Scenariuz uroczystości środowiskowej "Nie wypalaj - nie zabijaj"

Cel ogólny:


- Wykonywanie świadomych działań zmierzających do ochrony gatunkowej roślin i zwierząt żyjących na łące;


Cele szczegółowe:

- dostrzega potrzebę ochrony łąk jako siedliska wielu organizmów,
- rozumie, że pożar łąki to również strata dla człowieka ,
- współpracuje w grupie,
- przeprowadza akcję informacyjną;
- propaguje ideę ochrony przyrody w najbliższym środowisku.


Termin realizacji – początek kwietnia


Część I – przygotowawcza


1. Opracowanie broszur informacyjnych o szkodliwości wypalania traw
2. Przeprowadzenie ankiety wśród rodziców mającej na celu zbadanie problemu wypalania traw w najbliższym otoczeniu.
3. Zaprojektowanie i wykonanie scenografii na uroczystość
4. Opracowanie i przygotowanie inscenizacji pt.:„ Na łące”
5. Wykonanie zaproszeń dla rodziców, przedstawicieli straży pożarnej i policji


Problem wypalania traw pojawia się ciągle wiosną, ale to, co się dzieje obecnie, budzi oburzenie nie tylko miłośników przyrody, ale większości ludzi. Uczniowie i Nauczyciele powinni zaprotestować przeciw tej bezmyślnej działalności ludzkiej niszczącej życie wielu gatunków roślin i zwierząt. Wypalanie traw ma destrukcyjny wpływ na środowisko naturalne i bezpieczeństwo ludności.
Doskonałym pomysłem jest opracowanie broszur informacyjnych związanych z tematem:
„Nie wypalaj – nie zabijaj” i rozdanie ich wśród mieszkańców oraz zaproszenie społeczność lokalnej na apel związany z w/w tematem.


Część II – APEL

Scenografia:

Łąka – wywieszone sylwetki roślin i zwierząt łąkowych
Po drugiej stronie sceny drzewo wykonane z gałęzi i zielonych baloników

Hasło :
Piękne są nasze łąki – będziemy je chronić!


I. Przebieg uroczystości:

1. Powitanie zaproszonych gości przez panią dyrektor

2. Wystąpienie przedstawicieli Samorządu Uczniowskiego



Uczeń I:

Nadeszła chyba najpiękniejsza pora roku – wiosna! Któż z nas nie lubi widoku rozkwitających kwiatów, śpiewu ptaków czy pierwszych promieni słońca. Świat wokół nas budzi się do życia, staje się kolorowy, pachnący i słoneczny.

Uczeń II:

Niestety nie każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że ten piękny wiosenny krajobraz zależy od nas wszystkich. Jak często zamiast wiosennych kwiatów widzimy w przydrożnych rowach papierki, zamiast śpiewu ptaków słyszymy głos syreny strażackiej, która wzywa do pożaru spowodowanego wypalaniem traw, a zamiast kwitnącej łąki oglądamy czarne, zadymione tereny.

Uczeń I:

My uczniowie Publicznej Szkoły Podstawowej prosimy wszystkich mieszkańców o rozwagę. Każdy wyrzucony papierek przyczynia się do powstania góry śmieci. Wypalone łąki, to nie tylko szkodliwe dla zdrowia dymy, ale to także śmierć niewinnych zwierząt, wyjałowione gleby, spalone rośliny i zioła, to również zagrożenie pożarowe. Czarne wypalone rośliny i brak żyjących owadów, ptaków i innych zwierząt na łąkach budzi przerażenie.

Uczeń II:

Nie chcemy, aby tak wyglądał wiosenny krajobraz, przecież każdy z nas lubi wiosnę.
Pozwólmy wiośnie być piękną –
nie wypalajmy łąk i nie zaśmiecajmy środowiska!


3. Prelekcja przedstawiciela straży pożarnej na temat skutków wypalania traw

4. Wystąpienie przedstawiciela policji – omówienie przepisów prawnych związanych w wypalaniem traw

KARA ZA WYPALANIE TRAW, ŁĄK I NIEUŻYTKÓW.
Art. 131 rozdziału 11 Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody mówi, że „Kto wypala łąki i pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary – podlega karze aresztu lub grzywny.


5. Inscenizacja pt.: ”Na łące”


Uczeń I:

Na otaczających nas łąkach rośnie około tysiąca różnych traw i innych roślin
zielnych. Zwierzęta, zwłaszcza te niewielkie, znajdują tu schronienie,
a także odpowiednią ilość pożywienia. Wbrew pozorom istnieje tu znacznie
większa różnorodność zwierząt niż w lesie.
W różnych porach roku wygląd, a zwłaszcza barwa łąki, zmieniają się.


Dziecko II
( dziecko ubrane na zielono)

Chodźcie do mnie, tu na łąkę
Usłyszycie ptaków koncert.
Poczujecie kwiatów wonie
Zanurzycie w wodzie dłonie.
Drzewo bajki wam zaszumi
Każde dziecko je zrozumie.
Ja jak matka was przytulę
I obejmę cicho, czule.
Miło każdy tu odpocznie.
A więc szybko. Chodźcie, chodźcie...

