Zaburzenia rogowacenia

Rogowacenie mieszkowe- są to grudki przymieszkowe, opatrzone czopem rogowym, częstsze u osób młodych. Skóra, pokryta przymieszkowymi hiperkeratotycznymi grudkami, jest sucha i szorstka, sprawia wrażenie tarki. Najczęściej umiejscowione są na kończynach.

Rogowiec dłoni i stóp- jest to nadmierne rogowacenie dłoni i podeszew oraz bocznych powierzchni dłoni i stóp. wyraźnie odgraniczone od skory zdrowej, z towarzyszącą wzmożoną potliwością.

Objawy i przebieg
•zmiany - zawsze symetryczne - pojawiają się najczęściej w 1-2 roku życia
•zgrubienie głównie warstwy rogowej naskórka, który jest twardy, żółtowoskowy, poprzedzielany bruzdami, gładki lub szeroki
• płytki paznokciowe mogą być zgrubiałe, uniesione ku górze wskutek rogowacenia podpaznokciowego.

Rybia łuska
Większość odmian rybiej łuski ma podłoże genetyczne, ale istnieje również nabyta odmiana tego schorzenia.

Rybia łuska należy do chorób skóry związanych z nadmiernym i nieprawidłowym rogowaceniem. Pojawia się na szczęście rzadko Łuski nie zachodzą tu jedna na drugą jak u ryby, lecz leżą obok siebie jak kostki bruku, co bardziej przypomina skórę gada.

Rybią łuskę dziedziczną można podzielić na cztery podstawowe grupy:
· rybia łuska zwykła
· rybia łuska o dziedziczeniu sprzężonym z płcią
· rybia łuska jeżasta,
· rybia łuska nabyta
.
Każda z tych odmian może dotyczyć tylko skóry lub współistnieć z innymi zaburzeniami rozwojowymi.

Rybia łuska zwykła

Po urodzeniu skóra noworodka jest prawidłowa. Pierwsze objawy choroby pojawiają się między 3. miesiącem a 4. rokiem życia. Łuski są drobne, białawe i pierzaste. Zmiany mogą obejmować całą skórę bądź tylko powierzchnie wyprostne kończyn. Nigdy nie umiejscawiają się w dołach pachowych, pachwinach, zgięciach łokciowych i podkolanowych. Chorobie towarzyszy rogowacenie mieszkowe (często określane jako tzw. gęsia skórka) oraz nadmierne rogowacenie wewnętrznych powierzchni dłoni i stóp. Te dwa ostatnie objawy występujące w postaci izolowanej (tzn. jako jedyne objawy choroby) pozwalają rozpoznać poronną postać choroby.

Rybia łuska sprzężona z płcią

Objawia się tylko u osób płci męskiej. Łuski są duże, brunatne, wielooczne. Zmiany obejmują skórę całego ciała, także doły pachowe, pachwiny oraz zgięcia łokciowe i podkolanowe..

Rybia łuska sprzężona z płcią nasila się z wiekiem. Mogą też wystąpić zaburzenia: narządu wzroku (zapalenie rogówki, zaćma), narządu ruchu (zaburzenia rozwojowe chrząstek i kości, zaniki i niedorozwój mięśni), słuchu (głuchota), ośrodkowego układu nerwowego (skurcze mięśniowe, opóźnienie rozwoju umysłowego) oraz płodności.

Rybia łuska jeżasta

Rybia łuska jeżasta jest też dziedziczona. Zmiany obejmują niewielkie powierzchnie skóry, przybierają postać brodawkowatych i rogowaciejących wyrośli o linijnym lub drzewkowatym

Rybia łuska nabyta

Rybia łuska nabyta (objawowa) charakteryzuje się zmianami podobnymi do zwykłej rybiej łuski. Pojawiać się może w stanach wyniszczenia, zespołach złego wchłaniania, we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, w chorobach wątroby, niektórych chorobach nowotworowych (dość często w ziarnicy złośliwej). Złuszczanie w nabytej rybiej łusce jest symetryczne, obejmuje także fałdy i zgięcia skórne. Nie towarzyszy jej rogowacenie mieszkowe ani nadmierne rogowacenie dłoni i stóp. Rybia łuska nabyta ustępuje samoistnie po wyleczeniu schorzenia, które ją wywołało. W przypadku nieuleczalności choroby podstawowej stosuje się leczenie miejscowe, jak w rybiej łusce wrodzonej.

Leczenie

Leczenie rybiej łuski jest tylko objawowe. Jak w większości chorób na podłożu genetycznym nie znamy metod pozwalających na usunięcie przyczyny schorzenia. Leczenie może być zewnętrzne bądź doustne. Powinny być podawane przez całe życie (po ustaleniu najniższej dawki podtrzymującej). Każdorazowe odstawienie leku powoduje nawrót choroby