Scenariusz pasowania uczniów kl.I na "Rycerzy książki"

Prowadzący – nauczyciele bibliotekarze – witają przybyłych: dyrekcję, uczniów klas I – III z wychowawcami i wyjaśniają cel spotkania – przyjęcie uczniów klas pierwszych w poczet rycerzy książki i wynikające z tego prawa i obowiązki.

PROWADZĄCY I
Zapraszamy wszystkich do obejrzenia przedstawienia przygotowanego przez starszych uczniów.
Pierwszoklasiści, słuchajcie uważnie tego, co będzie mówiła książka, bo aby zostać pasowanymi będziecie musieli odpowiedzieć na pytania dotyczące jej wypowiedzi.

Jedna dziewczynka jest przebrana za bibliotekarkę, jeden z chłopców nosi strój Plastusia. Dziewczyn¬ka mówiąca głosem książki powinna trzymać przed sobą wykonaną z tektury makietę otwartej książki. Pozostałe dzieci są ubrane w zwykłe, codzienne stroje. Bibliotekarka przechodzi przez hol i przywołuje biegające dzieci, które groma¬dzą się wokół jej biurka. Z boku stoi regał lub wisi półka z książkami, obok której stanie dziewczynka-książka. Należy również przygotować miecz do pasowania, legitymacje i Księgę Rycerzy Książki.
BIBLIOTEKARKA:
No, już na dziś dość biegania!
Niech tu nisko siądzie Hania,
Julcia z lalką wyżej trochę,
Na kolana wezmę Zosię,
Bo Zosieńka jeszcze mała...
No i będę wam czytała.
O czym chcecie?
DZIEWCZYNKA 1:
Ja chcę bajkę,
Jak to kotek palił fajkę!
DZIEWCZYNKA 2:
A ja chcę o szklanej górze,
Gdzie to rosną złote róże!
DZIEWCZYNKA 3:
A ja chcę o jędzy babie,
Co ma malowane grabie!
CHŁOPIEC 1:
A to ja chcę o tym smoku,
Co to pękł z jednego boku!
BIBLIOTEKARKA:
Ejże! Co wam przyjdzie z bajki?
Czy to koty palą fajki?
Na cóż by się zdały babie jakieś malowane grabie?
Czy kto widział złote róże? Czy kto był na szklanej górze?
Przecież wam wiedzieć będzie miło,
Co się u nas wydarzyło. Posłuchajcie...
W pobliżu Kruszwicy
Żył Piast w cudnej okolicy...
Miał syneczka...
DZIECI:
Wiemy! Wiemy!
BIBLIOTEKARKA:
— No i chcecie?
DZIECI:
Chcemy! Chcemy!
(na podst. M. Konopnicka: Czytanie)
DZIEWCZYNKA 1:
Proszę pani! My już sami wiele książek przeczytamy, a w nich mnóstwo opowieści najróżniejszej treści? Pani w szkole zapisała nas do biblioteki. Wszyscy z tego bardzo się cieszymy, a najbardziej Kinga, gdyż