(Łąka siada na krześle)


Dziecko III:

Wczesną wiosną łąka jest zielona- najwcześniej bowiem rozwijają się
trawy. Nieco później staje się zielono-żółta, bo jako pierwsze zakwitają
żółte pierwiosnki lekarskie, jaskry, knieć błotna zwana kaczeńcem, a także
mniszek pospolity, który popularnie nazywamy mleczem.


Promyki: ( dzieci ubrane na żółto)

Ciesz się, ciesz się – ziemio cała
I ty, łąko miła

Promyk 1:

Pełna blasku i urody
Idzie wiosna uśmiechnięta;
Strój się, łąko, na te gody,
Zbudźcie się – ptaszęta.

Promyk 2: ( w czasie recytacji dzieci przypinają łące kolorowe kwiatki oraz wkładają
kolorowy wieniec na głowę)

Zbudźcie, że się, wszystkie kwiatki,
I unieście głowy;
Strój się łąko, w barwne szatki,
Wieniec wij tęczowy!

Promyk 3:

Dalej, dalej do roboty,
Plećmy wieniec kolorowy;
Niech ten słonka promyk złoty
Blaskiem zdobi nasze głowy!
Niechaj łąka się przystroi,
Niech dziś w pięknym stanie wianku,
Zwitym z bladych tych powoi,
Z drobnych bratków i rumianku.

Promyk IV:

Niechaj wplecie się do wieńca
Barwnych kwiatów zastęp cały;
Tu – sasanka śród kaczeńca,
I fiołek skromny mały.
Dalej – jaskier, co się złoci,
Niezapominajki kwiecie;
Pośród małych dwóch stokroci
Niechaj się pierwiosnek wplecie.

(wbiega barwny Motyl)

Motyl :

Pięknieś, łąko, się ubrała
Na wiosny przyjęcie…
W barwnym wianku stoisz cała…
Przy tym wielkim święcie!


Dziecko IV:

Pod koniec maja i na początku czerwca łąka osiąga pełnię rozwoju
i zmienia barwę na zielono-biało-różową. Wówczas bowiem na kolor
biało - różowy zakwitają trawy, które sięgają prawie do pasa, a także biało-
żółte stokrotki i podobnie ubarwione złocienie. Prawie wszędzie kwitnie
czerwona i różowa koniczyna łąkowa. Na kwitnących roślinach wiosną
i latem spotyka się mnóstwo owadów: pszczół, trzmieli i motyli. Przylatują
zwabione barwą i zapachem kwiatów. Odżywiają się ich pyłkiem
i nektarem, jednocześnie przenosząc pyłek z jednych kwiatów na drugie.
W ten sposób zapylają rośliny łąkowe. Dzięki temu mogą powstawać
nasiona i owoce roślin.



Dziecko V:

"PIERWSZY MOTYLEK " Wł. Broniewskiego
Pierwszy motylek wzleciał nad łąkę,
W locie radośnie witał się ze słonkiem,
Potem zabłądził w chmurkę i mgiełkę,
Zleciał machając białym skrzydełkiem.

A gdy już dość miał tej gonitwy,
Pytał się kwiatów, kiedy rozkwitły?
Pytał się dzieci, kiedy podrosły?
Tak mu upłynął pierwszy dzień wiosny.


Dziecko VI

Koniec czerwca to czas sianokosów. Wtedy bowiem trawy są najbardziej
soczyste i mają największą wartość odżywczą. Skoszonym i wysuszonym
sianem karmi się zimą bydło domowe.
W pełni lata, w sierpniu, zakwitają fioletowe dzwonki. Na roślinach
łąkowych łatwo dostrzec znane wszystkim biedronki. Wśród roślin żyje też
konik pospolity – łąkowy grajek.


Dziecko II

Cicho ...Posłuchaj...
Trawy jak trąbki
miękko zagrały na łące.
Słońce do tańca budzi motyla
i kłania się biedronce.

Cicho...Posłuchaj...
Rosa opadła
potrąca struny tęczy.
Pszczoły o wschodzie
nucą o miodzie,
osa do wtóru brzęczy...


Dziecko V:

Gdy się wsłuchasz w tę ciszę
tysiąc głosów możesz słyszeć.
Śpiewa wilga, komar bzyka,
świerszczvkowa gra muzyka.
Szumią trawy, dzięcioł stuka,
kukułeczka w gąszczu kuka...


Dziecko I:

W końcu lata kosi się po raz drugi łąkę, która jesienią odradza się
jeszcze raz.
Na łące przez cały okres wzrostu i kwitnienia roślin łąkowych spotkać
można żaby i ropuchy. Polują one na owady i ślimaki. Niektóre z żab
niełatwo zobaczyć, bo ich zielona skóra zlewa się z zielenią roślinności.


ZABAWA W ŻABY I BOCIANA Anna Świrszczyńska

ŻABY:

Idzie żabka na spacerek,
Gdzie słoneczko i wiaterek.
Skacze żabka- skik, skik, skik!

