Apel z okazji Święta Niepodległości

Dziecko 1
Dzisiaj wielka jest rocznica –
Jedenasty Listopada!
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
hołd wdzięczności Polska składa.
Im to bowiem zawdzięczamy
wolność – polską mowę w szkole.
to, że tylko z ksiąg historii
poznajemy dziś niewolę.
Uroczyście biją dzwony,
w mieście flagi rozwinięto...
i me serce się raduje,
że obchodzę Polski święto.

Wysłuchanie utworu muzycznego – F. Chopin: Polonez A-dur (z wyciszeniem końcowej części).

Dziecko 2
Opowiedz nam, moja Ojczyzno
Jak matka dzieciom ciekawym
O latach znaczonych blizną
Na wiekach chwały i sławy.

Dziecko 3
O wojach mieszka nam powiedz,
o słupach nad Odrą stawianych.
Niech niesie twoją opowieść
wiatr halny i morskie szkwały.

Dziecko 4
Matczynej ucz nas miłości,
Jak ojciec w życie wprowadzaj,
Nie żałuj serdecznej troski,
Za trudy szczodrze nagradzaj.

Dziecko 5
Biel śniegu i żar czerwieni
I orły dumne, piastowskie,
To wieczne symbole tej ziemi
Najbliższej sercu, bo polskie!

Dziecko 6
Wytłumacz nam, tak jak umiesz,
Skąd czerwień i biel sztandarów.
Niech ludzie żyją tu dumnie,
Że taki wydał ich naród. (Janusz Szczepkowski-„Opowiedz nam Ojczyzno”)

Dziecko 7
Niepodległość to niezależność jednego państwa od innych państw. Polska nie zawsze była krajem niepodległym. Ponad 200 lat temu sąsiedzi Polski – Rosja, Prusy i Austria – podzielili pomiędzy siebie jej ziemie.

Dziecko 8
Nasze państwo było zbyt słabe, aby się obronić. Na prawie 123 lata zostało wykreślone z mapy Europy, a Polacy stali się poddanymi innych państw. Okres ten nazywamy zaborami.

Dziecko 9
Polacy nie mogli się pogodzić z utratą wolności, dlatego w różny sposób walczyli o swoją niepodległość: organizowali powstania zbrojne, bronili polskiej mowy, pamiętali o bohaterach narodowych.

PIEŚŃ – „Piechota”
Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój,
Nie noszą ni srebra, ni złota,
Lecz w pierwszym szeregu podążą na bój
Piechota, ta szara piechota.

Maszerują chłopcy, maszerują,
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewa salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!

Idą, a w słońcu kołysze się stal,
Dziewczęta zerkają zza płota,
A oczy ich dumnie utkwione są w dal,
Piechota, ta szara piechota.

Maszerują chłopcy, maszerują,
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewa salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!

Dziecko 10
11 listopada 1918 roku – dzięki Legionom Polskim Józefa Piłsudskiego – Polska znów stała się wolnym krajem. Na pamiątkę tego wydarzenia 11 listopada obchodzimy Święto Niepodległości.

Dziecko 11
Tego też dnia, swoje święto obchodzi nasza szkoła, której to właśnie 11 listopada 1988 roku nadano imię Józefa Wybickiego, który wraz z Janem Henrykiem Dąbrowskim organizował Legiony Polskie we Włoszech, a w 1979r. napisał Mazurka Dąbrowskiego – obecny hymn Polski.

PIEŚŃ – „I Brygada”
Legiony to żołnierska nuta,
Legiony to straceńców los.
Legiony to żołnierska buta,
Legiony to ofiarny stos.

My pierwsza brygada
Strzelecka gromada.
Na stos rzuciliśmy
Nasz życia los,
Na stos, na stos!

O, ileż mąk, ileż cierpienia,
A ileż krwi, wylanych łez,
Pomimo to nie ma zwątpienia,
Dodawał sił wędrówki kres.
My pierwsza brygada...

My pierwsza brygada
Strzelecka gromada.
Na stos rzuciliśmy
Nasz życia los,
Na stos, na stos!

Dziecko 12
Wstali strzelcy, legioniści na twe zawołanie,
Dziś zwycięstwo nam się ziści,
Polska zmartwychwstanie.
Marsz, marsz Piłsudski, prowadź
na bój krwawy!
Za twoim przewodem wejdziem do Warszawy!!

Dziecko 13
Ojczyzna wolna, znowu wolna!
Tak bije serce, huczą skronie!
A Biały Orzeł w słońcu kwiatów
przyleciał, by go ująć w dłonie.

Dziecko 14
Zawsze był z nami – ptak wspaniały,
choć czasem ktoś odszedł daleko...
Bronił tej ziemi, bo ją kochał
sercem pokoleń już od wieków.

Dziecko 15
Dziś w całej Polsce brzmi Mazurek...
Dziś radości kanonada!
Witamy wszyscy Niepodległość
i Jedenasty Listopada...

Dziecko 16
Co ja uczynić mam Polsko dla Ciebie,
Ja, com nie walczył przeciwko niewoli
Com się wychował na wolnych zbóż chlebie
Dziś, gdy Twe skronie blask chwały okolił?
Już wiem! Przestrzennie pierś moją rozszerzę
By Cię objęła, i umysł poświęcę
Dla twego dobra – i te słabe ręce
Dla Ciebie, Polsko, składam dziś w ofierze.

Kto ty jesteś? — Polak mały.
Jaki znak twój? — Orzeł biały.
Gdzie ty mieszkasz? — Między swemi.
W jakim kraju? — W polskiej ziemi.
Czym ta ziemia? — Mą ojczyzną.
Czym zdobyta? — Krwią i blizną.
Czy ją kochasz? — Kocham szczerze.
A w co wierzysz? — W Polskę wierzę.
Coś ty dla niej? — Wdzięczne dziecię.
Coś jej winien? — Oddać życie.

Dziecko 17
11 listopada, to symbol miłości ojczyzny, walki o wolność, wiary i zwycięstwa.
Za chwilę odśpiewamy hymn państwowy, stojąc na baczność, zachowując powagę i spokój. Oddając szacunek symbolom narodowym, oddajemy go wszystkim Polakom, tym, którzy odeszli i tym, którzy żyją obecnie. Wasi dziadkowie pamiętają czasy, gdy za śpiewanie hymnu można było stracić życie.
Do hymnu!