Wieczór poetycki gimnazjalistów

Wieczór poetycki 2008

Dzień dobry. Witam Państwa na wieczorze poetyckim uczniów Gimnazjum Publicznego im. Arkadego Fiedlera w Dębnie. Tegoroczne spotkanie zatytułowaliśmy „Skarb w słowa zaklęty”. Mianem wspomnianego skarbu nazwaliśmy poezję zebranych tu młodych ludzi. Jednakże, kiedy cofniemy się pamięcią do lat swego dzieciństwa, to przypominamy sobie, że skarb strzeżony był zaklęciem, które trzeba było znać, aby go zdobyć, np. “Sezamie, otwórz się”. Naszym zadaniem, drodzy goście, będzie odkrywanie, poznawanie zaklęcia, dzięki któremu przedstawione za chwilę utwory otworzą się, niczym baśniowy Sezam, staną się zrozumiałe i udostępnią nam wszyskie swoje skarby, zawarte w formie i w treści. Są nimi: piękno, dobro, prawda, miłość, przyjaźń, nadzieja, wiara.
Jan Twardowski napisał: “Dziwi mnie świat. Kiedy myślę o poezji, mam dwa spojrzenia. Jako, że nie ma cudu, a drugie, że wszystko jest cudem. To jest poezja. Widzę jakiś górski szczyt, biedroneczkę, storczyk i zachwycam się. Widzę wszędzie cud. W spotkaniach ludzi, w dobroci. Jeżeli ktoś jest miłosierny i obdarowuje innych, nagle, nie wiadomo skąd, sam otrzymuje. To następny cud. Widzę pogodną dziwność na świecie”. A co zdumiewa i zachwyca współczesnego nastolatka? Posłuchajcie.

Zdarza nam się używać słów, nad którym znaczeniem wcale się nie zastanawiamy. Raczej nie odczuwamy niż do końca rozumiemy. Wydaje się nam, że dla wszystkich jest ono oczywiste. Do takich słów należy piękno. Nie odnosi się ono jedynie do wyglądu człowieka czy świata, chociaż w takim właśnie sensie używamy tego słowa. Piękno może również dotyczyć ludzkiego życia. Zastanówmy się, jak powienien postępować człowiek, aby jego życie można było uznać za piękne.

Prezentacja wierszy
Daria Gaczyńska: “Co daje uśmiech?”
“Marzenia i pragnienia są do spełnienia”
Jessica Dudzińska: “Kłamstwo”
“Łzy”
“...Poszłam do przodu”
“O nas”
Farida Sayeed: “Zawód”
“Przed siebie”
“Sama”

Jeden z poetów francuskich XX wieku zastanawiał się nad tym, jaka jest różnica pomiędzy prozą i poezją. Tę pierwszą porównał do marszu, zawsze precyzyjnie zmierzającego do określonego celu, gdyż jej zadaniem jest mówienie wprost o świecie i człowieku. Natomiast poezję skojarzył z tańcem, czyli lekkością, wirowaniem wokół tematu, z pewnymi figurami i układem.
Posłuchajmy zatem kolejnych utworów “młodych poetów” i sami przekonajmy się, czy melodyjność poezji, jej magiczna siła pomogą nam odnaleźć zaklęcie do otwarcia skarbu, jakim jest poezja.

Prezentacja wierszy
Paula Kowalska: “Dla Ciebie”
Angelika Dereń: “Kocham”
Farida Sayeed: “Kilka pytań”
Jessica Dudzińska: “Śmierć poety”?

W XVIII wieku utwory Jana Kochanowskiego uczyły ludzi obyczajów, a zatem pełniły funkcję dydaktyczną. Ukazywały ułomności ludzkiego charakteru oraz ganiły złe prawa i obyczaje ponujące w świecie. Czy poezja nastolatka może mieć charakter pouczający? Wysłuchajmy kolejnych utworów autorstwa gimnazjalistów.

Prezentacja wierszy
Karolina Marcinowska: “Zdrowie”
“Spokój”
“Życie”
Agnieszka Marciniec: “Pokój i rodzina”

Napis na fasadzie najsłyniejszej wyroczni greckiej w Delfach brzmiał: “Poznaj samego siebie”. Uświadamiał on człowiekowi, że powienien przede wszystkim odkrywać tajemnice tkwiące w nim samym, w jego naturze i charakterze. Poznając własny los, uświadamiamy sobie rolę przeszłości w naszym życiu, a także myślimy o przyszłości. Takie poszukiwanie wymaga dociekliwości i pasji, a przede wszystkim... cierpliwości, tak jak i tworzenie własnej poezji. Słuchając kolejnych utworów, zapraszamy Państwa do odbycia literackiej wędrówki tropem prawdy o człowieku.

