Prezentacja multimedialna w nauczaniu zintegrowanym

Efektywność działań edukacyjnych uzależniona jest od wielu czynników i podmiotów, wśród których najważniejsze miejsce zawsze zajmują nauczyciele. Współcześnie nauczyciel staje się konsultantem i animatorem procesu kształcenia.
Jeśli współczesna szkoła i jej nauczyciele chcą przygotować swoich uczniów do życia w nowym społeczeństwie to niezależnie od szczebla kształcenia, muszą mówić o nowych technologiach, stosować je, uczyć je rozumieć i właściwie się nimi posługiwać. Poprzez wprowadzenie nowych metod i form kształcenia muszą przygotować swoich wychowanków do życia w nowej społeczności.
Dla dzieci w młodszym wieku szkolnym zabawa i gry edukacyjne stanowią skuteczną metodę stymulującą aktywność twórczą, poznawczą i społeczno - emocjonalną. Są doskonałym środkiem pobudzającym i jednocześnie rozwijającym wszystkie sfery osobowości: psychiczną, intelektualną, społeczną i fizyczną.
Zabawa jest istotnym czynnikiem rozwoju psychicznego dziecka, formą poznawania rzeczywistości i uczenia się w przyjemnej atmosferze. Uczenie się przez zabawę wyzwala ciekawość i zainteresowanie, wzbudza motywację do wykonywanych zadań szkolnych i wpływa na rozwijanie twórczych postaw poznawczych dzieci. Zabawowe formy uczenia się przyczyniają się do podtrzymania koncentracji uwagi, pamięci spostrzeżeniowo - wzrokowej i słuchowej. Aktywność dziecka poprzez zabawę jest bardzo pomocna w rozwijaniu zdolności dostrzegania znaczących elementów obserwowanych zdarzeń, wskazywaniu zależności i związków przyczynowo - skutkowych. Szczególne znaczenie mają zabawy poznawcze, które sprzyjają rozwijaniu zdolności ogólnych oraz wzbudzają rozwój procesów motywacyjno - emocjonalnych. Zabawy ułatwiają wytwarzanie pozytywnej motywacji, przy której uczeń chętnie podejmuje się wykonania zadania, ponieważ czerpie z tego satysfakcję.
Dziecko w wieku wczesnoszkolnym potrzebuje wielu bodźców, tj. obrazów, dźwięków, które uatrakcyjniają pracę i przyciągają uwagę. Komputer, czyli również prezentacja multimedialna jako środek dydaktyczny wykorzystywany na lekcjach, daje możliwość manipulowania tymi obrazami, przekształcania ich z możliwością szybkiej korekty. Dzięki nim dziecko doskonali sprawność manualną, rozwija pamięć, spostrzegawczość, umiejętność logicznego i kreatywnego myślenia. Element zabawy w prezentacjach multimedialnych sprawia, że zostaje bezwiednie wciągnięte do nauki czytania, pisania, czy liczenia.
Szczególne znaczenie mają zabawy poznawcze, które sprzyjają rozwijaniu zdolności ogólnych oraz pobudzają rozwój procesów motywacyjno - emocjonalnych.

Z tych względów metody zabawowe występujące również w prezentacji multimedialnej są szczególnie przydatne w pracy z uczniami mającymi trudności w nauce. Mogą być z powodzeniem stosowane zarówno na zajęciach lekcyjnych, jak i pozalekcyjnych np. korekcyjno – kompensacyjnych. Pełnią funkcje terapeutyczną, pomagając odreagować stresy i niepowodzenia szkolne i pozaszkolne. Dostosowane do poziomu intelektualnego dziecka, pozwalają mu również zwiększyć poczucie własnej wartości, przeżyć sukces, uwierzyć w siebie.
Zabawy dydaktyczne stanowią ważny środek wpływający na ukształtowanie odpowiednich postaw wobec nauki, przyczyniając się do minimalizowania trudności i niepowodzeń szkolnych uczniów. Najważniejsza rola zabaw polega na wzbudzaniu w dzieciach entuzjazmu. Różnorodne zadania i ćwiczenia realizowane w formie zabaw i gier dydaktycznych mogą zatem stać się dla dzieci źródłem sukcesów i pożądanych wyników. Tym wynikiem, który dziecko chce osiągnąć może być rozwiązanie rebusu, krzyżówki czy łamigłówki. Od momentu zrozumienia przez dziecko zadania i podjęcia jego realizacji zabawa staje się środkiem aktywizującym sferę poznawczą i społeczno - emocjonalną. Podczas gier i zabaw dzieci przyswajają sobie różne reguły, zapamiętują je i stosują w odpowiednim momencie. Dotyczy to zwłaszcza zapamiętywania trudnych i nie lubianych przez dzieci reguł gramatycznych, ortograficznych czy matematycznych. Dzięki zabawom i grom dydaktycznym reguły te są przez dzieci
lepiej i łatwiej zapamiętywane.
W przygotowanych prezentacjach multimedialnych narrator często rozmawia z dzieckiem lub oprowadza podpowiadając, jeśli polecenie nie zostało zrozumiane. Występuje tu także reakcja na jego błędy lub sukcesy (oklaski), chwali i zachęca do zabawy.

