Rola przedszkola w rozwijaniu inwencji plastycznej dziecka w wieku przedszkolnym

Życie w wielkim i nieznanym świecie dostarcza dziecku przeżyć i umożliwia gromadzenie doświadczeń. Przede wszystkim jednak pobudza jego wyobraźnię,uzewnętrznianą następnie w twórczej działalności.
Jednym z warunków dla rozwoju twórczości plastycznej dziecka jest odpowiednia postawa nauczycielki. Wychowanie dziecka przez sztukę plastyczną wymaga określonego zasobu wiedzy o sztuce oraz kształtowania i rozwijania dobrego gustu. Wymaga też gruntownej znajomości psychiki dziecka, umożliwiającej zrozumienie najważniejszych cech dziecięcej twórczości plastycznej.Nauczycielka powinna wnikać w różne małe kłopoty dziecka, gdyż życzliwe zainteresowanie się twórczością plastyczna dziecka, uszanowanie wykończonej już pracy podnosi chęć działania i odwagę. Wyobraźnia nauczycielki powinna być twórcza.Naszym obowiązkiem jest nie tylko nauczenie wychowanka, jak posługiwać się kredką, pędzlem czy farbą,ale przede wszystkim rozbudzanie i ożywianie wyobraźni, dostarczanie mu odpowiednich wrażeń i przeżyć oraz prowadzenie zajęć najróżnorodniejszymi sposobami, wyzwalającymi swobodną, niezależną twórczość.Plastyka w wychowaniu przedszkolnym spełnia przede wszystkim funkcję stymulującą ogólny rozwój dziecka. Oddziałując na sferę emocjonalno- społeczną i spełniając w rozwoju dziecka funkcję poznawczą i zdrowotną wiąże się z wychowaniem umysłowym, społeczno- moralnym,zdrowotnym estetycznym. W zakresie wychowania umysłowego obcowanie z plastyką rozwija wrażliwość zmysłową, pobudza proces spostrzegania, wyobraźnię, koncentrację uwagi, usprawnia myślenie konkretno- obrazowe, pobudza ekspresję słowną dziecka, wpływa na rozwój zainteresowań. Działalność plastyczno- konstrukcyjna daje dziecku zadowolenie i radość, wzmacnia poczucie własnej wartości.Sprzyja przyswajaniu form współżycia wyrażających uczynność, gotowość do współdziałania, rozwija inicjatywę, samodzielność, wytrwałość i odpowiedzialność. Plastyka ma także ogromne znaczenie dla zdrowia psychicznego i rozwoju sprawności ruchowych dzieci, przyczynia się do usprawniania koordynacji nerwowo- ruchowej i czynności manualnych.
Podtrzymywanie i rozwijanie wielostronnej wrażliwości sensorycznej jest ważnym zadaniem przedszkola. Bliskie obcowanie z przyrodą silnie działa na zmysły małego dziecka. Przedszkole powinno wychodzić na przeciw potrzebie obcowania dzieci z naturą i rozwijać zdolności dostrzegania szerokiej skali jej piękna. Obcując z przyrodą dzieci zwracają uwagę na formy terenu,wygląd zwierząt w ruchu i w spoczynku, mogą odczuwać nastrój krajobrazu. Czynne zainteresowanie dzieci naturą jest punktem wyjścia w doborze rozwijania i percepcji i wzbogacania ich doznań estetycznych.Spacery, wycieczki, hodowle w przedszkolu, prowadzenie rozmów z dziećmi ukierunkowuje ich spostrzeżenia i pobudza do wypowiedzi. Wzbogacając gamę przeżyć wywołanych obcowaniem z przyrodą, przedszkole przeciwdziała także uprzedzeniom estetycznym (np.: obserwacje niektórych drobnych zwierząt, owadów, itp.). Przedszkole poszerza także płaszczyznę kontaktu dziecka z różnymi rodzajami sztuki plastycznej, co także sprzyja ubogaceniu doświadczeń estetycznych.Powinno udostępniać sztukę z różnych dziedzin plastyki. W wieku przedszkolnym dzieci podatne są na oddziaływanie sztuki ludowej i prymitywnej, podobają się im przede wszystkim obrazy realistyczne. Własne kryteria piękna i brzydoty, stosowane wobec realnych przedmiotów przenosi dziecko na sztukę plastyczną, a zgromadzone doświadczenia artystyczne i estetyczne dostarczają wzorów sztuki, której wartości będzie w stanie oceniać dopiero w latach późniejszych.