kugel z rodzynkami – kuchnia żydowska,
- Zupa cebulowa – kuchnia francuska,
- Zupa – krem z dyni – kuchnia francuska,
- Zapiekanka pasterza – kuchnia angielska ,
- Sałatka ziemniaczana – kuchnia niemiecka,
- Tabule – kuchnia arabska,
- Naleśniki kokosowe z bananami – kuchnia indyjska,
- Kluski śląskie – kuchnia polska
Desery:
- ciasteczka kokosowe
- gruszki pieczone w miodzie
- ciasteczka ANZAC
- ciasteczka z masłem orzechowym
- deser z jogurtu
Zajęcia warsztatowe poprzedzone będą zapoznaniem uczestników z regulaminem kuchni, przyborami i urządzeniami kuchennymi oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny przyrządzania posiłków.

9. Literatura:
A. Górska – „Dzieci gotują. Kuchnie świata”. Demart, Warszawa 2008
B. Jakimowicz – Klein – „Zupy”. Świat Książki, Warszawa 2007
A. Wolter, C. Teubner – „Specjalności kuchni światowej pyszne jak nigdy dotąd”. Wrocław 1993
http://www.kuchnia.tv/kuchnia_przepis_0-0-5071_pastel-de-nata.html
http://www.tpd-bydgoszcz.ovh.org/kulinar.html


Podsumowanie i ewaluacja
Po zrealizowaniu założeń programu uczestnicy:

1. Prezentują poznane układy taneczne na forum szkoły,
2. Wystawiają prace plastyczne,
3. Przygotowują poczęstunek.
Nauczyciele prowadzący zajęcia dokonują:
- Obserwacji uczestników podczas działań,
- Autorefleksji i oceny programu,
- Przygotowania dokumentacji fotograficznej i opublikowania jej na stronie internetowej szkoły oraz przygotowania fotoreportażu wyeksponowanego na terenie szkoły.
Na zakończenie zajęć uczestnicy otrzymają pamiątkowe dyplomy i gadżety za udział w konkursach i aktywną postawę.