Propozycje scenariuszy propagujących zdrowy styl życia

Propozycje scenariuszy zajęć propagujących zdrowy styl życia.

Opracowała: M.Puchała

Dzieci 5-6 letnie - scenariusze do wykorzystania na zajęciach otwartych.

I. Temat: Co szkodzi, a co pomaga zdrowo żyć?

Cele:
Kształtowanie postawy prozdrowotnej; rozwijanie aktywności poznawczej; rozwijanie aktywności twórczej poprzez stosowanie technik twórczego myślenia oraz wykorzystanie dziecięcej ekspresji.

Środki dydaktyczne:
Sylweta drzewa, ilustracje owoców i warzyw w przekroju, puzzle przedstawiające owoce i warzywa, ilustracja zęba zdrowego i chorego, przybory toaletowe do mycia, ilustracja przedstawiająca wnętrze łazienki, sylwety lalek, elementy jesiennej garderoby, ilustracje do opowiadania Bożeny Mrozińskiej pt. "O Jacku, który ciągle oglądał telewizję", ilustracje różnych dyscyplin sportowych, medale dla każdego dziecka i rodzica, książeczka Krystyny Kamińskiej "Wszystko powinno być czyste, to oczywiste!", magnetofon.

Sytuacja wychowawczo – dydaktyczna:
1. Powitanie- dzieci wskazują wybraną część ciała, podając jej nazwę. Następnie witają się ze sobą poszczególnymi częściami ciała, np. nos wita nos, kolano wita kolano
2. Wyrażenie swojego nastroju poprzez udzielenie odpowiedzi na pytanie: -Jak się czujesz?. Próba dokończenia zdania: "Zdrowy jak .........
3. Wspólne tworzenie drzewa zdrowia – kolejne odsłanianie jabłek z symbolami zdrowia.
A. Zdrowe jedzenie. Rozmowa o zasadach racjonalnego odżywiania, konieczności
jedzenia warzyw i owoców, które zawierają witaminy i mikroelementy niezbędne człowiekowi do życia:
- odwołanie się do zajęcia, na którym dzieci robiły sałatkę owocową;
- rozpoznawanie warzyw i owoców na podstawie ich przekroju;
- układanie puzzli owocowo - warzywnych.
B. Dbamy o zęby. Pokaz ilustracji zęba zdrowego i chorego. Rozmowa na temat przyczyn psucia się zębów oraz skutecznego zapobiegania chorobom dziąseł i uzębienia.
C. Dbamy o czystość osobistą. Nauczycielka wiesza na gazetce dużą ilustrację wnętrza łazienki. W dużym koszu leżą różne przybory do mycia. Dzieci tańczą dowolnie do muzyki, gdy następuje cisza, dzieci sięgają do kosza po jeden przedmiot i naśladują mycie właściwej części ciała. Po zabawie dzieci nazywają poszczególne elementy, w jakie wyposażona jest łazienka /na ilustracji/ i rozmawiają na temat zachowania się w łazience.
D. Jak się ubrać? Dostosowanie ubioru do temperatury otoczenia. Ubieranie lalek w stosowną odzież jesienną - dzieci podają właściwe jej elementy.
E. Ostrożnie z telewizją! Zapoznanie dzieci z historią Jacka, który ciągle oglądał telewizję. Wskazanie zajęć bardziej służących zdrowiu.
F. Sport to zdrowie! Oglądanie ilustracji przedstawiających różne dyscypliny sportu. Odpowiedź na pytanie:
-Jaki sport chciałbyś uprawiać?. Zabawa ruchowa z rodzicami pt. "Ćwicz raz, dwa, trzy!" Dzieci i rodzice wykonują ćwiczenia różnych grup mięśni za nauczycielem, przy wesołej muzyce i otwartym oknie.
4. Zadania do wykonania:
-dla dzieci: naklejanie części koszulki krokodyla Eryka z książeczki K.Kamińskiej "Wszystko powinno być czyste to oczywiste!", s.11;
-dla rodziców: udział w czynnościach prania ubranek dla lalek z sali.
5. Ocena wykonanych zadań przez dzieci i rodziców-wręczenie medali wszystkim uczestnikom zabawy, wykonanie wspólnego zdjęcia przy drzewie zdrowia.

