Przyczyny zachowań agresywnych dzieci i młodzieży w szkole

W ostatnich latach w Polsce obserwuje się wzrost agresji wśród dzieci i młodzieży. W coraz większym stopniu zjawisko agresji zauważalne jest w szkole. Małoletni maltretują słabszych, dokonują rozbojów, zabójstw, gwałtów itp. Zjawisko to nasiliło się w dużym stopniu w momencie przejścia z tzw. realnego socjalizmu na gospodarkę rynkową. Duże tempo przemian, bezrobocie, a w związku z tym wzrost frustracji spowodował i powoduje agresywne zachowania wśród młodych ludzi. Ponadto negatywne oddziaływania programów telewizyjnych, filmów video, gier komputerowych, które często ukazują brutalną agresję i przemoc. Bardzo duża wina leży również po stronie rodziców, którzy w pogoni za pieniądzem zaniedbują swoje obowiązki wobec własnych dzieci. Agresja jako zjawisko głęboko niepokoi nasze społeczeństwo. Jest problemem nie tylko szeroko dyskutowanym w środkach masowego przekazu ale bezpośrednio dotyczy nas nauczycieli – wychowawców w szkołach. Problemem agresji już od dawna zajmowali się psycholodzy, pedagodzy i socjolodzy, lecz termin ten nie został jednoznacznie określony. Do dzisiejszego dnia naukowcy nie rozstrzygnęli sporu czy agresja ma charakter wrodzony, czy nabyty. Termin agresja (z łac. agressio – napaść) w psychologii oznacza działanie skierowane przeciwko ludziom lub przedmiotom wywołującym u jednostki niezadowolenie lub gniew. Agresja ma na celu wyrządzenie szkody przedmiotowi, osobom lub grupom osób. Do czynników, które wywołują zachowania agresywne wśród dzieci i młodzieży możemy zaliczyć:
- osobowościowe np. predyspozycje wrodzone, zaburzenia somatyczne;
- tkwiące w środowisku rodzinnym np. kryzys w rodzinie, błędy wychowawcze, rodziny patologiczne;
- tkwiące w środowisku szkolnym np. organizacyjne, pedagogiczne itp.
- inne np. środki masowego przekazu, grupy rówieśnicze, wiek, płeć.

Agresja może się przejawiać w różnych formach. Najczęściej spotykanymi formami zachowań agresywnych są: agresja fizyczna, psychiczna, seksualna, mobbing itp. Agresja fizyczna to bezpośredni, fizyczny atak na drugą osobę lub na obiekt symbolizujący osobę, której agresor chce wyrządzić krzywdę tzw. agresja przemieszczona. Jest to takie zachowanie jednej osoby wobec drugiej, które wywołuje znaczny ból fizyczny, bez względu na to, czy pozostają na jej ciele ślady, czy też nie. Skutkiem agresji fizycznej może być kalectwo, choroby somatyczne związane z uszkodzeniami narządów wewnętrznych, uszkodzeniami mózgu, a nawet i często śmiercią. Są również inne skutki mniej dostrzegalne: np. poznawcze, emocjonalne między innymi charakteryzujące się zmniejszonym brakiem poczucia bezpieczeństwa, nieakceptowaniem siebie, poczuciem zagubienia, krzywdy, winy, trudności w nawiązywaniu kontaktów z otoczeniem. Ofiary przemocy fizycznej często przeżywają stany depresyjne i lęki. Wiele lat później mogą odezwać się odległe skutki maltretowania w dzieciństwie. Osoby te charakteryzują się ciągłym poczuciem winy, niską samooceną. To są najmniejsze skutki, bo często osoby te stają się alkoholikami, narkomanami, przeżywają zaburzenia nerwowe, nerwice, jak i również sami o dziwo stosują przemoc fizyczną wobec własnych dzieci.

Inną formą agresji jest agresja psychiczna. Obejmuje negatywne zachowanie wobec drugiej osoby, począwszy od wyzwisk czyli tzw. agresji słownej, a skończywszy na emocjonalnym odrzuceniu. Często stawianie zbyt wygórowanych wymagań wobec dziecka a nieliczenie się z jego możliwościami rozwojowymi. Mimo, że tego typu agresja nie wyrządza śladów na ciele ofiary, powoduje jednak ogromne spustoszenie w sferze emocjonalnej i poznawczej. Tego typu działania powodują lęk, poczucie niesprawiedliwości, bezsensu, zaburzenia snu, nerwice, zachowania agresywne, myśli i próby samobójcze. Ma również w konsekwencji znaczny wpływ na ich późniejsze dorosłe życie. #9; #9; Innym przejawem zachowań agresywnych jest agresja seksualna. Jest to seksualne wykorzystywanie dziecka. Według Józefy Brągiel, jest to wciąganie dziecka w sferę aktywności seksualnej nieadekwatnej do jego etapu rozwojowego. Jest to wciąganie dziecka w sferę działań, których dziecko nie rozumie i nie jest w stanie zaakceptować. Działania te naruszają normy prawne i społeczne. Dziecko jest obiektem seksualnym, którym dorosły posługuje się w celu zaspokojenia własnych potrzeb. Następstw tych działań może być bardzo dużo. Często ofiary mogą wykazywać tendencje do zachowań o charakterze przestępczym, stosowaniu przemocy w życiu dorosłym, a i często wobec własnych dzieci.

