Zajęcia relaksacyjne: Cztery pory roku - zima

SCENARIUSZ ZAJĘĆ RELAKSACYJNYCH DLA 6-LATKÓW

Cele ogólne:
- wdrażanie do poszanowania własnego ciała poprzez kontrolowanie swoich emocji
- ochrona układu nerwowego – nabycie umiejętności wyciszenia się i relaksacji

Cele szczegółowe:
· Dziecko:
- nie przeszkadza innym podczas wykonywania ćwiczeń
- potrafi skupić uwagę na rytmie swojego ciała
- koncentruje uwagę na konkretnych odczuciach
- współpracuje z partnerem

Metody:
- czynna – wykonywanie zadań i ćwiczeń relaksacyjnych
- słowna – słuchanie opowiadania, muzyki
- oglądowa – ilustracje z krajobrazem zimowym

Formy pracy:
- praca z całą grupą

Środki dydaktyczne:
- tekst opowiadania, kaseta magnet., wkraplacz, dzwoneczki - duży i mały, obręcze, waciki, ilustracje zimy


Przebieg zajęć:

1. Zabawa „Powitanie kroplą wody”. N. wkraplaczem daje dzieciom na prawą dłoń krople wody, po czym dziecko wita się tą dłonią z kolega siedzącym po prawej jego stronie.

2. Opowieść relaksacyjna „ Płatki śniegu”.
Idziesz do lasu na spacer. Jest zima. Drzewa liściaste są ogołocone. Możesz dostrzec jedynie zieleń jodeł. Idziesz przez chwilę, aż odczujesz na nosie płatki śniegu.
Spoglądasz w niebo i zauważasz, że ku ziemi szybują białe płatki śniegu. Nasłuchujesz o czym opowiadają. Chcą one Ci powiedzie, że pragną pokryć ziemię delikatną warstwą śniegu.
Pod tym śnieżnym przykryciem może ona odpoczywać w ciszy i obudzić się na wiosnę do nowego życia. Zamykasz oczy i przysłuchujesz się płatką śniegu. Cicho, zupełnie cicho spadają one na ziemię. Robisz wdech i wydech, wdech i wydech. Oddychasz bardzo regularnie i samodzielnie. Obserwujesz, jak płatki śniegu pokrywają powoli drzewa, krzaki i trawę. Słyszysz, jak opowiadają o dzieciach na wsiach i w miastach, które cieszą się z białego przepychu i lepią bałwany. Mówią o jeżach i świstakach, które ułożyły się do snu w swoich kryjówkach przypudrowanych bielą mrozu. Opowiadają tez o lisie, które z powodu nagłej burzy śnieżnej uciekł do jaskini niedźwiedzia. Uważnie przysłuchujesz się płatką śniegu. Każdy z nich, który spada na ziemie pozwala ci odczuć spokój. Robisz wdech i wydech, wdech i wydech. Oddychasz bardzo regularnie i samodzielnie. Powoli idziesz dalej. Na końcu lasu możesz rozpoznać pobielone śniegiem dachy domów. Wszystko jest spokojne i spokój jest także w tobie. A ponieważ jesteś całkiem wyciszony, możesz tez odczuć w sobie nowa silę. Jesteś znowu w swoim pokoju, otwierasz oczy. Powoli się podnosisz. Zaciskasz pieści i wyciągasz się. Teraz jesteś świeży i rześki.

3. Zabawa „Płatek śniegu”.
Każda para dzieci siedzi na podłodze, twarzami do siebie. Miedzy nimi znajduje się obręcz gimnastyczna z wacikiem („płatek śniegu”). Zadanie polega na tym, aby poruszać wacik przez dmuchanie, ale nie wydmuchać go poza obręcz.
Podmuch nie może być więc zbyt słaby, ani zbyt mocny. Przed jego wykonaniem dzieci powinny najpierw zrobić głęboki wdech, a potem głęboki wydech.

4. Zabawa „Dzwoneczki”
Dzieci siedzą w kręgu. N. proponuje, aby usiadły najciszej jak potrafią. Dzwonek podawany jest z rąk do rąk. Zwracamy uwagę na to, aby ruchy były delikatne i spokojne, by dzwonek nie dzwonił. To samo ćwiczenie wykonujemy z drugim dzwonkiem. Po zakończeniu zadania dzieci wypowiadają się szeptem, który dzwonek sprawił więcej trudności, a który mniej.

5. „Wyciszenie”.
Wszyscy kładą się na dywanie i dotykają ręką swojego serca. W ciszy i spokoju słuchają bicia własnego serca.