Oczekiwane rezultaty aktywności:
Wiedza o zdrowiu, poznanie podstawowych pojęć: higiena, zdrowie, czystość, poznanie czynników wpływających na zły stan zdrowia człowieka.

***

II. Temat: Wojna z mikrobami

Cele:
Poznanie podstawowych zasad higieny, kształtowanie nawyków higienicznych i prozdrowotnych, uświadomienie znaczenia zdrowego stylu życia, kontrolowanie swojego wyglądu, rozwijanie sprawności semantycznej języka dzieci.

Środki dydaktyczne:
Koperty z rysunkami przedstawiającymi czynności higieniczne, grzebienie, szczoteczki do zębów, jabłka farby, klej, mazaki, papier kolorowy, wełna, chusteczki higieniczne, wiersz pt. „Przedszkolaczek” J.Korczakowskiej.

Sytuacja wychowawczo - dydaktyczna:
1. Powitanie rodziców, wspólna zabawa dzieci i rodziców przy piosence „Głowa, ramiona, kolana, kostki”.
2. Rozmowa dzieci z przebraną za lekarza nauczycielką na temat higieny osobistej /wyjaśnianie pojęcia higiena/. Próba odpowiedzi na pytania: „Co to znaczy i jak należy dbać o higienę? ”Co to są bakterie, wirusy, mikroby i co one powodują?” „Dlaczego należy ćwiczyć i wychodzić na spacery?” „Co to znaczy czynnie wypoczywać?” „Dlaczego myje się ręce przed posiłkiem?”
3. Dzieci śpiewają piosenkę pt. „Kąpiel” B.Formy.
4. „Co to za czynność” – dzieci i ich rodzice otrzymują kopertę – zagadkę, w której znajduje się ilustracja przedstawiająca jakąś czynność związaną z higieną. Dzieci wraz z rodzicami mają za zadanie pokazać ruchem daną czynność, a reszta grupy musi odgadnąć, co to za czynność. Za prawidłową odpowiedź dzieci otrzymują nagrodę w postaci jabłka /przykładowe czynności: mycie zębów, mycie i czesanie włosów, wycieranie nosa chusteczką, ćwiczenia gimnastyczne, ubieranie się, itp./.
5. Ukazanie w jaki sposób należy dbać o czystość i porządek w najbliższym otoczeniu oraz dlaczego wirusy i mikroby lubią bałagan i brud.

H.Woźniak „Wojna z mikrobami” – inscenizacja
Scenka dla co najmniej ośmiorga dzieci /4 mikroby, 4 dzieci/. Bakterie i wirusy można ozdobić szarfami z nazwami poszczególnych chorób zakaźnych. Na środek wchodzą mikroby marszowym krokiem, deklamując lub śpiewając.
Uwaga! Ewentualna melodia powtórzy się w finałowej piosence dzieci.
Mikroby chórem: My jesteśmy mikroby,
roznosimy choroby,
czaimy się skrycie,
czyhamy na życie./całość dwa razy/

Wirus: Gdzie Pani lubi mieszkać. Pani Bakterio?

Bakteria: Za brudnym paznokciem,
w nie wypranych kocach,
w kurzu na podłodze,
w nie wymytych owocach,
w pierwszych lepszych brudach.
Wszędzie, gdzie się uda.
A Pan, Panie wirusie?

Wirus: Na brudnym obrusie
w nie umytych rękach,
z daleka od wody.
Woda to udręka!

Bakteria: Zwłaszcza, jeśli z mydłem!

