Czy inny znaczy gorszy? Scenariusz lekcji wychowawczej

I. Główne zagadnienia lekcji
a)Pojęcie tolerancja
b)Postawa tolerancyjna , nietolerancyjna wobec innych osób, sytuacji.

II. Cele lekcji
Uczeń powinien:
- znać pojęcie tolerancja, rozumieć jego znaczenie;
- rozróżniać postawę tolerancyjną, nietolerancyjną;
- wymieniać przyczyny nietolerancji;
- krytycznie analizować zachowanie swoje i innych osób, dokonując właściwego wyboru postawy;
- uczestniczyć w publicznej dyskusji, wyrażać swoją opinię i ocenę , nie obrażając innych uczestników dyskusji;

III. Uwagi dotyczące realizacji lekcji
Czas trwania: 45 minut
Metody: „za i przeciw”, dyskusja
Środki dydaktyczne: gazetka tematyczna, słownik Języka polskiego, książka Hanny Hamer pt. „Demon nietolerancji”, płyta z piosenką zespołu T. Love „Nie, nie, nie”, artykuły z czasopism młodzieżowych.

IV. Przebieg lekcji

1. Czynności organizacyjno-porządkowe.
2. Podanie głównych celów lekcji i sposobów, w jaki będą realizowane.
a) rozumienie pojęcia tolerancja
b) umiejętność krytycznego oceniania sytuacji i przyjmowania właściwej postawy (tolerancyjnej) wobec „innych” osób.
3. Wprowadzenie do lekcji
a)nawiązanie do problematyki zajęć
b)wysłuchanie piosenki
c)zaproszenie do programu „Decyzja należy do Ciebie”
4. Część zasadnicza
Program „Decyzja należy do Ciebie” prowadzony przez uczniów.
a)zabranie głosu przez uczennicę prowadzącą program, zapoznanie z tematem.
b)wyjaśnienie pojęcia tolerancja: uczniowie w roli publiczności i uczniowie w roli ekspertów ( ci korzystają ze źródeł).
c)zaproszenie przez osobę prowadzącą do obejrzenia scenek przedstawiających problem nietolerancji.
d)Scenka I
e)dyskusja, w której biorą udział eksperci i uczniowska publiczność ( ocena postaw, przyczyny nietolerancji)
f)scenka II
g)dyskusja j.w.
h)podsumowanie programu przez osobę prowadzącą, wnioski z lekcji:
„Nie musimy kochać wszystkich, mamy prawo mieć własne poglądy, swój sposób bycia i wygląd, ale nie możemy krzywdzić tych, którzy myślą i wyglądają inaczej. Każdy z nas jest inny, nauczmy się z tym żyć.”

Kodeks tolerancji:
nie potępiajmy, nie odrzucajmy, nie krytykujmy, bądźmy wyrozumiali, tolerujmy inność dookoła.
W drodze do tolerancji nie zapominajmy o uśmiechu, radości, bo bez tego tolerancja zginie w ponuractwie, złości, zgorzknieniu i pesymizmie.
Podsumowanie lekcji, podziękowanie uczniom.

ZAŁĄCZNIK DO SCENARIUSZA LEKCJI WYCHOWAWCZEJ

Scenka I

Obok grupy młodzieży przechodzi osoba „inna” (jest nosicielem wirusa HIV).
Młodzież obrzuca tę osobę wyzwiskami, wyśmiewa, dokucza, ubliża, wręcz boi się tej osoby.
Dziewczyna, która jest nosicielką HIV chciała tylko zapytać o godzinę.
Jest jednak wśród grupy młodych ludzi osoba, która dostrzega problem złego potraktowania „innej”.
Dostrzega problem nietolerancji. Swój punkt widzenia przedstawia grupie, a następnie po chwili
wahania decyduje się na rozmowę z „inną”.

Zadaniem uczniowskiej publiczności jest ocena zachowania tej osoby, która mimo wszystko
zdecydowała się na rozmowę.
- Czy postąpiła właściwie, czy inny musi oznaczać gorszy?
Uczniowie, którzy pozytywnie ocenili zachowanie tej, osoby przedstawiają swoje argumenty, np.
- zaznaczyła, że tacy ludzie mają również prawo do akceptacji, szacunku i wyrozumiałości
- dostrzegła krzywdę drugiego człowieka
- potrafiła współczuć
- nie pozwoliła na odrzucenie i złe potraktowanie itp.
Uczniowie, którzy negatywnie ocenili zachowanie tej osoby przedstawiają swoje racje.
- na pewno straci swoich przyjaciół, kolegów, znajomych
- to ją będą wytykać palcami, że zadaje się z osobą chorą
- spotykanie z taką osobą jest wstydliwe i krępujące
- może się zarazić wirusem HIV. itp.
Prowadzący kieruje pytanie do ekspertów - Skąd bierze się nietolerancja jej przyczyny
A)szukanie kozła ofiarnego-osoby, które nie potrafią przyjmować słów krytyki, szukają przyczyny swoich niepowodzeń.
B)nieakceptowanie samych siebie, złość wobec samych siebie wyładowujemy na innych.
C)tradycja społeczna, wychowanie na stereotypach, uprzedzeniach.
D)Niewiedza, nieznajomość osoby „innej”, obawiamy się i negujemy rzeczy, osoby, których nie znamy lub których się boimy.

Scenka II
Wspólne spotkanie grupy młodzieży z „inną”, zaakceptowanie jej inności, bliższe poznanie jej
przeszłości, zrozumienie sytuacji. Zaproszenie na wspólne lody.

Prowadzący kieruje pytanie do uczniowskiej publiczności o ocenę sytuacji. Może nastąpić zmiana w podejmowaniu decyzji. Uczniowie, którzy zmienili miejsce muszą uzasadnić swoją decyzję.