Śmiech to zdrowie - sam zrób karykaturę! Scenariusz lekcji WDR w szkole podstawowej z wykorzystaniem komputera

SCENARIUSZ LEKCJI WDR W KLASIE V i VI SP Z WYKORZYSTANIEM PRACOWNI MULTIMEDIALNEJ

Temat: „Śmiech to zdrowie”- sam zrób karykaturę!!!
Opracowała: Anna Tylec nauczyciel WOS-u w gimnazjum

Cele lekcji: zrozumienie przez uczniów, iż celem rysunku satyrycznego jest zmuszanie odbiorców do myślenia, pobudzanie do śmiechu lub zadumy, ale również krytyka i wyszydzanie. Zwrócenie uwagi uczniów, iż karykatura nie zawsze jest wiernym odzwierciedleniem rzeczywistości, ponieważ koncentruje się na brakach i mankamentach postaci. Zabawa uczniów w tworzenie karykatury – pobudzenie ich wyobraźni.

A- zna pojęcia: karykatura
A-identyfikuje przedstawione na rysunkach satyrycznych postaci: polityki, muzyki, filmu, telewizji
B-rozumie cel tworzenia karykatur
C-korzystając z programu karykatury.com stworzyć własną karykaturę znanej postaci
D-ocenić, w jakim stopniu karykatura odzwierciedla rzeczywistość

Metody i formy pracy: wykład, pogadanka, burza mózgów, działania praktyczne uczniów poprzez pracę na komputerze z wykorzystaniem defirmatora

Środki dydaktyczne: komputer, Internet

Tok lekcji:

1. Czynności organizacyjne nauczyciela i uczniów
2. Podanie tematu lekcji i jego realizacja. Nauczyciel pyta uczniów, czym jest karykatura i do czego służy? Odpowiedzi uczniów nauczyciel systematyzuje mówiąc o historii powstania karykatury i jej celach. W celu przygotowania uczniów do częściowej analizy karykatury prosi ich o wykonanie następujących czynności na komputerach:
a) otwarcie strony karykatury.com
b)otwarcie podstrony galeria karykatury-oglądanie. Podczas oglądania poszczególnych karykatur nauczyciel pyta uczniów:
-kogo przedstawia karykatura?
-z jaką dziedziną życia są związane poszczególne postaci i jaką funkcję sprawują?
- w jakim stopniu treść karykatury odzwierciedla rzeczywistość?
Nauczyciel pytaniami uświadamia uczniom, iż karykatura jest jednym ze współczesnych źródeł informacji, ponieważ pokazuje jak ludzie oceniają rzeczywistość. Jest śmieszna, ale wymaga od odbiorców wiedzy („kodu”) w celu jej właściwego zrozumienia. Jest również śmieszna, dlatego, iż nie zawsze odzwierciedla rzeczywistość, bo koncentruje się na brakach i mankamentach danej postaci.
W celu poznania mechanizmu przerysowania postaci nauczyciel proponuje uczniom zabawę w tworzenie karykatur w programie samoobsługa-sam zrób karykaturę.
3. Rekapitulacja pierwotna: uczniowie prezentują wyniki swojej pracy omawiając narysowaną postać i treść rysunku Zadanie to uświadamia uczniom, w jaki sposób treść karykatury odzwierciedla rzeczywistość.