Prezentacja wierszy
Jessica Dudzińska: “Mieć przyjaciela”
“W szponach”
Angelika Dereń: “Tylko marzenia”
Farida Sayeed: “Przed siebie”
“O Tobie dla świata”
Paula Kowalska: “Codzienność”

Wszelkie poszukiwanie związane jest z nadzieją na powodzenie wyprawy. Czym zatem jest nadzieja? To oczekiwanie na spełnienie się czegoś pożądanego, wymarzonego. To także ufność, że coś się ziści, urzeczywistni. Poszukiwaniu towarzyszy zatem wiara, że cel, który sobie stawiamy, zostanie osiągnięty. Nadzieja i wiara to uczucie, które dodają nam sił w pokonywaniu trudności w czasie realizacji jakichś zamierzeń. Bez nich człowiekowi byłoby trudno żyć. Są szczególnie potrzebne w okresie niełatwych doświadczeń osobistych, np. nieodwzajemnieonej miłości.

Prezentacja wierszy
Daria Gaczyńska: Marzenie o miłości”
Farida Sayeed: “To zbyt silne”
Angelika Dereń: “Bo miłość nie istnieje”
Paula Kowalska: “Znów będziesz”
“Kwiaty”
Jessica Dudzińska: “Cisza przed burzą”

Słowo “nadzieja” wyraża przeświadczenie człowieka, że wszystkie problemy i trudności rozwiążą się dla niego pomyślnie. Mowimy przecież: “Mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze” lub “Żyję nadzieją, że wszyskto dobrze się skończy”. Bardzo często wiążemy ją z drugim człowiekim, licząc, że udzieli nam potrzebnej pomocy, będzie dla nas wsparciem. Dlatego nadzieja budzi optymizm. Czasem dostrzegamy jej ulotność, nieśmiałość i dwulicowy charakter. Widzimy wówczas zaledwie “błysk” lub “iskrę nadziei”. Z jakimi wartościami wiążą swoje nadzieje młodzi ludzie? Posłuchajcie.

Prezentacja wierszy
Angelika Dereń: “Szara rzeczywistość”
Paula Kowalska: “Wyśniona dziewczyna”
Karolina Marcinowska: “Marzenie”
Alicja Stąsiek: “Marzenie”

Bardzo często wspomnienia z dzieciństwa czy z młodości są tą wartością, którą chcielibyśmy zachować i ocalić w naszej pamięci. W wielu z nas chętnie umieściłoby je w specjalnym muzeum, gdyby takie istniało. Sposobem na uratowanie od zapomnienia minionych chwil jest ich zapisanie, utwalenie w formie literackiej. Oto jak wspominają lata dzieciństwa bohaterowie dzisiejszego wieczoru poetyckiego.

Prezentacja wierszy
Daria Gaczyńska: “Pory roku”
Agnieszka Marciniec: “Anioły”

Dziś my wszyscy tu zgromadzeni otrzymaliśmy klucz do drzwi, prowadzących do Waszego skarbu. Czujemy się z tego powodu bardzo wyróżnieni. Życzymy Wam, abyście nie ustawali w drodze tworzenia, zmierzali do wyznaczonego sobie celu, a podczas wędrówki swojego życia spotkali ludzi wrażliwych, dla których wartości: piękno, dobro, prawda, miłość, przyjaźń, nadzieja i wiara są najcenniejsze, a z pewnością pomogą uchronić skarb – czyli wrażliwość, którą ukazaliście w pisanych przez siebie utworach.

Na zakończenie wysłuchajmy wiersza Wisławy Szymborskiej pt. “Niektórzy lubią poezję”. Mamy nadzieję, drodzy goście, że do tej elitarnej grupy należycie.

Niektórzy-
czyli nie wszyscy.
Nawet nie większość wszystkich, ale mniejszość.
Nie licząc szkół, gdzie się musi
i samych poetów,
będzie tych osób chyba dwie na tysiąc.

Lubią-
ale lubi się także rosół z makaronem,
lubi się komplementy i kolor niebieski,
lubi się stary szalik,
lubi się stawiać na swoim,
lubi się głaskać psa.

Poezję-
Tylko co to takiego poezja.
Niejedna chwiejna odpowiedź
na to pytanie już padła.
A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
Jak zbawiennej poręczy.

Na zakończenie, pozwólcie Państwo, że przedstawię tych, którzy uczynili z dzisiejszego dnia wielkie święto polskiej poezji i młodego polskiego pokolenia.