Jeszcze inną formą agresji może być tzw. mobbing. Może to być tzw. „fala szkolna”. Zjawisko to może się przejawiać w postaci wielokrotnego i trwającego przez pewien okres czasu szykanowania, nękania czy dręczenia jednostki, zazwyczaj przez grupę (Milerski, Śliwerski, 2000). W polskich szkołach agresja ta przejawia się w postaci przemocy fizycznej i słownej. Trzeba otwarcie powiedzieć, że sama szkoła bardzo często jest źródłem zachowań agresywnych. Bardzo często traktowanie agresji jako tematu tabu, liczne klasy, zmuszanie dzieci i młodzieży do długotrwałej koncentracji, brak możliwości rozładowania nadmiaru energii, struktura organizacyjna szkoły, brak odpowiedniej często komunikacji uczeń - nauczyciel. Wszystko to powoduje powstawanie zachowań agresywnych wśród uczniów a i często i u nauczycieli.

Z aktami przemocy i agresji spotykam się w dniu codziennym w pracy szkolnej. Jestem wychowawcą klasy pierwszej szkoły zawodowej, gdzie występują pewne akty agresji. Szczególnie miało to miejsce w początkowym okresie roku szkolnego. Była to agresja fizyczna, gdzie dwóch chłopców się pobiło. Później była sytuacja chłopca, który zbił szybę w szkole. Zastosowano odpowiedni system kar wobec uczniów, co przyniosło pozytywne skutki. Zanim zastosowano kary przeprowadzono szczegółowe rozmowy z wyżej wymienionymi uczniami i ich rodzicami. W tych przypadkach karanie spełniło swoje zadanie, gdyż później nie było problemów z tymi uczniami.

Najczęściej zauważalnymi przejawami agresji w naszej szkole to głównie agresja słowna (wulgaryzm), również sytuacje konfliktów fizycznych między uczniami, czyli agresja fizyczna (popychanie, bicie). Również przykłady agresji bez kontaktu fizycznego w postaci obraźliwych gestów, manipulowanie związkami itp.

W sytuacjach konfliktowych bardzo ważna jest postawa nauczyciela. Nauczyciel musi umieć dogłębnie przeanalizować zaistniałą sytuację konfliktową. Nauczyciel chcący zwalczyć agresję swoich wychowanków, musi w sposób jasny przekazywać normy zachowań obowiązujące w klasie – szkole, musi wyrazić brak akceptacji dla agresji i przemocy, sprawiedliwie traktować uczniów, pozytywnie wzmacniać uczniów za pozytywne zachowania. Dawać przykłady dobrego zachowania wśród uczniów, jak i również sam być wzorowym przykładem dla nich. Powinien być cierpliwy ale jednocześnie bardzo konsekwentny. Jednym ze sposobów zwalczania agresji może być podpisany kontrakt między uczniami, który będzie tworzył zasady postępowania. Stworzy nam zasady i normy postępowania ułatwiające współżycie w klasie. Aby był konsekwentnie przestrzegany musi być podpisany przez wszystkich uczniów i nauczycieli.

Sposobem na eliminowanie zachowań agresywnych jest stosowanie odpowiedniego systemu kar i nagród. Celem karanie powinno być zahamowanie zachowań agresywnych.
Wiemy z doświadczenia, że walka z agresją jest procesem długotrwałym, często nie przynoszącym wielkich sukcesów, ale cierpliwa, konsekwentna i sprawiedliwa postawa nauczyciela może zaszczepić w uczniach niechęć do agresji.

BIBLIGRAFIA

Przemoc dzieci i młodzieży, J. Papież, A. Płukis, Adam Marszałek, Toruń 1998r.
Zagadnienia przemocy wobec dziecka w rodzinie, J. Brągiel, (w: S. Kawula, Pedagogika rodziny, Opole.
Pedagogika, Leksykon, B. Milerski, B. Śliwerski, Warszawa 2000r.