Przyczyny powstawania wad postawy ciała

W obecnych czasach jednym z warunków prawidłowego rozwoju i zdrowia dziecka jest sprawa jego prawidłowej postawy ciała. Mimo, że odchylenia od normy zdrowotnej nie eliminują dziecka z placówki przedszkolnej czy szkolnej, to jednak zmniejszają jego sprawność oraz ograniczają wybór dalszej nauki i przyszłego zawodu – a więc rzutują na całe jego życie. Należy sobie zdać sprawę z faktu, iż część odchyleń od normy zdrowotnej, nie wyrównana w wieku rozwojowym, ujawnia się w późniejszych okresach życia w postaci trudnej do leczenia, a często wymagającej skomplikowanych zabiegów chirurgicznych.

Warunki w jakich żyjemy, mają największy wpływ na organizm dziecka. Niestety nie sprzyjają one zdrowemu rozwojowi. Niedostatek ruchu, komputery dostępne niemal w każdym domu, telewizja, zanieczyszczenia środowiska powodują, że nasze dzieci nie rosną i nie rozwijają się prawidłowo. Mała aktywność ruchowa sprawia, że mięśnie są słabsze, a układy krążenia i oddechowy są mniej wydolne. Organizm dziecka staje się przez to bardziej podatny na niekorzystne zmiany. Wynikiem tego w zakresie narządu ruchu jest przeciążenie kręgosłupa, a co za tym idzie powstawanie różnorodnych wad postawy.

Wyróżnia się dwie zasadnicze grupy przyczyn powstawania wad postawy:
- o pochodzeniu wewnątrzustrojowym, czyli predyspozycje wrodzone, wyrażające się wiotkością stabilizatorów układu ruchu, zaburzeniami czynności chrząstek wzrostowych, zaburzeniami równowagi mięśniowej
- o pochodzeniu zewnętrznym: nieprawidłowe warunki i tryb życia.

Istnieje duża grupa przyczyn, które powodują, że dziecko nabywa wadliwą postawę podczas pobytu w domu, przedszkolu czy szkole. Należą do nich:
1) niedbała postawa przy siedzeniu (czytanie, pisanie, jedzenie, zabawa), zła pozycja w czasie snu (zwijanie się w kłębek) itp.
2) Noszenie ciężarów po jednej stronie tułowia
3) Jednostronne, długotrwałe zajęcia asymetryczne (gra na skrzypcach)
4) Ciężka i jednostronna praca fizyczna, zwłaszcza w okresie dojrzewania
5) Stałe pochylenie lub rotacja głowy, spowodowana np. wadami wzroku czy słuchu.

Do zewnętrznych przyczyn powstawania wad postawy a jednocześnie do największych niebezpieczeństw, na które organizm dziecka nie jest dostatecznie uodporniony, zalicza się siedzący tryb życia i jednostajność pozycji. Na 12-15 godzinny dzień dziecka przeciętnie 4-7 godzin siedzi ono w szkole, 2-4 godziny odrabia lekcje, około 3 godzin odpoczywa również w pozycji siedzącej a około 1 godzinę przeznacza na spożywanie posiłków.