Wirus: Ach, mydło obrzydłe!
Na samą myśl słabnę z trwogi…

Bakteria: Nie przesadzaj tak, mój drogi
szczęściem dla nas, wielu ludzi
zbytnio myciem się nie trudzi,
więc choroby kwitną zdrowo…

Mikroby chórem: Do ataku, marsz, bojowo!/maszerują i śpiewają/
My jesteśmy mikroby,
roznosimy choroby,
czaimy się skrycie,
czyhamy na życie!
Wchodzą dzieci. Mikroby rozbiegają się i chowają po bokach sali.

Dziecko I : Jak tu duszno!

Dziecko II : Ile kurzu!

Dziecko III : Wpuśćmy tutaj trochę słonka /otwierają okno/ niech świeci we wszystkich
kątkach!

Dziecko I : Przynieść prędko wiadro z wodą, daj mi szczotkę, tę ryżową, a sam
zetrzyj wszędzie kurz.

Wszyscy : Do roboty! Ale już!
Dzieci sprzątają, wypędzają z kątów mikroby, które oślepione słońcem,
uciekają zakrywając twarze. W trakcie sprzątania dzieci śpiewają lub
deklamują chórem:

Już kończymy sprzątanie,
myjemy się starannie,
bo gdy czystość, w koło świeci,
starsi zdrowi, zdrowe dzieci!

Zza kulis wypadają mikroby, dzieci przepędzają je – chlapiąc wodą i
wymiatając. Biegną za nimi opuszczają estradę.

6. Zadanie do wykonania dla dzieci – wybranie najwłaściwszego sprzętu do mycia podłogi i otoczenie go kolorową pętlą oraz pokolorowanie płytek tak, by zniknęły ślady /książeczka K.Kamińskiej „Wszystko powinno być czyste, to oczywiste”, s.23/.
7. Zagadki słowne o tematyce „Z higieną za pan brat z nagrodami w postaci grzebieni.
8. Rozmowa na temat higieny jamy ustnej, demonstracja prawidłowego mycia zębów przez nauczycielkę. Samodzielne mycie zębów przez dzieci pod nadzorem rodziców, poprawne posługiwanie się szczoteczką.
9. Zaśpiewanie przez dzieci piosenki B.Formy „Dbaj o zęby”
10. „Ćwicz ze mną”- wspólne wykonywanie ćwiczeń ruchowych przez dzieci i rodziców /skłony, przysiady, skręty tułowia itp./. Określenie znaczenia ruchu dla zdrowia człowieka oraz wyjaśnienie pojęcia „czynny wypoczynek”.
11. Wykonywanie plakatów techniką collage pt. „Co szkodzi, a co pomaga zdrowiu”.
12. Wspólny taniec przy muzyce z kasety KLANZA. Rozdanie uczestnikom zajęcia pachnących chusteczek do nosa.

Oczekiwane rezultaty aktywności:
Wiedza o zdrowiu i sposobach dbania o zdrowie, poznanie zasad higieny; utrwalenie
przyzwyczajeń i nawyków dbania o czystość otoczenia, poznanie podstawowych
zwrotów- higiena, czystość, zarazki, wirusy, aktywny wypoczynek; przedstawienie
treści zdrowotnych w formie plastycznej.

***

III. Temat: „Jak poznajemy świat”

Cele:
Uświadomienie dzieciom, w jakich sytuacjach wykorzystujemy narządy zmysłów;
Rozumienie konieczności dbania o narządy zmysłów;
Wyzwalanie aktywności twórczej, zachęcanie dzieci nieśmiałych do podejmowania działań;
Rozwijanie umiejętności czytania.

Metody:
Metoda przekazu wiedzy;
Metoda pobudzania zachowań sprzyjających zdrowiu;
Metoda aktywizująca;
Metoda utrwalania pożądanych zachowań i przyzwyczajeń zdrowotnych.

