Na toszeckich cmentarzach

W cmentarnych alejach , pokornie drzemią,
Wspomnienia o tych , co odeszli.
Choć zasypane czarną ziemią ,
Żegnane smutną nutą pieśni.
Nie pójdą nigdy w zapomnienie,
Dopóki jest na ziemi ślad.
Jak ważnym było ich istnienie ,
Gdy z życiem byli za pan -brat.
Bledną napisy , kruszeją tablice,
Wiatr smutną piosnkę dla nich gra.
Widzisz człowieku gdzieś różnice?
Tu wszyscy równi - tu barier brak.
Ptaki usiadły na gałęziach,
Ich śpiew wypełnia duszę mą.
W skrytych w mogiłach cierpień więziach
Niechaj spokojnie sobie śpią.