Opis i analiza programu zajęć kompensacyjno - wyrównawczych dla kl. I

§ 8 ust. 2 pkt 4 lit. c

Poszerzenie zakresu działań szkoły, a w szczególności działań szkoły dotyczących zadań dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych.

Opracowanie i wdrożenie programu własnego zajęć dydaktyczno – wyrównawczych, wspomagającego uczniów klasy pierwszej.

Opis i analiza

Czytanie, pisanie i liczenie jest skomplikowanym procesem, angażującym w wieloraki sposób czynności dziecka. Przygotowanie dziecka do opanowania czytania , pisania wymaga rozwijania i doskonalenia następujących sfer:
sfery funkcji psychomotorycznych ( sprawność analizatorów wzroku, słuchu, kinestetyczno – ruchowego, sprawność aparatu artykulacyjnego, sprawność manualna),
sfery procesów emocjonalno – motywacyjnych.
Wszystkie sfery wzajemnie się warunkują, zapewniając prawidłowy poziom czytania, pisania i liczenia.
Uczniowie, którzy z racji gorzej rozwijających się niektórych sfer swego mózgu, wykazują obniżenie poziomu analizy i syntezy oraz pamięci wzrokowej, słuchowej czy kinestetyczno - ruchowej mają trudności z nauką. Trudności te wyzwalają u ucznia brak zainteresowania nauką i niechęć do niej. Spada wiara w jego możliwości, wzrasta lęk. Uwidacznia się coraz większa rozbieżność między zadania i wymaganiami otoczenia, a możliwościami dziecka.
Rozpoznanie i usuwanie bieżących trudności w uczeniu się to jedno z podstawowych zadań współczesnej szkoły. Udzielenie tym uczniom pomocy w postaci dodatkowych zajęć już od pierwszych dni nauki, nie tylko daje im szansę na lepszy start w szkole i przyszły sukces dziecka, ale jest obowiązkiem każdego nauczyciela i rodzica. Dlatego też opracowałam „Program zajęć dydaktyczno – wyrównawczych” wspomagających ucznia klasy pierwszej. Wyżej wymieniony program realizowałam na zajęciach dydaktyczno – wyrównawczych.

Główne założenia programu:

Głównym założeniem programu było wspomaganie ucznia poprzez wyrównywanie braków i zaległości w wiadomościach i umiejętnościach z zakresu edukacji polonistycznej i matematycznej,
zajęcia te miały za zadanie wdrażać uczniów do posługiwania się zdobytymi wiadomościami i umiejętnościami w życiu codziennym.

Cele programu:

Edukacja polonistyczna:

kształtowanie sprawności w zakresie mówienia, pisania, czytania i umiejętności pracy z tekstem,
rozbudzanie motywacji do czytania tekstów z uwzględnieniem stopniowania trudności,
wdrażanie do komunikatywnego prowadzenia rozmowy na różne tematy,
wzbogacanie słownictwa,
kształtowanie wrażliwości estetycznej poprzez kontakt z twórczością dla dzieci,
przygotowanie do odbioru dzieł sztuki teatralnej, filmowej, radiowej i telewizyjnej,
przygotowanie do samokształcenia i korzystania ze środków upowszechniania informacji,
budzenie miłości do języka ojczystego.

Edukacja matematyczna:

rozwijanie zdolności poznawczych oraz logicznego myślenia,
kształtowanie rozumienia pojęcia liczby naturalnej w aspekcie kardynalnym, porządkowym i miarowym,
doskonalenie umiejętności wykonywania podstawowych działań matematycznych z użyciem różnych strategii,
wdrażanie do rozwiązywania prostych zadań tekstowych,
rozróżnianie podstawowych figur geometrycznych.

