Tworzenie klas w Visual ++

Klasa- czyli wzór realizacji zadania, które chcemy wykonać w danym programie. W klasie znajdują się także metody – są to pewne procedury i funkcje które będziemy mogli zastosować w określonej klasie, przykładem klasy mogą być liczby całkowite.
W klasach istotną rolę odgrywają także obiekty czyli cegiełki składające się na konkretny program, współpracujące ze sobą. Istotną cechą obiektu jest jego definiowalność i reprezentatywność w konkretnym programie. W skład obiektu wchodzą dane i czynności. Dane mają na celu opisanie obiektu a czynności maja wykonywać określone zadania. W obiektach zawierają się pola, których zadaniem jest magazynowanie danych o określonym obiekcie . Każdy z obiektów jest w stanie wykonywać pewne zadnia poprzez zmagazynowane dane o obiektach- mówimy wtedy metodach i funkcjach składowych.
Grupa pól o podobnych właściwościach łączy się ze sobą w klasy- w takim sensie, ze mogą wykorzystywać takie same lub podobne metody. Klasa może byś synonimem modelu , który służy do tworzenia innych obiektów, których różnica wykazuje się w wartościach pól. Każde z obiektów muszą zostać ze sobą odpowiednio scalone żeby mogły realizować zamierzone zadnia.
Etapy tworzenia kodu klasy; zdefiniowanie klasy, umieszczenie definicji klasy w plikach nagłówkowych, określenie definicji i implementacji.
W tworzeniu klas spotykamy się z pojęciem destruktora, konstruktora i obiektu dynamicznego, funkcje składowe, sposoby deklaracji, wskaźniki
Konstruktory -są to funkcje które mają nazwę taką samą jak klasa i są ustawione w przestrzeni publicznej
Destruktory- ich działanie ukierunkowane jest na wykonanie czynności przed usunięciem obiektu w C++, , destruktor ma taką samą nazwę jak klasa, poprzedzoną tyldą [~] (dla odróżnienia od konstruktora)
Funkcje składowe- mogą to byś specjalne funkcje wirtualne, cechuje je to ,że mają dostęp do składników klasy
Deklaracja- służy do uzyskania wiadomości czy konkretna funkcja jest znana czy nie, jest definicją, wprowadza nowy termin,
Wskaźniki-przechowują adresy pewnych zmiennych
Dostęp do składników klasy
Definiując klasę możemy ograniczyć dostęp do niektórych składników klasy. Są trzy rodzaje dostępu do składników:
public
oznacza, że składniki deklarowane po tej etykiecie są dostępne z każdego miejsca programu,
private
oznacza, że składniki deklarowane po tej etykiecie dostępne są tylko dla funkcji składowych tej klasy; funkcje globalne (zwykłe) nie mają dostępu do tych składników, a więc z funkcji main również nie ma dostępu do tych danych,
protected
tak jak w przypadku private z tą tylko różnicą, że dostęp do takich składników mają jeszcze klasy wywodzące się z tej klasy (będzie to wytłumaczone przy dziedziczeniu)
W samym kodzie programu dostęp do zmiennych wewnątrz klasy, które są nazywane polami jest uzależniony od tego czy mamy do czynienia ze zmienną typu klasowego, czy wskaźnikiem na ten obiekt.
• W przypadku zmiennej o typie klasa, dostęp do pól uzyskuje się operatorem wyłuskania, którym jest kropka (.)

mgr inż. Marcin Pazera
Angelika Kubik