Postawę ciała kształtuje również środowisko, w którym najistotniejszą rolę odgrywa dom, przedszkole czy szkoła. Oddziaływanie domu na organizm dziecka przypada szczególnie na okres niemowlęcy i wczesne dzieciństwo, czyli wtedy gdy ciało dziecka jest jeszcze bardzo plastyczne i podatne na wpływy zewnętrzne.
Jedną z głównych przyczyn powstawania wad postawy u dzieci w tym okresie jest nieuświadomienie rodziców, co do stosowania odpowiednich metod i środków wychowawczych. Często widzimy matkę noszącą dziecko tylko na jednej ręce. Jego kręgosłup ulega wtedy lekkiemu skrzywieniu bocznemu. Również prowadzenie dziecka zawsze za jedną i tę samą rękę kształtuje wadliwą postawę.
Także nieprzemyślany dobór zabawek i przyborów może przeciwdziałać prawidłowemu kształtowaniu się postawy. Przyjrzyjmy się chociaż zabawie hulajnogą, gdzie ciało dziecka jest wygięte w nienaturalny sposób.
Problemem okazuje się nieodpowiednie odżywianie, czy wręcz niedożywienie dzieci, co powoduje osłabienie siły oraz wydolności mięśniowej, upośledzenie oddychania a często krzywice i anemie. Objawem nie zawsze dobrego odżywiania jest otyłość. Może ona być następstwem mało ruchliwego trybu życia przy prawidłowym dostarczaniu surowców energetycznych, lub też jednostronnego odżywiania się, a także zaburzeń hormonalnych. Otyłość zarówno u dziecka jak i dorosłego powoduje przeciążenie układów ruchu i krążenia.
Złe nawyki, tzn. nieprzestrzeganie zasad higieny, odpoczynku i snu, nieodpowiednio dobrane obuwie i ubranie – to kolejne przyczyny sprzyjające powstaniu wad postawy.
Kolejny problem to warunki szkolne. Dziecko wtłoczone w ławkę, często nie odpowiadającą wymiarami do wzrostu, przez co nie zawsze dysponuje potrzebną mu ilością miejsca. W tej siedzącej pozycji pozostaje przez kilka godzin, zajęty pracą umysłową, a w najgorszym przypadku wielogodzinną grą na komputerze, czy też oglądaniem telewizji. Jednostronność owego siedzącego trybu życia w połączeniu z objawami znużenia, wywołanego wysiłkiem umysłowym, powoduje nawykową wadliwą postawę. Dziecko ma opuszczoną głowę, barki wysunięte ku przodowi, zapadnięta klatka piersiowa, plecy przygarbione o szeroko rozstawionych łopatkach.
Przykurczone mięśnie piersiowe, słabe i rozciągnięte mięśnie grzbietu nie są w stanie zabezpieczyć prawidłowego ustawienia kręgosłupa, właściwego kształtu i należytej ruchomości klatki piersiowej.
Również przerwy w wielu przypadkach dziecko spędza w sposób nieprawidłowy: nieśmiałe zazwyczaj stoi, ruchliwe – biega. Podobnie w przedszkolu, gdzie dziecko dużo czasu spędza na zabawie, w niekontrolowanej pozycji, z nogami szeroko rozciągniętymi przy pupie, w wyniku czego zniekształceniu ulegają biodra oraz kończyny dolne.
Niekorzystny wpływ na prawidłową postawę wywierają również przyczyny natury psychicznej: przygnębienie, zahukanie, co często zauważa się u dzieci wychowujących się w nieodpowiedniej atmosferze domowej, a także przejściowe osłabienie po przebytych chorobach.



Rozpatrując wyżej wymienione zagadnienia należy podkreślić, że zaniedbanie w pierwszych latach (przed-) szkolnych zabiegów nad wzmocnieniem mięśni tułowia daje w krótkim czasie opłacone rezultaty w postaci posuniętej nieraz do kalectwa deformacji postawy.
Skutki niekorygowanych wad postawy, poza względami estetyki, zmniejszają sprawność nie tylko narządu ruchu, lecz także krążenia i oddychania oraz sprzyjają przeciążeniom doprowadzającym do szybszych zmian zwyrodnieniowych, np. bólów krzyża. Dlatego należy im zapobiegać, a jeżeli już powstały, skutecznie korygować.

BIBLIOGRAFIA
1. Bąk S., Postawa ciała, jej wady i leczenie. Warszawa 1965, PZWL
2. Bondarowicz M., Owczarek S.: Zabawy i gry ruchowe w gimnastyce korekcyjnej, Warszawa 1977,CRZZ
3. Dziak A.: Bóle krzyża, Warszawa 1994, PZWL
4. Ignasiak Z., Janusz A., Jarosińska A.: Anatomia człowieka, Wrocław 1999, AWF
5. Kasperczyk T: Wady postawy ciała, diagnostyka i leczenie, Kraków 2002, KASPER
6. Kasztura K., Łęczyński J.: Abecadło postępowania korekcyjnego, Warszawa 1999, Sport i Zdrowie.
7. Kołodziej J., Kołodziej K, Momola I.: Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna w szkole, Rzeszów 1996, FOSZE.
8. Kuś W.: Dziecko z wadą postawy, Warszawa 1980, CRZZ
9. Kutzner – Kozińska M., Wlaźnik K.: Gimnastyka korekcyjna dla dzieci 6-10 letnich, Warszawa 1988, WsiP
10. Owczarek S.: Atlas ćwiczeń korekcyjnych, Warszawa 1988, WSiP
11. Owczarek S., Gimnastyka przedszkolaka, Warszawa 2001,
12. Pokora T., Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna, Wałbrzych 2002, WPWSZ
13. Romanowska A., Konspekty zajęć gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej, Płock 2000, wyd. „KOREPETYTOR”
14. Sieniek Cz., Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna. Poradnik metodyczny, starachowice 2003, „HELVETICA”
15. Wielgus S., Prawidłowa postawa , zdrowie i piękno, Gdańsk 2004, wyd. stanisław Wielgus
16. Wlaźnik K., Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczycieli, warszawa 1999, wyd. Juka

.........................

www.przedszkole-sycow.edu.pl