Są domy pełne rodzinnej miłości,
gdzie szczere słychać śmiechy.
W tych domach zawsze spokój gości
i wiele jest w nich uciechy.
Tu wszyscy są jedną całością,
w nieszczęściu się wspierają,
ich dni wypełnione wielką miłością,
w pogodzie ducha upływają.
Ale są domy bardzo smutne,
gdzie trudno odnaleźć spokój.
W nich życie bywa bardzo trudne,
i w sercach nie gości pokój.
W zamkniętych ścianach, walka się toczy
o szczęścia odrobinę.
Tam znajdziesz smutne , dziecięce oczy
spragnioną miłości dziecinę.
Pomóż człowieku zburzyć te mury!
Co zło chowają w sobie.
Niech dzieci , jak ptaki wyfruną pod chmury
i smak wolności poznają.
Naucz ich śmiać się , naucz ich kochać,
bo one tego nie znają.
Niechaj się uczą wzajemnie szanować
i tak w tym szczęściu trwają.