Scenariusz uroczystości z okazji otwarcia papieskiego szlaku rowerowego w regionie jeleniogórskim

Gimnazjum

1. PIEŚŃ- ABBA

2.Zebraliśmy się tutaj aby uczcić wydarzenie sprzed 51 lat, kiedy to przyszły papież Karol Wojtyła przebywał tu na Chojniku.

3.Pragniemy oddać hołd największemu Polakowi wszech czasów – papieżowi Janowi Pawłowi II.

4.Wspominając Karola Wojtyłę musimy podkreślić przede wszystkim to, że był WIELKĄ OSOBOWOŚCIĄ. Jedną z największych w historii.

5.Jego prawie 27 – letni pontyfikat stał się darem Opatrzności dla Polski i świata. Był naprawdę niezwykły. Zmienił bieg historii przemieniając świadomość i serca setek milionów ludzi. Z tego powodu jest jednym z najważniejszych w całej dwutysiącletniej historii chrześcijaństwa.

6.Jan Paweł II troszczył się o wszystkich ludzi niezależnie od tego, gdzie mieszkają, jaki mają kolor skóry i jaką wyznają religię. Robił wszystko aby została zaprowadzona sprawiedliwość społeczna, aby ludzkość stanowiła jedną wielką rodzinę.

7.Jan Paweł II - taki święty a taki zwyczajny. Inaczej niż Jego poprzednicy, nie zamierzał obnosić się ze swoim majestatem. Chciał być blisko zwykłych ludzi i ich codziennych spraw.

8.Pamiętamy Jego niesamowitą dobroć i miłość. Jego upór i wielką siłę woli w dążeniu do celu. Nigdy nie mówił: dosyć. Ciągle szukał okazji do złożenia większego daru z siebie. A to wszystko - jak napisał w Testamencie – dla zbawienia ludzi, ocalenia rodziny ludzkiej, a w niej wszystkich narodów i ludów a szczególnie dla dobra swojej ziemskiej Ojczyzny.

9.Wiersz „Myśląc Ojczyzna”

10.Polski Papież kochał dzieci, a dzieci na całym świecie kochały Jego i potrafiły to okazać. „Jesteś naprawdę bardzo fajny”, pisały w listach, a podczas spotkań traktowały Go jak najlepszego przyjaciela. Na tym między innymi polegała wielkość Ojca Świętego: być kumplem, zawsze skorym do żartów, a jednocześnie głębokim filozofem i moralistą, poruszającym najtrudniejsze problemy współczesności.

11.Z niezwykłą serdecznością Papież traktował nas - młodzież. On był dla nas i z nami przez całe swoje życie: na boisku sportowym, kajakach, rowerach, górskich szlakach, pielgrzymkach i spotkaniach. Zapraszał na Światowe Dni Młodzieży, które z Jego inicjatywy od 1985 r. organizowane są co dwa lata. Niezależnie od tego, czy spotkanie miało miejsce na Filipinach, w Paryżu czy w Częstochowie, Ojciec Święty był przyjmowany entuzjastycznie. Śpiewano Jego ulubioną pieśń oazową – „Barkę”.

12.Pieśń - Barka

13.Kształtował nasze charaktery, wpływał na losy świata, a jednocześnie wydawał się taki bliski, przyjacielski... tak bezpośredni! Żartował z nami i płakał. Nie wstydził się swoich ludzkich słabości.

14.Każdy, kto miał szczęście z nim się spotkać miał wrażenie, że Ojciec Święty patrzy tylko na niego i tylko z nim rozmawia, odczuwał promieniowanie miłości, świętości i bliskości samego Boga.

15.Papież był człowiekiem modlitwy, mistykiem i dlatego Jezus mógł przez niego działać i uobecniać swoją miłość.

Miłość mi wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała –
Dlatego uwielbiam tę Miłość,
Gdziekolwiek by przebywała.

15.Jan Paweł II emanował świętością, czyli pięknem swojego człowieczeństwa, bogactwem osobowości, dobrocią, mądrością i miłością. Jednym słowem promieniował Chrystusem. Świętość uczynił programem własnego życia. Był i jest dla świata znakiem dobroci i miłości Boga. Po Jego śmierci, podczas pogrzebu wołano SANTO SUBITO – „natychmiast święty”. W odpowiedzi papież Benedykt XVI rozpoczął proces beatyfikacyjny.

16.Ks. Mieczysław Maliński przyjaciel papieża, od początku swej znajomości z Karolem Wojtyłą umiał dostrzec w Nim znamiona wielkości. Jako jeden z pierwszych użył tak dziś powszechnego określenia – JAN PAWEŁ WIELKI.

17.Jan Paweł II był wielki w swojej odpowiedzi na powołanie do kapłaństwa. Był wielki jako kleryk. Wgłębiał się w podręczniki filozoficzne i teologiczne w podziemnych, konspiracyjnych studiach. Słuchał wykładów, gdy nastał czas normalnych studiów, starannie przygotowywał się do egzaminów, do kapłaństwa.