Formy aktywności dziecka:
- językowa,
- ruchowa,
- plastyczna,
- zabawy badawcze.
Środki dydaktyczne:
Pojemnik z piaskiem, pojemnik z kamykami, pojemnik z klockami, opaska na oczy; worek z różnymi przedmiotami /samochodzik, klocek, garnuszek, łyżeczka, szyszka, piłka, lalka itp./;
Pojemnik z ciepłą wodą, pojemnik z kostkami lodu; artykuły spożywcze: cytryna, czekolada, cukier, tonik, sól; kartki z narysowanymi sylwetkami człowieka z zaznaczonymi narządami zmysłów, kilka etykietek z napisami TAK, NIE dla każdego dziecka; napisy: smak, węch, dotyk, wzrok, słuch dla każdego dziecka, kartki z rysunkami flakonika perfum, kwiatkiem, śnieżynkami, ptakiem, cukierkiem dla każdego dziecka; kartka z ilustracją psa, kota, sowy, dzika, kreta, orła, jastrzębia, komplet karteczek z nazwami narządów zmysłów dla każdego dziecka.

Sytuacja wychowawczo – dydaktyczna:
1. Zabawa dydaktyczna „Co czujesz, gdy spacerujesz po …/piasku, kamykach, klockach, dywanie/?”
Nauczycielka kolejno zasłania oczy dzieciom, które stąpają boso po pojemnikach z piaskiem, kamykami, klockami oraz po dywanie, odgadują, po czym stąpają, i opisują
swoje odczucia.
2. Zabawa dydaktyczna „Worek cudów”.
Nauczycielka zakłada opaskę na oczy każdego z uczestników zabawy i prosi, aby włożył rękę do worka, w którym zebrane są różne, wcześniej przygotowane przedmioty. Ma on za zadanie na podstawie ich kształtu, a także materiału, z jakiego są zrobione, odpowiedzieć, co się w worku znajduje.
3. Zabawa dydaktyczna „Ciepło, zimno”.
Nauczycielka wnosi do sali kilka pojemników z ciepłą wodą oraz lodem. Zasłania dzieciom oczy i proponuje, aby za pomocą dotyku ustaliły, w których pojemnikach znajduje się lód, a w których woda. Kiedy czują ciepło, kiedy zimno?
4. Zabawa dydaktyczna „Jak to smakuje?”.
Nauczycielka daje dzieciom do smakowania cytrynę, czekoladę, cukier, tonik, sól. Dzieci próbując, określają, jaki co ma smak /kwaśny, słodki, gorzki, słony/.
5. Zabawa dydaktyczna „Jak dbać o narządy zmysłów?”.
Każde dziecko otrzymuje kartkę z sylwetką człowieka, na której są zaznaczone narządy zmysłów, i kilka etykietek z napisami TAK, NIE. Potem nauczycielka zadaje konkretne pytania, np.:
- Czy powinniśmy zakładać okulary przeciwsłoneczne, gdy słońce świeci nam w oczy? /Jeśli dzieci uznają, że tak, obok narządu wzroku – naklejają etykietkę z napisem TAK. Jeśli odpowiedź jest negatywna, dzieci naklejają etykietkę z napisem NIE/.
- Czy można wkładać do nosa drobne przedmioty?
- Czy podczas zabaw na plaży powinniśmy smarować ciało kremem z filtrami UV?
- Czy można słuchać głośnej muzyki?
- Czy można jeść lub pić bardzo gorące potrawy?
6. Zabawa dydaktyczna „Co widzisz, co słyszysz, co czujesz, jaki to ma smak?”
Nauczycielka daje każdemu dziecku komplet karteczek z nazwami poszczególnych narządów zmysłów oraz ilustracje przedstawiające flakon perfum, kwiatek, śnieżynki, ptaka, cukierek.
Następnie zadaje pytania, np.:
- Dzięki któremu zmysłowi wiemy, że perfumy ładnie pachną?
- Który zmysł informuje nas, że kwiaty są kolorowe?
- A który zmysł podpowiada nam, że śnieg jest zimny?
- To, że cukierki są słodkie, wiemy dzięki zmysłowi…?
- O tym, że lew właśnie w tej chwili ryczy, przekonuje nas zmysł …?
Zadaniem dzieci jest dopasowanie wyrazów – nazw zmysłów do ilustracji.
7. „Jaki zmysł ma najlepiej rozwinięty to zwierzę?” w zabawie „burza mózgów\\"
Każde dziecko dostaje od nauczycielki kartkę z narysowanymi zwierzętami /dzik, kret, kot, sowa, pies, orzeł, jastrząb/ oraz komplet karteczek z nazwami narządów zmysłów. Potem nauczycielka pokazuje kolejno swoje ilustracje z danym zwierzęciem i zadaje pomocnicze pytania, np.:
- Dzięki czemu dzik ucieka przed nami w lesie?
- Dlaczego kret może żyć pod ziemią?
- Dlaczego sowy mogą polować w nocy?
- Po co koty potrzebne są wąsy?
- Dzięki czemu psy mogą nas wytropić, gdy oddalimy się od domu?
- Dzięki czemu orły i jastrzębie mogą polować?
Dzieci obok rysunku zwierzęcia naklejają nazwę określonego narządu zmysłu.
7. „Kto leczy narządy zmysłów?”
Nauczycielka organizuje wycieczkę do przychodni lekarskiej. Dzieci odwiedzają gabinet okulisty, laryngologa, dermatologa.