Realizacja programu:

Program realizowałam z uczniami mojej klasy w czasie zajęć dydaktyczno – wyrównawczych w roku szkolnym 2006/2007 w wymiarze dwóch godzin tygodniowo.
W zajęciach uczestniczyło sześcioro uczniów.
W pierwszych miesiącach dzieci za pomocą zabaw, gier, układanek i kolorowanek wykonywały przede wszystkim ćwiczenia kształtujące sprawność manualną, spostrzeżenia wzrokowe, orientacje przestrzenną, percepcję słuchową, koordynację wzrokowo – słuchową. Dodatkowo na każdych zajęciach utrwalały poznane litery. Łączyły je w sylaby, pierwsze wyrazy, które pisały i czytały. Rozpoznawały cyfry, przeliczały i wykonywały proste obliczenia, często z użyciem konkretów. Do ćwiczeń tych uczniowie wykorzystywali sporządzone przeze mnie karty pracy. W drugim półroczu uczniowie doskonalili umiejętność czytania i pisania prostych zdań i tekstów oraz poprawnego wypowiadania się. Doskonalili technikę rachunkową, rozwiązywali zadania z treścią, mierzyli i odważali.
Chcąc osiągnąć zamierzone cele stosowałam różnorodne metody, od tradycyjnych po bardziej nowatorskie, aktywizujące. Często na zajęciach wykorzystywałam formy zabawowe i pracę z komputerem. Przeplatałam je typowymi ćwiczeniami, co sprzyjało prawidłowej koncentracji uwagi. Starałam się zauważać i chwalić najmniejsze postępy dzieci. To mobilizowało je do lepszej pracy.

Ewaluacja programu:

Skuteczność moich działań sprowadzałam poprzez stosowanie testów Jana Konopnickiego, sprawdzianów oraz wypełniając arkusz spostrzeżeń na koniec roku szkolnego. Poprzez podsumowanie wyników stwierdziłam, że uczniowie systematycznie poprawiali umiejętność czytania, pisania i liczenia. Zaobserwowałam, że dzieci mniej denerwują się podczas głośnego czytania, czytają chętniej, płynniej, w szybszym tempie. Zazwyczaj rozumieją czytany po cichu tekst. Piszą staranniej, nadążają za tempem pisania w klasie. Potrafią zredagować krótką wypowiedź. Robią mniej błędów w pisaniu. Sprawniej liczą i rozwiązują zadania matematyczne. Zauważyłam, że uczniowie chętniej też zgłaszają się podczas zajęć z klasą.
Widząc pozytywne efekty prowadzonych przeze mnie zajęć i wiedząc, że uczęszczają na nie głównie uczniowie zaniedbani przez środowisko rodzinne, postanowiłam, że
Analiza efektów wynikających z wdrożenia programu:

realizacja programu umożliwiła dzieciom opanowanie podstawowych umiejętności czytania, pisania i liczenia, oraz pozwoliła wyrównać braki w wiadomościach i umiejętnościach uczniów,
prowadzone zajęcia przyczyniły się do eliminowania niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji,
dzięki systematycznym ćwiczeniom kształtującym i utrwalającym umiejętności czytania, pisania i liczenia uczniowie nabierali większej pewności siebie na zajęciach lekcyjnych,
zajęcia wzmacniały wiarę we własne siły i możliwości,
atmosfera panująca na zajęciach w mniejszej grupie sprzyjała większej aktywności dzieci,
chcąc zachęcić uczniów do lepszej pracy gromadziłam i stosowałam ciekawe formy i metody pracy między innymi zabawy i gry dla dzieci z trudnościami w czytaniu, pisaniu i liczeniu,
samodzielnie opracowywałam karty pracy dla uczniów, sprawdziany i prezentację multimedialną o porównywaniu różnicowym,
opracowane materiały wzbogaciły bazę pomocy dydaktycznych nauczycieli nauczania zintegrowanego i szkoły,
byłam zadowolona ponieważ dzieci chętnie uczestniczyły w zajęciach i same zauważyły, że zrobiły wielkie postępy,
uzyskałam satysfakcję z własnych przedsięwzięć dydaktycznych.

Uważam, że swój program zrealizowałam i osiągnęłam założone cele. Prowadzenie zajęć takiego rodzaju dało mi wiele satysfakcji i zadowolenia. Poprzez wyżej wymienione przedsięwzięcie zdobyłam uznanie dyrekcji szkoły. Zamierzam kontynuować te działania, by dalej wspierać uczniów mających problemy z nauką.