„— Kinga zjada
wszystkie książki"
— powiedziała nasza pani...
Czy rozumieć trzeba przez to,
że je łyka
z obrazkami?
Czy je zjada
na śniadanie,
Czy na obiad
lub na deser?
Czy
popija je
kompotem,
czy je smaży
albo piecze?
Na wycieczce
plecak Kingi
taki wielki był
jak góra!
Zapomniała
o prowiancie,
pamiętała
- o lekturach!
- Czy ratować więc
okładki,
spis rozdziałów,
każdą stronę?
Nie.
Podobno
wszystkie książki
bardzo „lubią być zjedzone"...
(W. Faber: Czytelniczka — fragm.)
( Wchodzi TOSIA z PLASTUSIEM)
DZIEWCZYNKA 2:
O, przyszła Tosia z Plastusiem! Proszę, wejdźcie i usiądź¬cie z nami, właśnie o książkach sobie opowiadamy.
PLASTUŚ:
To dobrze trafiliśmy. Dziś akurat pomagałem Tosi wypożyczać książki, bo nasza szkoła to ma własną biblio¬tekę. Ta biblioteka to jest chyba z pięć razy większa od naszego piórnika. Wszystkie książki są bardzo ciekawe. Niektóre są bez obrazków, ale inne to mają takie śliczne rysunki, że chciałbym je cały dzień oglądać!
TOSIA:
Dzisiaj przyszedł jeden chłopiec, Antek, i zwrócił książkę bez okładki. Bardzo się gniewałam i mówiłam, że nie wolno z książek zdejmować okładek, bo się niszczą, bo te książki są dla wszystkich i wszyscy o nie dbać muszą.
DZIEWCZYNKA 3:
O, to książka z naszej biblioteki. Pożyczyłam ją dzisiaj, ale nie mogę jej przeczytać, bo brak w niej kartek, ma pełno plam i jest podarta.
KSIĄŻKA:
Jestem książką z dużej szafy.
Wszyscy mówią, żem ciekawa,
więc mnie ciągle ktoś pożycza,
lecz nie cieszy mnie ta sława.
Miałam papier bielusieńki,
ślady na nim Marka ręki.
Pozaginał Jaś mi rogi,
Jacek na mnie kładł pierogi.
Krzyś, ze swym zwyczajem zgodnie,
trzymał mnie aż trzy tygodnie.
Narysował na okładce
Staś diabełka, małpkę w klatce.
Anka, Mirkaa siostra mała,
ta mi kartki dwie wyrwała.
Cóż mi z tego, żem ciekawa,
dłużej żyć tak nie potrafię.
Nie będziecie mnie szanować,
to się na klucz zamknę w szafie!
(na podst. J. Huszcza: Skarga książki)

DZIEWCZYNKA 2:
(podchodzi do książki i pociesza ją)
Nie martw się. Dziś rycerzami ksiązki staną się uczniowie klasy Ia i Ib. Oni na pewno wiedzą, czego nie wolno robić z książką. Zresztą zaraz ich oto zapytamy.

PROWADZĄCY II
Proszę o wystąpienie na środek uczniów klas pierwszych. Powiedzcie, czego nie wolno robić z książką? Jak należy się z nią obchodzić?

Uczniowie udzielają odpowiedzi.

PROWADZĄCY I
Doskonale. Zdaliście egzamin. Zanim zostaniecie pasowani musicie jeszcze złożyć przyrzeczenie. Przeczytam jego treść, a wy na koniec powiecie: „Przyrzekamy.”
My – uczniowie klasy pierwszej Zespołu Szkół w Smołdzinie uroczyście przyrzekamy:
- być pilnymi czytelnikami naszej biblioteki szkolnej,
- szanować wypożyczone książki,
- uczyć się i wykorzystywać dla swojego rozwoju wiedzę w nich zawartą,
- być wiernymi rycerzami książki.

UCZNIOWIE
Przyrzekamy.

PROWADZĄCY II
Przystępujemy do ceremonii pasowania. Wyczytana osoba podchodzi do pani bibliotekarki, klęka na prawe kolano. Pani, dotykając waszego ramienia mieczem pasuje was na rycerzy książki. (mówi za każdym razem Pasuję cię na rycerza książki). Następnie podejdziecie do mnie i odciskiem palca podpiszecie się pod złożonym przed chwilą przyrzeczeniem, które zostanie wpięte do Księgi Rycerzy Książki. Dostaniecie także specjalną legitymację czytelnika (zob. załączony wzór).

Po zakończeniu pasowania:

PROWADZĄCY I
Jesteście już pełnoprawnymi czytelnikami naszej biblioteki. Zapraszamy do częstego z niej
korzystania. Przychodząc do biblioteki, przynoście otrzymane legitymacje.(omówienie ich budowy) Za każdą wypożyczoną książkę wbijemy wam do nich specjalną pieczątkę. Osoba, która zbierze najwięcej pieczątek, czyli przeczyta najwięcej książek, zostanie na koniec roku wyróżniona nagrodą.
Dziękujemy wszystkim za przybycie i jeszcze raz zapraszamy wszystkich uczniów, nie tylko pierwszaków, do korzystania z biblioteki.

(Do opracowania scenariusza wykorzystano fragment inscenizacji z "Biblioteki w szkole" nr 2 z 1994r.)