Oczekiwane rezultaty aktywności:
Wiedza o narządach zmysłów;
Zrozumienie ważności narządów zmysłów w życiu ludzi i zwierząt;
Poznanie sposobów dbania o narządy zmysłów;
Prawidłowe odczytywanie napisów i dopasowywanie ich do ilustracji.
***




Dzieci 3 – 4 letnie

I. Temat: „Wielkie pranie”
Cele:
Wyrabianie nawyku dbania o własny wygląd oraz praktyczna nauka wykonywania prac domowych;
Poszerzanie zasobu słownictwa;
Doskonalenie zdolności manualnych poprzez próby cięcia nożyczkami po linii prostej, rozprowadzanie kleju na papierze i naklejanie drobnych elementów w wyznaczonych miejscach.

Środki dydaktyczne:
Cztery plastikowe miski, wiadro lub cebrzyk, ugotowany krochmal, mydło, sznur do suszenia bielizny, spinacze, ubrane lalki oraz dodatkowe komplety odzieży i bielizny dla nich.

Przebieg zajęć:
1. Nauczycielka prosi dzieci o pomoc przy rozbieraniu lalek z brudnych ubranek. Stwierdza, że lale, podobnie jak dzieci, chcą mieć czyste stroje.
- Czy lubicie chodzić w czystych ubraniach?
- A czy lale chcą mieć brudne sukienki?
Razem z dziećmi wkłada lalkom inne sukienki i proponuje, aby zdjęte ubrania wyprać. Tłumaczy, że stroje lalek są bardzo małe, więc można to zrobić w miskach. Następnie sprawdza, co dzieci wiedzą na temat prania ręcznego.
- Co jest potrzebne do prania?
- Czy wiecie, że osobno pierzemy rzeczy białe, a osobno kolorowe? Kto wyjaśni dlaczego/
- Jak należy prać?
2. Nauczycielka deklamuje fragment wiersza Marii Konopnickiej pt. „Pranie” /H.Kruk, „Z ludźmi i przyrodą”, Warszawa 1991/, imitując za pomocą gestów wszystkie czynności, o których mowa w utworze.

Pucu! pucu! chlastu! chlastu!
Nie mam rączek jedenastu,
Tylko dwie mam rączki małe.
Lecz do prania doskonałe.

Umiem w cebrzyk wody nalać,
Umiem wyprać … no i … zwalać.
Z mydła zrobię tyle piany,
Co nasz kucharz ze śmietany.

I wypłuczę, i wykręcę,
Choć mnie dobrze bolą ręce.
Umiem także i krochmalić,
Tylko nie chcę się już chwalić!

