Środki audiowizualne w procesie nauczania języka angielskiego

Charakterystyczną cechą nauk pedagogicznych, a zwłaszcza dydaktyki jest poszukiwanie coraz doskonalszych i efektywniejszych koncepcji, form i metod kształcenia. Przy ogromnym tempie życia coraz mniej czasu jest na czytanie, co determinuje konieczność dokonywania zmian w dotychczasowym sposobie nauczania uczenia się. Słowo pisane już dawno przestało być wyłącznym środkiem masowego oddziaływania i komunikowania się. W bogatej literaturze pedagogicznej przedstawiono wiele koncepcji nauczania, jakie ukształtowały się w wyniku dociekań teoretycznych, badań empirycznych, poszukiwań i doświadczeń nauczycieli. Spośród koncepcji dydaktycznych ciągle mało znana jest idea wykorzystania środków audiowizualnych w procesie nauczania uczenia się. Do środków tych zaliczamy przede wszystkim telewizję, film i komputer. Dzięki nim już od dłuższego czasu realizuje się różnego rodzaju programy oświatowe, przy czym niemało miejsca poświęca się w tych programach zagadnieniom omawianym w szkole podstawowej i średniej. Zagadnienia te są na ogół bardzo starannie przygotowywane przez redakcje programów pedagogicznych radia i telewizji, a więc ich wykorzystanie w toku pracy dydaktyczno-wychowawczej jest ze wszech miar wskazane, a niekiedy wręcz konieczne. Programy oświatowe radia i telewizji mogą oczywiście spełniać różne funkcje dydaktyczne. W niektórych przypadkach można z nich korzystać jako ze źródła nowych dla uczniów wiadomości, kiedy indziej natomiast będą służyły systematyzowaniu i utrwalaniu materiału już opracowanego w szkole. Oprócz nowości niosą one za sobą takie wartości jak dostępność, szybkość przekazu, oddziaływanie na nasze receptory. Zdobywanie informacji przez uczniów odbywa się w języku działań, na skutek stosowania środków czynnościowych czyli naturalnych przedmiotów i modeli , w języku obrazów wizualnych i słuchowych oraz w języku symbolicznym przez komunikaty słowne i graficzne. Ta wielość bodźców działających na uczącego się powoduje uruchomienie wielorakich rodzajów aktywności, a więc aktywności spostrzeżeniowej, manualnej, intelektualnej, emocjonalnej. Jeżeli wykorzystaniu tych środków towarzyszy odpowiednia organizacja zajęć i metodyczne ich stosowanie to zostają stworzone szczególne warunki do optymalizacji procesu kształcenia, a praca dydaktyczno-wychowawcza zyskuje na atrakcyjności i efektywności. Jednakże podkreślić należy, że nawet najdoskonalsze środki techniczne nie powinny i nie mogą wyeliminować innych środków. Nadmierne używanie środków audiowizualnych może stawiać uczniów w pozycji biernych widzów i słuchaczy, co może ograniczyć ich intelektualną i działaniową aktywność.