Po raz pierwszy przychodzą do przedszkola dzieci, które dotychczas przebywały pod opieką swoich najbliższych, babć, dziadków. Są to dzieci o bardzo różnych możliwościach, pochodzą z różnych środowisk, dzieci które mają wpojone różne nawyki. Dlatego też w swoim artykule chciałabym przybliżyć uwarunkowania rozwoju dziecka.
Każdy z nas przychodzi na świat z różnymi zadatkami organicznymi - sa to cechy wrodzone, nabyte podczas akcji porodowej. Uwarunkowania te mają wpływ na jakość układu nerwowego, od którego zależą nasze możliwości. Każdy z okresów rozwojowych ma swoje przeznaczenie. Malutkie dziecko posiada aktywność wegetatywną, która to przygotowuje go w dużej mierze do aktywności ruchowej, czyli siadania, raczkowania, chodzenia.
Głównym, a zarazem najważniejszym rodzajem aktywności jest zabawa, czyli czynność podejmowana przez "maluchy" dla przyjemności. Dzięki zabawie przedszkolak szybciej zdobywa wiedzę, gromadzi ją, ćwiczy swoją pamięć, koncentrację i uwagę. W zabawie dziecko o wiele szybciej się rozwija,nabywa zdolność komunikowania się z rówieśnikami.
Innym, bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na nasze doświadczenie jest środowisko. Każde małe dziecko uczy się w rodzinie poprzez naśladowanie swoich rodziców, rodzeństwa, dziadków. To głównie od nich zależy jak dziecko będzie funkcjonowało w dorosłym życiu. Środowisko bardzo silnie wpływa na rozwijające się dziecko , jest również stymulacja do dalszego jego rozwoju.
Pamiętajmy, chcąc pomóc dziecku w dojrzewaniu do szkoły musimy bardzo dobrze to dziecko poznać. Powinniśmy znać jego uwarunkowania genetyczne, a także uwarunkowania związane z doświadczeniem środowiskowym.
Bibliografia:
1. Bogdanowicz M. "Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie" Harmonia, Gdańsk 2005
2. Spionek H. "Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne", WSiP Warszawa 1992
3. Żebrowska M. "Psychologia rozwojowadzieci i młodzieży', PWN, Warszawa 1975
4. Wilgocka - Okoń " Gotowość szkolna dzieci sześcioletnich", ŻAK, Warszawa 2003