Nauczycielka wyjaśnia znaczenie słów „cebrzyk”, „zwalać” oraz „krochmal”. Następnie prosi dzieci, aby naśladując jej gesty pokazały wszystkie czynności związane z praniem, i powtórnie deklamuje wiersz. Dzieci obserwują i powtarzają gesty nauczycielki.

3. Nauczycielka proponuje dzieciom zrobienie wielkiego prania dla lalek. Nalewa wodę do dwóch misek /jedna jest przeznaczona do prania rzeczy białych, druga do prania rzeczy kolorowych/, kładzie je na taboretach, a miejsca wokół nich zabezpiecza folią. Przypomina, że ubrań kolorowych nie należy prać razem z białymi.
Dzieci podwijają rękawy i kolejno podchodzą do misek. Każde z nich pierze mydłem /ze względów zdrowotnych/ jedną rzecz: namacza, mydli, trze w dłoniach, wygniata, wykręca i odkłada uprane ubranko do pustej miski stojącej obok.
Nauczycielka obserwuje czynności dzieci i w razie potrzeby przypomina im, co należy zrobić.
Po zakończeniu prania i wylaniu mydlin dzieci płuczą odzież lalek w czystej wodzie. Potem nauczycielka pokazuje im, jak należy krochmalić. Wykrochmalone rzeczy dzieci wyżymają i rozprostowują, po czym wieszają je na nisko uwiązanym sznurze i przymocowują spinaczami.

4. Nauczycielka poleca wycięcie nożyczkami obrazki przedstawiające bieliznę i ubranka, pomaga dzieciom, które sobie nie radzą. Następnie dzieci przyklejają wycięte elementy na karton.

5. Nauczycielka poleca dzieciom pokolorować fartuszek Kasi. Naklejanie kolorowych baloników w wyznaczonej ilości /liczenie w zakresie 4/.


Zakończenie zajęcia – uporządkowanie sali.

***



II. Temat: Przedszkolak czyścioszek

Cele:
Kształcenie pamięci dzieci poprzez powtarzanie przez nauczycielkę treści wiersza;
Wyrabianie umiejętności posługiwania się grzebieniem;
Wdrażanie do dbałości o swój wygląd zewnętrzny.

Cele operacyjne:
Dziecko prawidłowo nazywa przybory toaletowe;
Prawidłowo posługuje się grzebieniem;
Opanowało pamięciowo pierwszą zwrotkę wiersza.

TREŚCI PROGRAMOWE
Obszar edukacji zdrowotnej:
Zagadnienia
Doświadczam samodzielności i przyswajam nawyki higieniczno – kulturalne.
Poziom I
* Dbanie o czystość osobistą:
- opanowanie umiejętności mycia i wycierania rąk /poznanie poszczególnych etapów tych czynności i dokładne ich wykonanie/,
- samodzielne korzystanie z toalety /opanowanie nawyku każdorazowego spuszczania wody oraz mycia rąk po czynnościach fizjologicznych/,
- stosowanie zasady nie korzystania z cudzych przedmiotów osobistego użytku /ręcznik, grzebień, itp./,
- próby samodzielnego posługiwania się grzebieniem.

Obszar edukacji w zakresie mowy i myślenia:
Zagadnienia
Poznaję literaturę i bawię się w teatr.
Poziom I
* Uczenie się krótkich wierszy o bliskich dzieciom treściach.

Pomoce:
Lustro, grzebienie /dla każdego dziecka, zebrane i oznaczone wcześniej przez nauczycielkę/;
Torba z kieszeniami /do stałego umieszczania grzebieni/.

Przebieg zajęcia:
1. Nauczycielka gromadzi dzieci wokół siebie. Umieszcza na tablicy ilustracje chłopca „czyściocha” i chłopca „brudasa”. Omawia obie ilustracje, na zakończenie zadaje pytanie:
- Dlaczego przedszkolak „czyścioszek” wam się podoba, a przedszkolak „brudas” – nie.
2. Następnie recytuje wiersz B. Formy pt. „Przedszkolak czyścioszek”.


