Program korekcji zachowań

Pracuję w Przedszkolu Integracyjnym w grupie dzieci 6-letnich. Wiek XXI to wysoki poziom wiedzy intelektualnej młodzieży 5-6 letniej. Lecz rozwój emocjonalny i społeczny nie zawsze przebiega prawidłowo. Może to czasy w jakich przyszło nam egzystować, a może po porostu zbyt mało konsekwentny model wychowania. Pomimo odpowiednich kwalifikacji, jakie posiadam, ciągle poszukuję nowych metod, które pomagają mi w pracy. W roku 2000 brałam udział w 42 godzinnych warsztatach „Szkoła dla rodziców”. Byłam pod wrażeniem profesjonalnej wiedzy osoby prowadzącej. Poznałam szereg sposobów rozwiązywania problemów z dziećmi trudnymi oraz pomocy rodzicom. Wiedza ta zaczęła procentować w nowym roku szkolnym 2000/2001, gdy pracowałam w grupie dzieci 5- letnich. Wysoki potencjał wiedzy moich podopiecznych był motywacją do pracy. Wszystko wyglądałoby pięknie gdyby nie 23 osobowa grupa, w skład której wchodziło 17 chłopców. Już po miesiącu pracy byłam zmęczona i przerażona 17 mocnych osobowości z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Miałam kłopoty z opanowaniem dyscypliny w grupie. Prowadzenie zajęć wymagało nie lada sztuki. Przewaga dzieci była agresywna, napastliwa i bardzo głośna. Nikt nie chciał wchodzić na dłużej do mojej grupy nazywając je „szatanami” nie mogłam pozwolić na to by moje dzieci o wysokim ilorazie inteligencji poszły na zmarnowanie. A poza tym było mi przykro, że mają taką opinię. Chwilami myślałam, że po prostu nie potrafię pracować i chyba już nic nie umiem, byłam bezradna. Lecz nie byłabym „zodiakalną lwicą” postanowiłam znaleźć złoty środek. Wpadła mi w ręce świetna pozycja „Relaks w nauczaniu” Temla. Zaczęłam stosować relaksacje i wizualizacje przy muzyce instrumentalnej. Było trochę lepiej, a za mało skutecznie. Przeglądając zbiory biblioteki przedszkolnej natrafiłam na książeczkę „ Dziecko nadpobudliwe”- Program korekcji zachowań autorek T. Opolskiej i E. Potemskiej. Program okazał się antidotum na wszelkie kłopoty z grupą. Ale nie tak szybko .Był to program korekcji zachowań nadpobudliwych proponowany do realizacji w grupie, przeznaczony dla dzieci w młodszym wieku szkolnym. Zainspirowana tą propozycją, zmodyfikowałam proponowane scenariusze na potrzeby mojej grupy dla dzieci 5- letnich. Cele i założenia programu, wskazówki metodyczne dotyczyły prowadzenia zajęć o charakterze socjoterapeutycznym oraz propozycji dziesięciu zajęć dla dzieci w młodszym wieku szkolnym(I-III kl.). Ponieważ scenariuszy było za mało na terapię mojej grupy, tworzyłam je sama. Korzystałam z różnych pozycji m.in. „Pedagogika zabawą”, „Rozwijanie zainteresowań dzieci”, „Drama w przedszkolu”, „elementy metody Weroniki Sherborne, elementy metody P.Dennisona, Program Knilla „ itd. Zajęcia prowadziłam raz w tygodniu od 30- 45 minut, z czasem do godziny. Cykl zajęć w/g programu korekcji zachowań trwał przez cały rok szkolny. Towarzyszyła mu systematyczna współpraca z rodzicami w celu ujednolicenia oddziaływań wychowawczych w domu i w przedszkolu. W tym celu opracowałam w ramach pedagogizacji rodziców, informację na temat „Dziecko nadpobudliwe” tzw. „Żywe srebro”. Umieściłam w niej wskazówki dla rodziców dzieci nadpobudliwych. Systematyczna i wytrwała praca dała efekty. Nie wszyscy radzili sobie z moją grupą, ale ja nie miałam już większych problemów. Polecam więc ten program szczególnie w dobie cywilizacji, gdzie wprawdzie wymienione trudności przejawia coraz większy procent dzieci, ale objawy, klasyfikowane jako objawy nadpobudliwości, łatwiej można zaobserwować u dzieci młodszych, gdy procesy autokontroli nie regulują ich zachowania w tak znaczący sposób jak u młodzieży. Łatwiejsze jest również w tym wieku dokonywanie zmian w sposobie funkcjonowania emocjonalnego i społecznego pod wpływem odpowiednich oddziaływań otoczenia. Dla osób prowadzących specjalistyczne zajęcia grupowe program ten może być inspiracją do własnych poszukiwań i pomysłów.