Aby zabawa dzieci szkolnych była w pełni wartościowa, musi być skierowana na osiągnięcie określonych celów, a ich osiąganiu towarzyszyć powinien coraz znaczniejszy wysiłek, mający cechy pracy. Wartościowa zabawa – to działalność, w toku której dziecko powinno się trudzić, jeśli chce, podobnie jak w trakcie pracy, pokonać przeciwności, osiągnąć zamierzone cele. Zatem wartość zabawy jest tym większa, im bardziej wyzwala inicjatywę i pomysłowość dziecka, im pełniej pochłania jego siły umysłowe i uczucia.
Zabawy dzieci najczęściej dzielimy na zabawy ruchowe, tematyczne, konstrukcyjne i dydaktyczne.
Duże znaczenie mają także zabawy konstrukcyjne, które rozwijają sprawność manualną dziecka (niezbędną w opanowaniu umiejętności pisania), wyobraźnię przestrzenną, pomysłowość i zmysł estetyczny. A ponieważ ich istotą jest scalanie elementów i ich rozkład (analiza i synteza manipulacyjna) - stanowią niezbędne przygotowanie do opanowania umiejętności czytania. W odróżnieniu od zabaw ruchowych i tematycznych, zabawy konstrukcyjne podejmowane są przez dzieci raczej indywidualnie. Powinny bawić się w nie dzieci wykazujące niski poziom sprawności manualnych oraz mające trudności w skupieniu uwagi.
Przy końcu okresu przedszkolnego, a zwłaszcza w wieku 7 - 10 lat, ulega zmianie forma i treść dziecięcych zabaw. Ze względu na wzrastającą pobudliwość intelektualną oraz ciekawość - wśród dzieci szkolnych wyraźnie wzrasta zapotrzebowanie na gry i zabawy umysłowe.
Z chwilą przekroczenia progu szkoły coraz bardziej dominującą formą aktywności dziecka staje się nauka. Sprostanie obowiązkom szkolnym, to dla niego niełatwe zadanie. Żądne zabawy, ruchu – unieruchomione w ławce – z trudem poddaje się rygorom szkoły. Poza tym szkoła, do której po raz pierwszy przychodzą dzieci stanowi dla nich nowe, nieznane środowisko. Dzieci te, a w szczególności pierwszoklasiści nie są przygotowani w pełni do podjęcia nauki w szkole. Dlatego też należy wprowadzić odpowiednie metody, formy i środki dydaktyczne, które powinny wspomagać uczenie się, łagodząc częściowo przekroczenie trudnego często progu miedzy przedszkolem, a szkołą. Jedną z takich form zachowania łączności między wychowaniem przedszkolnym, a nauczaniem zintegrowanym stanowią właśnie gry i zabawy dydaktyczne. Wprowadzenie gier i zabaw na lekcjach mobilizuje uczniów do aktywności, wdraża do współdziałania w grupie, udzielania pomocy słabszym. Podczas zabawy d
ziecko o wiele więcej zapamiętuje, spostrzega, rozwija się jego wyobraźnia, kształtują cechy osobowości. A najważniejsze jest to, że jak już wcześniej wspominałam poprzez gry i zabawy zawarte w prezentacjach multimedialnych rozwijamy myślenie, pamięć, uwagę, wyobraźnię, spostrzegawczość, mowę. Ponadto poprzez umiejętne stosowanie tej metody stwarzamy atmosferę, w której każde dziecko czuje się ważne i potrzebne.
Edukacja informatyczna w I etapie kształcenia jest formą kontaktu dziecka z współczesną techniką i technologią na elementarnym poziomie. Nadrzędnym celem edukacji informatycznej jest rozwijanie kultury informacyjnej oraz kultury pracy. Technologia ta wspomaga głębsze poznanie świata przez umożliwienie i ułatwienie docierania do rzeczywistych zasobów informacji. Wzmaga twórczą aktywność uczniów, pomaga w ujawnieniu i rozwijaniu zainteresowań oraz kierowaniu rozwojem.
Pomocna jest tu właśnie prezentacja multimedialna, w zależności od tego co jest jej założeniem, ćwiczy pamięć, wyobraźnię, spostrzegawczość. Ćwiczy koordynację ręki i oka, doskonali zręczność manualną, refleks, rozwija wyobraźnię przestrzenną, a więc umiejętności niezbędne do nauki szkolnej. Pozwala przedstawić rzeczywistość, którą czasami trudno zaobserwować w naturalnym środowisku ze względu na różne zagrożenia lub dlatego, że w naturze dzieje się to zbyt szybko lub zbyt wolno.
Jest to bardzo ważna możliwość, która ułatwia kształcenie. Wykorzystując komputer, dziecko cały czas działa, samo decyduje jak wykonać zadanie.
Uczy się poprzez to podejmowania decyzji i zastanawiania się nad konsekwencjami. Planuje swoją pracę. Nie mniej ważną zaletą gier i zabaw komputerowych jest to, iż dostarczają one rozrywki i relaksu.
Seans przed komputerem pozwala wielu dzieciom rozładować codzienny stres, odreagować nieprzyjemne przeżycia i uwolnić się od agresji i zaznać satysfakcji z dobrze wykonanego zadania - odnieść zwycięstwo. To wspaniała alternatywa dla dzieci, które po zajęciach szkolnych nie mają co ze sobą począć, pozostawione są bez opieki dorosłych.
Szczególnie istotne jest wykorzystanie komputera na zajęciach np.: korekcyjno - kompensacyjnych, gdzie dzieci mają trudności z nauką czytania i pisania. Zajęcia dla tych dzieci najczęściej prowadzone są w formie zabawy z wykorzystaniem różnych programów multimedialnych przeznaczonych dla uczniów w młodszym wieku szkolnym.
Do przeprowadzania różnorodnych ćwiczeń bardzo pomocna może być prezentacja multimedialna, którą nauczyciel może przygotować dla poszczególnych uczniów, dostosowując ją do ich indywidualnych potrzeb.