Przedszkolak czyścioszek

Każdy o swój wygląd
Zawsze dbać powinien.
Umyte mieć ręce,
Buzię oraz szyję./dzieci naśladują mycie twarzy, szyi/
Włosy uczesane
/dzieci naśladują czesanie się/
i wypraną bluzkę,
zmienić także spodnie,
gdy są plamy tłuste.
/dzieci pokazują bluzkę, spodnie/

Czyściutki, pachnący,
Zawsze wykąpany,
To właśnie przedszkolak,
Którego my znamy.
/dzieci wykonują ukłon/

3. Nawiązując do treści wiersza, nauczycielka zadaje dzieciom pytania:
- Jak powinien wyglądać przedszkolak?
- Co jest potrzebne do tego, żeby był czysty?

4. Nauczycielka wyjmuje z woreczka wymienione przez dzieci przybory toaletowe: mydło, ręcznik, grzebień, pasta do zębów, lusterko, szczotka do zębów, kubek.

5. Następnie bierze "czarodziejski worek z grzebieniami" i podchodzi z nim kolejno do każdego dziecka. Udając zdziwienie zwraca się do dzieci:
- Co wy macie w rękach?
- Ty masz grzebień i ty masz grzebień?

Nauczycielka zwraca uwagę, aby każdy grzebień był podpisany /sama dokonuje zamiany grzebieni/. Zwraca uwagę na konieczność posiadania osobistego grzebienia i czesania nim tylko swoich włosów.

6. Dzieci zajmują miejsca na dywanie. Biorą do ręki grzebienie. Przeglądają się w dużym lustrze lub lusterkach i czeszą swoje włosy.

7. Nauczycielka ponownie recytuje wiersz pt."Przedszkolak czyścioszek".

8. Dzieci odnoszą swoje grzebienie do czarodziejskiego worka” lub do uszytej kieszeni, będącej od tej pory stałym elementem łazienki.

9. W rytmie akompaniamentu wykonanego na dowolnym instrumencie dzieci w różnych kierunkach przemieszczają się po sali. Na hasło: czyste ręce; wyciągają ręce przed siebie, na hasło: "brudne ręce" chowają ręce za siebie.

10. Dzieci zajmują miejsca przy stolikach - dorysowują -zęby, grzebienia.

11. Na dywanie z szarf nauczycielka układa duży grzebień
. Na hasło: "ruszamy" - dzieci przekraczają płaskie przeszkody "zęby".

Zakończenie zajęcia - uporządkowanie sali.


III. Temat: Zdrowe zęby

Cele ogólne:
Poszerzenie wiadomości o zębach;
Wdrażanie do systematycznego i starannego mycia zębów;
Rozumienie konieczności odwiedzania gabinetu stomatologicznego.

Cele operacyjne:
Dziecko potrafi starannie myć zęby;
Zdobywa wiadomości o zębach;
Rozumie konieczność odwiedzania gabinetu stomatologicznego.

TREŚCI PROGRAMOWE
Obszar edukacji zdrowotnej:
Zagadnienia
Dbam o swoje zdrowie.
· Stosowanie profilaktyki zdrowotnej:
- rozumienie potrzeby wizyt kontrolnych u lekarza pediatry oraz potrzeby stałego kontrolowania i leczenia zębów.
Doświadczam samodzielności i przyswajam nawyki higieniczno - kulturalne.
· Dbanie o czystość osobistą:
- rozumienie konieczności częstego mycia zębów w ciągu dnia /np. po posiłkach, po jedzeniu słodyczy, itp./.
Pomoce:
Szczotka do zębów, pasta, kubek;
Modele dwóch dużych zębów wraz z korzeniami wykonanymi przez nauczycielkę z masy solnej, plasteliny lub modeliny;
Dwa emblematy: twarz smutna, twarz wesoła, wykonane przez nauczycielkę.