18.Był wielki jako wikary w Niegowici, jako wikary w parafii św. Floriana w Krakowie. Jego kontakty z młodzieżą – niepowtarzalne, znakomite. Przełamywał schematy. Jego pierwsze wyprawy z młodzieżą, „po cywilnemu”, z sutanną w plecaku, w drogę na wędrówki piesze, na narty, kajakami. rowerami,

19.Był wielki jako profesor. Świetny wykładowca, dobry analityk, dobry naukowiec, a równocześnie otwarty na ludzi.

20.Był wielki jako biskup. Msze święte sprawował razem z kapelanem w swojej kaplicy na które zapraszał ludzi z zewnątrz. Zapraszał do siebie fizyków, prawników, lekarzy, historyków, polonistów na sesje naukowe, dyskusje, wykłady. Chciał mieć kontakt ze świeckimi, rozmawiać z wszystkimi, którzy chcieli przyjść, którzy mieli odwagę w czasach komunistycznych przyjść na taką sesję.

21.Był wielkim ojcem soborowym. Miał znakomite wystąpienia. Mówił piękną łaciną, wyraźnie, dobitnie. Wszystko było mądre, przygotowane, dopięte na ostatni guzik. I zrobił wrażenie. Ojcowie soborowi widzieli Jego wielkość. I nie ma co się dziwić, że wybrano Go na Papieża.

22.16 października 1978 roku świat oniemiał ze zdumienia. Po raz pierwszy od ponad czterystu lat na tronie Piotrowym miał zasiąść cudzoziemiec. Skromny kardynał z Polski z małego miasteczka Wadowice - Karol Wojtyła.

23.Był niezmordowanym podróżnikiem. Podczas 104 zagranicznych pielgrzymek odwiedził aż 132 kraje i 900 miejscowości! Swoją osobą niósł ludziom na całym świecie pokój i nadzieję na lepsze jutro. Wszędzie, dokąd dotarł, czekały na niego miliony kochających serc.

24.Celem pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II była Ameryka Łacińska. Wykonał wtedy gest, który zjednał Mu cały świat. Po wyjściu z samolotu ukląkł i ucałował ziemię. Dopóki pozwalało Mu na to zdrowie, Papież w taki sposób witał każdy zakątek świata.

25.Pielgrzymka do Polski w 1979 roku jako pierwsza z dziewięciu przyniosła dla Polaków przemiany, a słowa Papieża wypowiedziane na placu Zwycięstwa obecnie Piłsudskiego odmieniły oblicze ziemi polskiej. Każdy przyjazd Ojca św. do ojczyzny był wielkim przeżyciem dla nas wszystkich. Podczas odwiedzin ukochanego miasta Wadowice górale zaśpiewali tę pieśń: Wadowice

26.Jego ulubioną formą odpoczynku były górskie wędrówki, które jak sam określał były „darem”, wytchnieniem, okazją do rozmyślań i modlitwy. W górach kontemplował dzieła Pana i powierzał się ich Stwórcy.

Wiersz – W górach

27.SZUKAŁEM WAS, A TERAZ WY PRZYSZLIŚCIE DO MNIE - tymi słowami Papież pożegnał świat i młodzież modlącą się za Niego i do Niego na placu św. Piotra. „Przecież nie umarłem. To co we mnie niezniszczalne, trwa.”

28.To prawda – wciąż trwasz!
Zostałeś z nami na zawsze. W naszych myślach, wspomnieniach, sercach. Nie zapomnimy nigdy Twego dobrotliwego, przenikliwego spojrzenia, budzącego ufność uśmiechu, twarzy pogodnej, mimo bólu i sylwetki, mimo cierpienia, do końca w pewien sposób dynamicznej. Nie wymażemy z pamięci ujmujących gestów i słów, które są dla nas jak najważniejszy testament.

29.Z Domu Ojca Jan Paweł II apeluje do nas wszystkich z jeszcze większą siłą, aniżeli to czynił w czasie ziemskiego życia. Woła do nas poprzez całe swoje duchowe dziedzictwo, które nam zostawił: nie bójcie się otworzyć drzwi waszych serc Chrystusowi! Nie bójcie się zawierzyć Maryi i powtarzać Jej: Totus Tuus – Cały Twój.

30.Należymy do wielkiej rodziny Szkól im. Jana Pawła II. Nasze życie powinno być przepojone Jego ideą bycia światłością świata i solą ziemi. Nazywał nas – młodzież - nadzieją Kościoła i świata. Patrzył na nas z miłością i wierzył, że zmienimy świat na lepsze. Mówił: liczę na was:„Liczę na wasz młodzieńczy zapał i oddanie Chrystusowi. Znałem młodzież polską i nie zawiodłem się nigdy na niej”. Stanowczo dodawał: Musicie od siebie wymagać nawet gdyby inni od was nie wymagali.

31.Pieśń – Ty tylko mnie poprowadź

32.Modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego Jana Pała II