Edukacja informatyczna powinna rozpocząć się jak najwcześniej.
Wszyscy badający zachowanie dzieci w pierwszym okresie edukacji podkreślają ogromne znaczenie ich wrodzonej ciekawości dla efektów kształcenia.
Wykorzystanie postawy otwarcia na rzeczy nowe, oraz chęć ich poznania staje się podstawowym problemem, który musi rozwiązać nauczyciel. Każde dziecko jest ciekawe nowego, ale nie każde jest wystarczająco cierpliwe, aby nie zniechęcić się przy pierwszych oznakach spowszednienia, czy niepowodzeniach w przyswajaniu nowej wiedzy.
Niedopuszczenie do rezygnacji ucznia staje się podstawowym wyzwaniem, przed którym staje nauczyciel. Dzień po dniu, lekcja po lekcji musi on tak prowadzić zajęcia, aby świat komputerów i informatyki jawił się jako przyjazne miejsce, obfitujące w nowe atrakcyjne zjawiska. Świat, w który można wejść bez obaw. W którym można swobodnie się poruszać zdobywając doświadczenie i pewność siebie i swojej wiedzy.
Niepowodzenia są łatwe do przezwyciężenia i mogą się stać dopingiem do bardziej wytężonej pracy.
Za wczesnym rozpoczynaniem edukacji informatycznej przemawia także ogromna chłonność dziecięcego umysłu na nowe zagadnienia.
Nauczenie się prawidłowych podstaw pracy z komputerem wymaga opanowania dużej ilości elementarnych zagadnień. I na tym etapie ta ogromna chłonność na nową wiedzę jest niezaprzeczalnym atutem.
Nikogo z nauczycieli nie trzeba przekonywać, że najlepsze wyniki w przekazywaniu wiedzy uzyskuje się jeżeli uczeń zostanie zaciekawiony nowymi treściami. Szczególnie duże znaczenie ma to w klasach młodszych.
Uczeń w wieku 7 - 10 lat nie jest jeszcze wdrożony do systematycznej pracy z podręcznikiem lub innym źródłem wiedzy. Zajęcia prowadzone z wykorzystaniem metod podających będą go nudzić, a w związku z tym zniechęci się on do zajęć. Prowadzenie tych zajęć powinno być więc dynamiczne. Każda lekcja, czy godzina zajęć musi być ciągiem wydarzeń w których uczestniczy uczeń i przy ich przeżywaniu zdobywa nową wiedzę.
Bardzo przydatne są tu wszelkiego rodzaju programy multimedialne. Oprogramowanie multimedialne ze względu na formę i sposób działania szczególnie przydatne jest do przekazywania informacji na poziomie podstawowym. Dobrze przygotowana np. prezentacja multimedialna, swoją funkcję realizuje z wykorzystaniem grafiki wysokiej jakości, często wzbogaconej wyrafinowanymi efektami specjalnymi i animacją, oraz efektami dźwiękowymi. W oparciu o połączenie technik graficznych z techniką audio możliwe jest tworzenie prezentacji, które mogą być szeroko stosowane w nauczaniu.

Podsumowując należy stwierdzić, że prowadzenie zajęć i lekcji na których, uczniowie klas najmłodszych zapoznali się z wykorzystaniem komputerów w ich codziennym życiu, tak teraz na etapie zdobywania wiedzy, jak też w przyszłości w ich życiu zawodowym i społecznym ma głęboki sens.
Umiejętne prowadzenie zajęć na tym etapie rozwoju umysłowego dziecka z zastosowaniem między innymi prezentacji multimedialnych może przyczynić się do osiągnięcia wysokich wyników nauczania, przy jednoczesnym zadowoleniu uczniów z uczestnictwa w nich.
Jednocześnie należy postulować szersze zainteresowanie wszystkich organów mających wpływ na jakość edukacji, w tym na standard wyposażenia pracowni szkolnych w celu wypracowania jeszcze skuteczniejszych metod pracy z uczniami na pierwszym etapie edukacji.
Wiedza, która zostanie przekazana będzie najlepszym kapitałem jaki możemy, my nauczyciele dać swoim uczniom.