Przebieg zajęcia:
1. Dzieci gromadzą się przed nauczycielką , która w formie teatrzyku kukiełkowego, ilustruje tekst wiersza B. Formy pt."Myj zęby".

Myj zęby

Każde dziecko dobrze wie,
że gdy ktoś cukierki je,
dziury w zębach ciągle miewa,
żadna plomba mu nic nie da.

My jesteśmy zęby twoje,
precz cukierki, ciastka, kremy,
masz dbać o nas całe życie,
psuć się więcej już nie chcemy.

Dobrą szczotkę zawsze miej,
mycie zębów powież jej.
Niech wciąż dobrze je szoruje,
zabezpiecza, konserwuje.
2. Nawiązując do treści nauczycielka zadaje dzieciom pytania:
- O czym był teatrzyk ?
- Czego zęby nie lubią?
- Co zęby lubią?
- Czy dentysty trzeba się bać?

3. Nauczycielka demonstruje dzieciom dwa duże zęby /forma przestrzenna/ i wyjaśnia pojęcie: plomba. Tłumaczy dzieciom jak zbudowany jest ząb, wprowadza pojęcie: korzeń, wyjaśnia w uproszczony sposób dlaczego ząb boli.

4. Następnie umieszcza na tablicy ilustracje przedstawiające przekreślone ciastko, cukierki, lizak. Obok ilustrację kubka, szczotki i pasty do zębów.

5. Nauczycielka przeprowadza zabawę ruchową do melodii piosenki pt. "Dbaj o zęby"
B. Formy.

6. Prowadząca gromadzi dzieci na dywanie. Pokazuje dwie ilustracje: dziecko z ładnymi
Zębami, dziecko z brzydkimi zębami. Recytuje wiersz pt. "Zęby" B. Formy. Można pominąć recytację wiersza zadając pytania w oparciu o ilustracje.

Zęby

Śmieje się wesoło
na obrazku Ewa.
Wie, że do dentysty
często chodzić trzeba.

Piękne białe zęby
wszystkim pokazuje.
Codziennie dokładnie
szczotką je szoruje.

Obok widać Radka.
Chociaż się uśmiecha
lecz na swoje zęby
bez przerwy narzeka.

Zęby ma dziurawe,
ręką twarz zasłania.
Odwiedzić dentystę
musi bez gadania.

7. Nauczycielka nawiązując do powyższego tekstu lub treści ilustracji zadaje dzieciom pytania:
- Kogo widać na obrazku?
- Co robi Ewa?
- Dlaczego jej zęby są białe?
- Jak Ewa dba o swoje zęby?
- Jakie zęby ma Radek?
- Co robi Radek, kiedy się uśmiecha?
- Co Radek musi koniecznie zrobić?
8.Nauczycielka trzyma w ręku dwa emblematy /twarz wesoła i smutna/. Kiedy unosi w górę emblemat z twarzą uśmiechniętą, dzieci w rytmie dowolnego akompaniamentu poruszają się w różnych kierunkach po sali. Kiedy emblemat zostaje zmieniony, dzieci tworzą koło, opuszczają głowy. Trzymając się za twarze /"ból zębów"/, powoli maszerują jedno za drugim.

9. Nauczycielka na przykładzie modelu zęba oraz szczoteczki do zębów demonstruje sposób czyszczenia zębów. Wyjaśnia dlaczego szczoteczka o zużytym, zniszczonym włosiu nie czyści dokładnie. Następnie wszystkie dzieci udają się do łazienki w celu umycia zębów.

10. Po zakończeniu zajęcia nauczycielka stawia obok modelu zęba zdrowego twarz uśmiechniętą, obok modelu zęba chorego – twarz smutną.

11. Dzieci zajmują miejsca przy stoliczkach. Na pokrytych farbami kartkach rysują kredkami świecowymi szczoteczki do zębów. Kartki należy pokryć farbą na wcześniejszych zajęciach.

Zakończenie zajęcia -uporządkowanie sali.