Ćwiczenia kinezjologiczne i ich podział.
Umysł dziecka jest otwarty i przygotowany do uczenia się, wystarczy pozostawić dziecku swobodę w badaniu jego otoczenia, posługiwaniu się wzrokiem, słuchem i eksperymentowaniu. Dziecko potrafi analizować, porównywać i dostrzegać różnice, korygować swoje wiadomości i zapamiętywać. Przeszkodą w utrwalaniu tego jest stres, który pojawia się w momencie, kiedy zaczyna się dziecku stawiać przeszkody ( zakazy, nakazy) oraz stosować przymus. Powoduje to, zwłaszcza przy powtarzaniu się takich sytuacji, że umysł dziecka przestaje być zintegrowany; zaczynają się kłopoty z nauką. Kinezjologia edukacyjna przywraca naturalną integracje umysłu. Służą temu ćwiczenia, które zostały podzielone na cztery grupy:
1) „ ćwiczenia na przekraczanie linii środka:
- ruchy naprzemienne
- leniwe ósemki: ćwiczenia działają na
- rysowanie oburącz
- ósemki alfabetyczne
- słoń
- krążenie szyją
- kołyska
- oddychanie przeponowe
- rowerek
- akumulator”.
Ćwiczenia te integrują informacje z lewej i prawej półkuli, co umożliwia lepszą integrację myśli, koordynacji ruchu i decyzji podejmowanych przez człowieka. Dlatego też skoordynowane ruchy, szczególnie z pierwszej grupy ćwiczeń Gimnastyki Mózgu, mają za zadanie stymulować i tworzyć nowe połączenia między ośrodkami znajdującymi się w prawej i lewej półkuli mózgowej, pobudzać układ przedsionkowy i płaty czołowe. Ćwiczenia te ułatwiają proces czytania, pisania, głoskowania, koordynację całego ciała, dziecko jest sprawniejsze, lepiej wykonuje różne czynności. Ćwiczenia te wpływają na proces lateralizacji.
2) „ćwiczenia wydłużające:
- sowa aktywacja ramienia
- zginanie stopy
- pompowanie piętą
- luźne skłony
- wypady w przód”.
Organizm reaguje na zagrożenie, na stres postawą obronną - silnym napięciem tylnej części ciała, od stóp do głów. Jest to tzw. odruch obronnego kurczenia się. Ćwiczenia wydłużające maja przy-wrócić pierwotną długość mięśni, a także poprawić budowę ciała. Skuteczność tych ćwiczeń stwierdzono także w łagodzeniu odruchów w specyficznych wadach wymowy, w utrudnionym czytaniu, pisaniu, słuchaniu. Wpływają również na zwiększenie sprawności komunikowania się. Poszczególne ćwiczenia z tej grupy mają za zadanie rozluźniać poszczególne partie mięśni ramion, szyi, łydek. Wspomaga to przepływ płynu mózgowo – rdzeniowego w centralnym układzie nerwowym, pogłębiają oddychanie, wpływają na lepsze dotlenienie mózgu, poprawiają ekspresję słowną, twórcze działanie i postawy.
3) „pozycje pogłębiające:
- pozycja Cook’a
- punkty pozytywne”.
Ćwiczenia te ułatwiają uważne słuchanie i wypowiadanie się, wyrażanie uczuć, powodują wzrost ambicji i poczucia własnej wartości, podnoszą umiejętności czytania, pisania i literowania.
4) „ćwiczenia energetyzujące:
- woda
- punkty na myślenie
- punkty ziemi
- punkty przestrzeni
- punkty równowagi
- ziewanie na energię
- kapturek myśliciela”.
Ułatwiają przepływ energii elektromagnetycznej przez ludzkie ciało. Podtrzymują pozy¬tywne elektryczne i chemiczne zmiany zachodzące podczas pracy umysłowej i fizycznej. Ćwi¬czenia te wzmacniają i podtrzymują poczucie lateralizacji, stabilności, skupienia oraz relacji pomiędzy nami i otoczeniem.
Ćwiczenia te wpływają na poprawę percepcji słuchowej, zapamiętywania, koncentracji. Łagodzą skutki stresu, dzięki nim czujemy się odprężeni i zrelaksowani.
Ćwiczenia energetyzujące zostały zaczerpnięte z systemów akupunktury, niektóre z nich były inspirowane Dotykiem dla Zdrowia oraz Kinezjologią Stosowaną. Dr P. Dennison połączył te ćwiczenia z ruchami oczu, czego efektem była poprawa w procesie poczucia kierunku i oparcia umiejętności wzrokowych na bazie kinestycznej.
LITERATURA:
1. B. Gym, „Kinezjologia edukacyjna”, Skrypt – część II
2. C. Grzywniak, „Ćwiczenia z kinezjologii edukacyjnej dla dzieci szkół specjalnych”, „Szkoła Specjalna” 2001 nr 3,
3. B. Laprus-Hoffman, E. Dehnel-Łuszczyńska, „Kinezjologia edukacyjna”, Materiały z kursu 1997
4. J. Zwoleńska, „Twórcza kinezjologia w praktyce. Propozycje dla każdego”, Warszawa 2002,
5. M. Opatowiecka, „Kinezjologia edukacyjna”,