Ojczyzna

Czemu smucisz się wierzbo szara skąpana w srebrnej rosie,
co tulisz skarby ziemi utkane z barwnych wiosen?
Nie dość już tobie żalu co łzami strumieniami,
zasalasz pola,łąki tęsknymi ustrojami.

Chcesz,żeby cię witały najbielsze ptaki nieba,
karmione bożą łaską i niepragnące chleba,
aby we twych warkoczach wiły gniazda z nadziei,
czerpały słodki nektar z blasku słońca promieni.

Spójrz w te lazury,gdzie kwitnie chabrów zorza,
pochyl się nad rzekami,spoglądaj w głębie morza.
Tam płynie z falą życie w szeregach śpią rycerze
i nikt nam tej historii szlachetnej nie odbierze.

Ojczyzna Polska Ziemia szlachetnym wdziękiem skuta,
powyrzeżbiana prawdą ze Wita Stwsza dłuta.
Nikt nie zdoła wymazać przeszłości naszej Ojczyzny,
bo tu na naszej ziemi zostały rany i blizny.

Nie smuć się wierzbo miła,ja powiem tobie szczerze,
w kraju została siła w bardzo ogromnej mierze.
Bóg,Honor i Ojczyzna zawsze nam w sercu króluje
i każdy prawdziwy patriota ojczystą ziemię miłuje.