BOCIAN (kroczy wolno kiwając głową):

Idzie bocian na spacerek, Gdzie słoneczko i wiaterek.
Mówi bocian: kle, kle, kle!
Wszystkie żabki złapać chcę!

ŻABA I:

Siostro żabko kto to chodzi?

ŻABA II:

To pan bocian w trawie brodzi.

ŻABY: (uciekające):

Uciekajmy, hyc, hyc, hyc!
Nie zobaczy bocian nic!

BOCIAN:

Próżno bociek żabek szuka,
Próżno długim dziobem stuka.

ŻABY:

Choć tu żabek cały tłum,
Nic nie znajdziesz- kum, kum, kum!

BOCIAN (idzie za głosem żab, które tymczasem uciekają już gdzie indziej):

Tu słyszałem gdzieś kumkanie,
Tutaj bocian was dostanie,

ŻABY (uciekają dalej):

Choć tu żabek cały tłum,
Nic nie znajdziesz- kum, kum, kum!


BOCIAN (ze strapioną miną):

Nic nie znajdę. To ci los! Ze zmartwienia zwieszam nos.
Kle, kle, kle!

Dziecko I

Łąka to także raj dla ptaków. Niektóre z nich wśród wysokich traw budują swoje gniazda, jak na przykład świergotek łąkowy czyli pliszka siwa czy skowronek. Inne ptaki przylatują na łąkę tylko na żer z okolicznych lasów, znad jezior i rzek. Często tu można spotkać bociany, bażanty i szpaki.


Piosenka pt. „Gramy w zielone”

„Proszę o zielone!”
Zaklekotał bociek
Do zielonej żabki,
Co siedziała w błocie.
Ale mądra żabka
Prędko myk! Pod wodę:
„Miłe mi bocianie
Moje życie młode”.
Rosły w błocie modre
Niezapominajki
I boćkowi rzekły:
„Znamy takie bajki!
Chciałbyś żabkę połknąć,
Lecz się obejdź smakiem:
Żabka gra w zielone
Z młodym tatarakiem”.


Dziecko VII

Bardzo charakterystyczne na łące są usypane przez krety kopce. Krety żyją pod ziemia i odżywiają się owadami oraz dżdżownicami. W glebie łąki żyje ogromna ilość bakterii i grzybów, dżdżownic i owadów. Wszystkie te organizmy przyczyniają się do wzbogacenia gleby w sole mineralne wykorzystywane przez rośliny do produkowania pokarmu.

Dziecko VIII

Często jesienią i wiosną wypala się uschnięte rośliny łąkowe. Nie wolno tego robić! Ogień uśmierca bowiem wszystkie organizmy łąkowe, a pożar może rozprzestrzenić się na lasy i zabudowania, powodując wiele szkody.

Dziecko V

" POLNY SKOWRONEK "
Wszystkie polne skowronki
W trawie mają swoje domki.
Tam też gniazda swe uwiły,
W nich pisklęta swe schroniły.
Gdy w powietrzu on tak latał,
Nagle spostrzegł coś w krzakach.
Zaczął wtedy głośno kwilić,
Lot obniżył w jednej chwili.
Nad swym gniazdem nisko lata,
Nie ocali jednak stada.
Chociaż ognia on się boi,
Nie opuści piskląt swoich.
Nie pozwólcie palić trawy,
Giną z nią mieszkańcy mali.
Co mieszkali tam na łące,
I kochali trawę, słońce.

(Wszyscy aktorzy wychodzą na scenę. Na małych transparentach maja wypisane informacje o skutkach wypalania traw, które recytują)

Dziecko I:

W ogniu zginie wiele roślin, wśród nich rośliny pożyteczne: miododajne, lecznicze.

Dziecko II:

Ogień zniszczy gniazda ptaków i schronienie dla wielu zwierząt.

Dziecko III:

Zginą owady zapylające rośliny.

Dziecko IV:

Ogień zniszczy pokarm i miejsca żerowania wielu zwierzęt.
Dziecko V:
Wypalanie traw powoduje olbrzymie, trudne do ugaszenia pożary lasów.
Dziecko VI:

Ogień jest przyczyną groźnych, a nawet śmiertelnych wypadków ludzi.

Dziecko VII:

Wypali się warstwa próchnicy, w której rozwijają się korzenie roślin.


Dziecko VIII:

Brak korzeni roślin i próchnicy przyspieszy erozję gleby.

Wszyscy razem:

„Ratujmy nasz świat”

Uczmy się od dziś jak mądry jest liść,
jak mądre są pszczoły i zioła.
I ćwiczmy nasz słuch, by poznać bez słów
gdy pąk o ratunek woła.

Ratujmy nasz świat od klęsk, ludzkich plag
na ziemi, w powietrzu i w wodzie!
Stwórzmy bratni krąg z czystych serc i rąk,
Pomóżmy bezbronnej przyrodzie!


6. Pożegnanie zaproszonych gości